ازدواج موقت

دلیل دوم در حرف �بِهِ� در ﴿اسْتَمْتَعْتُم بِهِۦ﴾ این است که آیه اینجا با این حرف واضح می کند که منظورش از بهره گیری ﴿اسْتَمْتَعْتُم﴾ در درجه اول به معنی �بهره بردن از مال� است، و بعد به وسیله مال از زنان؛ و مستقیماً ربطی به ازدواج موقت نداردو در حقیقت ﴿اسْتَمْتَعْتُم بِهِۦ﴾ را به صورت �اسْتَمْتَعْتُم بِهِنَّ� ترجمه می کند؛ یعنی به جای آنکه بگویند: بهره گرفتید از مال برای ازدواج ﴿فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِۦ مِنهُنَّ﴾ می گویند: �بهرۀ موقت گرفتید از زنان به وسیله مال ( اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِنَّ بِهِ ) . این ترجمه عجیب است.
دلیل سوم:مدت این ازدواج ذکر نشده است به گفته اجماع فقهای شیعه، یکی از ارکان متعه، قید مدت است و اگر مدت ذکر نگردد، عقد متعه باطل است.
دلیل چهارم: ﴿غَیْرَ مُسَافِحِینَ﴾ یعنی غیر ازاله کنندۀ شهوت، یعنی فقط برای شهوت و زنا نباشد.
درست است که ازدواج دائم نیز یک هدفش برای زدودن شهوت است، اما فقط برای این نیست. ولی متعه فقط برای زدودن شهوت است.
دلیل پنجم:�فَـ� را در آیه ببینید:
در آیه ای که ما و شیعه در معنی آن اختلاف داریم حرف �فَـ� آمده:فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ . . .
ترجمه غلط: �و زنانی را که متعه [= ازدواج موقت‏] می کنید، واجب است مهر آنها را بپردازید�؛
اما ترجمۀ درست: �سپس وقتی که با مال بهره بردید از زنان پس واجب است مهر آنها را بپردازید�.
�فَـ� در زبان عربی هرگز به معنی �و� نیست، بلکه به معنی �سپس� است و این یعنی این که جملۀ فعلی، کاملاً مربوط به جملۀ قبلی است و این جملۀ مورد ا ختلاف می خواهد بگوید: �پس نتیجه ای که از جمله قبل می گیریم این است که . . . �، و منظور از به کار بردن حرف �فَـ� این است که بدون توجه به جمله ماقبل آیه را ترجمه نکنیم. یک شاهد دیگر نیز داریم که جمله مورد اختلاف، به ماقبل خود متصل است، و آن کلمۀ �بِهِ� است که معنی ( با آن ) دارد و اشاره به ( مال ) است،
دلیل ششم:آیات 19 تا 28 سورۀ نساء با �واو� با هم مربوط است و همه مذاهب قبول دارند که درباره ازدواج دائم است؛ وقتی به آیه 25 هم می رسد قبول دارند که درباره ازدواج دائم است، ولی ناگهان در وسط آیه 25 طرفداران صیغه می گویند که درباره متعه است، در حالی که تمام این آیات با واو به هم متصل شده اند.
جالب اینجاست که همان وسط آیه 25 هم با �فَـ� یعنی پس و با �بِهِ� یعنی به وسیله همان چیزی که قبلاً دارد درباره اش صحبت می کند - یعنی مال - به قسمت اول آیه مربوط است و عجب و صد عجب که آخر آیه 25 هم با واو به آیه بعدی متصل است که باز همه قبول دارند درباره نکاح دائم است. چگونه امکان دارد که وسط این آیه، یک موضوع مستقل مطرح گردد و یک حکم کاملا جدا داشته باشد؟
دلیل هفتم:به فرض که این قسمت از آیه دربارۀ متعه کردن باشد، باز هم این ایراد باقی می ماند که قرآنی که دربارۀ انواع دیگرِ نکاح، دست کم دویست و پنجاه آیه دارد، چرا یک آیه دربارۀ آداب نکاح موقت ندارد؟ مثلاً عده نکاح دائم را چند بار شرح داده، اما دربارۀ عدۀ نکاح موقت ساکت است؛ تعداد مجاز زنان را در ازدواج دائم شرح داده اما دربارۀ تعداد در نکاح موقت ساکت است؛ چرا؟
از لینک زیر کتاب ازدواج موقت در روایات را دانلود کنید:

مُتعِه یا نکاح مُنقَطِع یا ازدواج موقت که به صیغه یا ازدواج انقطاعی[۱] نیز معروف است، نوعی از ازدواج در مذهب شیعه امامی است که در آن زن برای مدت معین و محدودی با مهریه ای معلوم عقد می شود مثلا یک ساعت یا بیشتر یا کمتر.
اهل سنت و جماعت ، اباضیه و زیدیان آن را حرامو فحشا و نوعی زنا در پوشش دین می دانند تا از مجازات زنا فرار کنند و همچنین متعه را ازدواج نمی دانند و معتقدند در شریعت اسلام ازدواج دو نوع تعریف نشده است. لغت متعه بمعنی لذت بردن است درحالی که هدف از ازدواج، تشکیل خانواده است.
متعه یا صیغه عادتی بود که از عصر جاهلیت به یادگار ماند، و در سال های اول اعلام رسالت محمد به آن عمل می شد تا اینکه پیامبر اسلام آن را در روز خیبر یا حجة الوداع تحریم کرد.
