ارمنی های جمهوری آذربایجان. ارمنی های جمهوری آذربایجان ( ارمنی: Հայերը Ադրբեջանում ) ، ارمنیان از دوران باستان در منطقه آلبانیای قفقاز سکونت داشتند. جمهوری آذربایجان امروزی یازدهمین استان از پانزده استان پادشاهی ارمنستان بزرگ بوده است که نام آن پایتاکاران نام داشت. [ ۱] در دوران پادشاهان دودمان آرتاشسی این منطقه تحت تسلط تیگران بزرگ قرار داشت. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
تا قبل از سال ۱۹۸۹ میلادی بیش از ۴۰۰٬۰۰۰ ارمنی در جمهوری آذربایجان زندگی می کردند. [ ۵] [ ۶]
فعالیت گستردهٔ ارمنی ها از اواسط سدهٔ نوزدهم آغاز شده است. در سال ۱۸۵۱ میلادی جمعیت باکو ۷٬۴۳۱ نفر بود که ۴۰۵ نفر آن ارمنی بودند. هنگامی که در سال ۱۸۵۹ میلادی باکو به عنوان پایتخت کشور انتخاب شد، عواملی مانند استخراج نفت میان سال های ۱۸۷۰ تا ۱۸۸۰ میلادی و با توسعهٔ رشد اقتصادی آن منطقه باعث افزایش جمعیت باکو و همچنین شهرسازی شد. ارمنی ها در شرکت های استخراج نفت مشغول به کار شدند و نقش مهمی را ایفا نمودند.
«هوانس میرزوئیان» معروف به ایوان میرزوئف یکی از بنیان گذاران صنعت نفت باکو بود. او شرکتی به نام برادران میرزوئف را بنیانگذاری نمود که شرکتی مؤثر و پایدار در صنعت نفت جهان تبدیل شده بود. برادران میرزوئف ( سوراخانی و ایوان میرزوئف ) موفق شدند در سال ۱۸۷۱ میلادی در حوزهٔ نفتی بالاخانی با استفاده از میله های چوبی، استخراج نفت در عمق ۴۵ متری روزانه ۲٬۰۰۰ متر مکعب نفت استخراج کنند و همچنین در حوزهٔ نفتی شهرستان آب شوران به تلاش سوراخانی دو کارخانهٔ نفت سفید بنیانگذاری شد و آغاز به تولید ۱۶۰ هزار تن نفت سفید بالغ بر ارزش ۲۶۰ هزار روبل روسیه شده بود. [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴]
پس از مرگ میرزوئف در سال ۱۸۸۵ میلادی همسر او «داریا» و پسرش «گریگوری» مسئولیت شرکت نفتی را برعهده گرفتند که تا سال ۱۸۸۶ میلادی سرمایهٔ آن شرکت به ۲٫۱ میلیون روبل رسید. این شرکت تا پیش از آغاز قتل عام ارامنهٔ باکو فعال بود. [ ۱۵]
تئاتر ارمنیان باکو در سال ۱۸۷۰ میلادی. آغاز به کار کرد، و آن زمانی بود که در خانه یکی از ثروتمندان ارمنی شهر به نام «کراسیلنیکیان» یک گروه تئاتر از دانش آموزان دبیرستان به رهبری «آواگ گریگوریانس» تشکیل شد. این گروه جنب و جوشی در تئاتر باکو پدیدآورد. تا پیش از آن عمدتاً روس ها در تئاتر فعالیت داشتند. رهبری این گروه از سال ۱۸۷۱ میلادی. با «گئورگ امیراقیان» بود. این گروه در طول فعالیت خود نمایش نامه هایی از جمله ( نرسس بزرگ اثر وانانداتسی ) ، ( دریغ از پنجاه سکه طلای گم شده اثر آلاداتیان ) ، ( اجاق ویران و باز هم یک قربانی اثر سوندوکیان ) و ( راهزنان اثر فریدریش شیلر ) را اجرا کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتا قبل از سال ۱۹۸۹ میلادی بیش از ۴۰۰٬۰۰۰ ارمنی در جمهوری آذربایجان زندگی می کردند. [ ۵] [ ۶]
فعالیت گستردهٔ ارمنی ها از اواسط سدهٔ نوزدهم آغاز شده است. در سال ۱۸۵۱ میلادی جمعیت باکو ۷٬۴۳۱ نفر بود که ۴۰۵ نفر آن ارمنی بودند. هنگامی که در سال ۱۸۵۹ میلادی باکو به عنوان پایتخت کشور انتخاب شد، عواملی مانند استخراج نفت میان سال های ۱۸۷۰ تا ۱۸۸۰ میلادی و با توسعهٔ رشد اقتصادی آن منطقه باعث افزایش جمعیت باکو و همچنین شهرسازی شد. ارمنی ها در شرکت های استخراج نفت مشغول به کار شدند و نقش مهمی را ایفا نمودند.
«هوانس میرزوئیان» معروف به ایوان میرزوئف یکی از بنیان گذاران صنعت نفت باکو بود. او شرکتی به نام برادران میرزوئف را بنیانگذاری نمود که شرکتی مؤثر و پایدار در صنعت نفت جهان تبدیل شده بود. برادران میرزوئف ( سوراخانی و ایوان میرزوئف ) موفق شدند در سال ۱۸۷۱ میلادی در حوزهٔ نفتی بالاخانی با استفاده از میله های چوبی، استخراج نفت در عمق ۴۵ متری روزانه ۲٬۰۰۰ متر مکعب نفت استخراج کنند و همچنین در حوزهٔ نفتی شهرستان آب شوران به تلاش سوراخانی دو کارخانهٔ نفت سفید بنیانگذاری شد و آغاز به تولید ۱۶۰ هزار تن نفت سفید بالغ بر ارزش ۲۶۰ هزار روبل روسیه شده بود. [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴]
پس از مرگ میرزوئف در سال ۱۸۸۵ میلادی همسر او «داریا» و پسرش «گریگوری» مسئولیت شرکت نفتی را برعهده گرفتند که تا سال ۱۸۸۶ میلادی سرمایهٔ آن شرکت به ۲٫۱ میلیون روبل رسید. این شرکت تا پیش از آغاز قتل عام ارامنهٔ باکو فعال بود. [ ۱۵]
تئاتر ارمنیان باکو در سال ۱۸۷۰ میلادی. آغاز به کار کرد، و آن زمانی بود که در خانه یکی از ثروتمندان ارمنی شهر به نام «کراسیلنیکیان» یک گروه تئاتر از دانش آموزان دبیرستان به رهبری «آواگ گریگوریانس» تشکیل شد. این گروه جنب و جوشی در تئاتر باکو پدیدآورد. تا پیش از آن عمدتاً روس ها در تئاتر فعالیت داشتند. رهبری این گروه از سال ۱۸۷۱ میلادی. با «گئورگ امیراقیان» بود. این گروه در طول فعالیت خود نمایش نامه هایی از جمله ( نرسس بزرگ اثر وانانداتسی ) ، ( دریغ از پنجاه سکه طلای گم شده اثر آلاداتیان ) ، ( اجاق ویران و باز هم یک قربانی اثر سوندوکیان ) و ( راهزنان اثر فریدریش شیلر ) را اجرا کرد.
