احتیاط واجب

[ویکی فقه] احتیاط الزام آور را احتیاط واجب گویند.
احتیاط واجب، واجب بودن امری است که مطابق با احتیاط است با این فرق که فقیه در این مسأله فتوی نداده است و می توان به مجتهد دیگری که درباره این مسئله فتوی داده­ است مراجعه نمود.

اقسام احتیاط واجب
منظور از آن، احتیاطی است که عمل به آن واجب است و بر دو قسم می باشد:

← احتیاط در فتوا
تعبیر به احتیاط در کتاب های فتوایی اگر پیش یا پس از فتوا نباشد، بیانگر احتیاط وجوبی است؛ همان گونه که منظور فقها از تعبیرهایی مانند: «فیه اشکال»، «فیه تأمّل»، «المشهور کذا» و «قیل کذا» در کتب فتوایی احتیاط وجوبی است.

منظور از «یجب الاحتیاط فی کذا»
...

[ویکی شیعه] احتیاط واجب به معنای لزوم احتیاط در مسئله ای است که مجتهد در آن فتوایی ندارد. فقیهان در مواردی که بر اساس ادله شرعی، به حکم فقهی دست پیدا نمی کنند و احتیاط را در آن موارد لازم می دانند، از عبارت «احتیاط واجب» استفاده می کنند. در احتیاط واجب، بر مکلف واجب است که یا طبق احتیاط عمل کند یا در مسئله مورد نظر، از مرجع تقلید دیگری تقلید کند که پس از مرجع تقلید خودش، به لحاظ علمی از دیگر مراجع بالاتر است.
در فقه به احتیاط الزام آور، احتیاط واجب گفته می شود. فقیهان گاه بر اساس ادله شرعی، به حکم فقهی برخی موضوعات دست پیدا نمی کنند، اما احتیاط را در آنها لازم می دانند؛ در چنین مواردی، عبارت «احتیاط واجب» را به کار می برند. در احتیاط واجب، مرجع تقلید به حرمت یا وجوب عملی فتوا نداده است، اما واجب می داند که در آن مسئله به گونه ای رفتار شود که اگر آن کار در واقع حرام باشد، حرامی انجام نشود یا اگر آن کار در واقع واجب باشد، واجبی ترک نشود.
در مواردی که احتیاط، الزامی نیست؛ اما بهتر است در آنها احتیاط شود، واژه احتیاط مستحب به کار می رود.