فقهای عامه مسلمانان آیه ۲۴ سوره نساء که در آن آمده است: �مهر یه آن زنان را که از آنان بهره مند شده اید به عنوان واجب بپردازید� در خصوص متعه نمی پذیرند و معتقدند این آیه در مورد استمتاع در ازدواج دائم است. ( فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَریضَةً )
کلمه اسْتَمْتَعْتُمْ در قرآن سه بار آمده است که به معنی بهره جستن و استفاده کردن است نه صیغه / که اگر در دو آیه قبلی صیغه معنی شود معنی آیه خنده دار و مضحک می شود
در لغتنامه ها هم متعه به معنی بهره جستن آمده است نه صیغه:
مُتعَة: لذت، خوشی، برخورداری، کیف، لذت، خوشی، عیش، شهوترانی، انبساط، لذت، بخشیدن، خوشایند بودن، لذت بردن، رفتار کردن، تلقی کردن، مورد عمل قرار دادن/فرهنگ لغت المعانی
متعه یا صیغه خلاف ازدواج است
از نظر فرهنگی، در جامعه ایران بسیاری �صیغه� را نوعی �کلاه شرعی� برای روسپی گری می دانند. روسپی گری در ایران جُرم بوده و مجازات شلاق دارد اما خواندن یک متن صیغه از جانب عاقد، آن را شرعی می کند.
صیغه موجب ایجاد تبعیض های اجتماعی و حقوقی علیه زنان می شود؛ زیرا در قوانین �صیغه� منافع مرد بر منافع زن برتری دارد چون در این جا فقط لذت جنسی مرد در نظر گرفته شده است نه زن.
همچنین ازدواج موقت موجب نقض حقوق زنان می شود زیرا در ازدواج موقت، زنان از مردان ارث نمی برند و مرد ملزم به پرداخت نفقه نیست.
صیغه می تواند موجب انقیاد برخی زنان شود زیرا تعدد زوجات به دنبال خواهد داشت
نکته مورد تأکید باید این باشد که ازدواج موقت چه نفعی برای زنان دارد و شان اجتماعی زنان در این پدیده چقدر مورد توجه جامعه قرار می گیرد.
اغلب مردان متأهل برای صیغه اقدام می کنند که این امر موجب فروپاشی خانواده ها می شود.
یکی دیگر از مشکلات مربوط به کودک این است که از آنجا که ثبت صیغه الزامی نیست، زنانی که باردار می شوند، نمی توانند ثابت کنند بچه از شوهر موقت است. چنان که طبق اعلام نماینده قوه قضائیه، تعداد زیادی پرونده در دادگاه ها وجود دارد که بعد از بارداری زن، مرد خود را پنهان کرده است یا بچه را انکار می کند.
از دیگر دلایل نادرست بودن صیغه تضعیف حقوق کودکان در این نوع ازدواج ها می باشد. از آنجا که در ایران قانون شفاف و روشنی که محدودیت سنی مشخصی برای ازدواج کودکان در نظر گرفته باشد وجود ندارد، برخی از خانواده ها فرزندان خود را در سنین پایین وادار به ازدواج می کنند و این ازدواج ابتدا در شکل صیغه محرمیت که همان ازدواج موقت است ظاهر می شود که در دل خود پدیده هایی چون ترک تحصیل، قرار گرفتن در چرخه خشونت خانگی و احتمال برقراری رابطه جنسی و بارداری کودکان را دربردارد.
مینو محرز، پزشک متخصص بیماری های عفونی و ایدز معتقد است �از آنجایی که در ازدواج موقت، فرد محدود به یک شریک جنسی نشده و می تواند از این طریق، چند شریک جنسی داشته باشد، احتمال شیوع بیماری های مقاربتی افزایش می یابد.
�فرهنگ جامعه ما فرهنگ ازدواج دایم است�. به جای ترویج صیغه برای جوانان باید مشکلات ازدواج دایم آنان را حل کرد. رواج صیغه موجب خلل وارد شدن به ازدواج دائم و شرعی کردن مشکل �روابط دختر و پسر در جامعه اسلامی� می شود.
عبدالله بن سنان می گوید از امام صادق - علیه السلام - درباره متعه پرسیدم فرمودند: ( لا تُدنّس نفسک بها ) نفس خود را با آن کثیف مگردان. ( بحار الانوار100/ 318 )
از عمار روایت است که گفت امام صادق –علیه السلام - فرمودند: ( قد حرمت علیکم المتعة ) تحقیقا متعه برشما حرام شده است. ( فروع کافی 2/48، وسائل الشعیة 14/450 )
امام صادق - علیه السلام - اصحاب خودشان را همواره سرزنش می کردند و از صیغه کردن بر حذر می داشتند لذا می فرمودند: �آیا یکی از شما خجالت نمی کشد که در جای پنهان و شرم آوری دیده شود آنگاه این کردار ناپسند او به حساب برادران و یاران صالح و نیکو کارش گذاشته شود؟!� ( فروع کافی 2/44. وسائل الشیعة 14/ 450 )
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: حرم رسول الله - صلی الله علیه وآله - یوم خیبر لحوم الحمر الأهلیة و نکاح المتعة، یعنی حرام کرد رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در روز خیبر، گوشت خر اهلی و نکاح متعه را ( تهذیب 2/186، استبصار3/142 وسائل الشیعة 14/441 )