ادامس

[ویکی فقه] آدامس. آدامس به نوعی ماده جویدنی گفته می شود که از شیره درختان یا مواد مصنوعی به دست آید و از آن در باب صلات و صوم به مناسبت سخن رفته است.
چیزهای جویدنی که با جویدن از بین نمی روند، حکم آدامس را دارند. در قدیم بیشتر از شیره برخی درختان مثل علک و سقز به عنوان آدامس استفاده می شد ولی امروز، بیشتر از مواد مصنوعی تولید می شود.
جویدن آدامس در نماز
جویدن آدامس در نماز در صورتی که از مصادیق فعل کثیر باشد موجب بطلان نماز می گردد.
نجفی جواهری، محمد بن حسن، جواهر الکلام، ج۱۱، ص۸۰.
جویدن آدامس و مانند آن توسط روزه دار به شرطی که چیزی از آن در دهان ذوب نشود و به حلق نرسد، مکروه است و مجرد تغییر طعم دهان موجب بطلان روزه نمی گردد.
محقق حلی، جعفر بن حسن، المعتبر، ج۲، ص۶۵۸.
...

آدامس. آدامس جویدنی است که معمولاً برای خوش بو کردن دهان، سرگرمی و پاکیزگی دندان به کار می رود. پیش تر به آن سَقِّز گفته می شد. [ نیازمند منبع]
ترکیبات این جویدنی امروزه عبارتند از پایهٔ آدامس ( ۳۰٪ ) ، شیرین کننده ها ( ۵۹٪ ) ، شیرین کننده های قوی ( ۰٫۵٪ ) ، نرم کننده ها ( ۲٪ ) ، شیرهٔ ذرت ( ۱۰٪ ) ، طعم دهنده ها ( ۴٪ ) ، اجزای فعال ( ۵٪ ) و رنگ های خوراکی. توماس آدامز[ ۱] از نخستین آفرینندگان شکل امروزی این آدامس ها بود. وی آدامس تولیدیِ خود را سقّزِ جویدنیِ نیویورکیِ آدامز ( به انگلیسی: Adams New York Chewing Gum ) نامید. [ ۲] یکی از ترکیبات عمدهٔ آدامس ها، پلیمر هایی است که ویژگی آب گریزی دارند. [ ۳]
آدامس های ویژه:
• آدامس جویدنی
• آدامس قلقلی
• آدامس استیکی
• آدامس نیکوتین دار
• آدامس بادکنکی
• آدامس های حاوی ویتامین که ویژهٔ کودکان تهیه می شود.
در واقع آدامس نوعی جویدنی با ماده نرم و منسجم است که بافت آن مانند لاستیک است زیرا خواص فیزیکی و شیمیایی اجزای پلیمر و رزین در آن است. [ ۴]
نوعی صمغ برگرفته از نام نخستین شرکت سازنده آدامس در ایران که «آدامز» نام داشت. [ ۵]
نیاکان آدامس های جویدنی از روییدنی های طبیعی ساخته می شدند. در جویدنی های اولیه به فواید تغذیه ای، تحریک اشتها و تمیز کردن دندان توجهی نمی شد و مردم صرفاً به دنبال چیزی برای جویدن بودند. پیش تر صمغ به دست آمده از قطران پوست درختِ غان این نیاز را پاسخ می داد. پارافین نیز یک پایه آدامس رایجِ دیگر بود، گرچه نمی توان آن را تا زمانی که در دهان گرم و مرطوب شود جوید. [ نیازمند منبع]
پیشینهٔ آدامس های امروزی به دههٔ ۱۸۶۰ میلادی بازمی گردد؛ هنگامی که ماده ای به نام چیکله ( chicle ) تولید شد. [ ۶]
قرن هاست که از آدامس برای تمیز کردن دهان یا خوشبو کردن دهان استفاده می شود. اولین روش آدامس سازی در سال ۱۸۶۹ ( ۱۴۸ سال پیش ) ابداع شد و ۵۹ سال بعد، یعنی در سال ۱۹۲۸، آدامس هایی تولید شد که مواد دارویی به آن ها اضافه می شد تا هنگام جویدن، مصرف کننده آن ها را دریافت کند.
جان کولگان در دهه ۱۸۶۰ میلادی نخستین آدامس طعم دار را ساخت. وی پودر شکر را با شیره انگم خوشبو ( بالزام ) آمیخت و آدامس های باریکی را ساخت که آن را تافی تلو نام نهاد. [ ۷]
امروزه اغلب از شیرین کننده های مصنوعی مانند ساخارین، آسپارتام، آس سولفام و سیکلامات برای طعم دار کردن آدامس ها استفاده می شود. مقدار موجودِ چنین شیرین کننده هایی در موادی چون نوشابه های رژیمی و آدامس ها آنقدر نیست که از حد مجاز بیشتر شود؛ اما مضرات پنهان در استفاده از این طعم دهنده ها هنوز مشخص نشده است. [ نیازمند منبع]

آدامس. رجوع شود به:سقز