اجازات

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اجازات، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به کتاب هایی که در آن اجازه های نقل حدیث ذکر شده، اطلاق می گردد.
تألیف کتاب به عنوان اجازات شیوه دانشمندان علوم حدیث از گذشته تاکنون بوده و در آن احوال مشایخ را یکی پس از دیگری بیان می کردند. این امر نشان می دهد که اجازه نقل حدیث جنبه تیمن و تبرک نداشته بلکه در نقل حدیث معتبر بوده است.از جمله تالیفاتی که در مورد اجازه داشته اند نگارش کتبی به نام "مشیخه" نیز بوده است.
رابطه کتب اجازه و مشیخه
باید توجه داشت که بین کتب "اجازات" و "مشیخه" رابطه عموم و خصوص من وجه است؛ ماده اجتماع آن دو اجازه های طولانی است که در آن ها طرق و اسانید ذکر شده است. ماده افتراق مشیخه از اجازه، مشیخه ای است که مشتمل بر اذن به کسی نباشد و ماده افتراق اجازه از مشیخه، اجازه ای است که در آن طرق ذکر نشده باشد.
اقسام اجازه
اجازه دارای اقسامی است:۱- اجازه مختصر که کتاب و رساله به حساب نمی آید و تنها اذن در روایت است؛۲- اجازه متوسط که در آن به ذکر برخی از طرق و مشایخ اکتفاء می شود و به آن رساله نیز می گویند؛۳- اجازه مبسوط که کتاب مستقل به شمار می آید.از اجازات به اجازه (کتاب) هم تعبیر شده است.
مستندات مقاله
...

دانشنامه آزاد فارسی

اجازات (الاجازات). اِجازات (اَلاِجازات)
نام عمومی کتاب هایی که برخی دانشوران شیعه پیرامون اجازه نامه های خود و یا دیگران تألیف کرده اند. این اجازه ها که بیشتر در زمینه های نقل و روایت حدیث و تصدی امور حِسبیّه و تصدیق اجتهاد است، غالباً متضمن فواید و نکات ارزندۀ علمی و ادبی و اجتماعی و اخلاقی و تاریخی است. نخستین اثری که در این زمینه تألیف گردیده، کتاب الاجازات لکشف طرق المجازات، سید رضی الدین علی بن طاووس است. بسیاری از این آثار با همین نام و برخی هم با نام هایی چون لؤلؤة البحرین؛ الشجرةالمورقة؛ مجمع الاجازات و منبع الافادات و المسلسلات چاپ شده اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس