ابوعبدالله زنجانی

[ویکی فقه] اَبوعَبْدُ اللهِ زَنْجانی، فرزند میرزا نصرالله شیخ الاسلام (۱۳۰۹-جمادی الآخر ۱۳۶۰ق/۱۸۹۲-ژوئیه ۱۹۴۱م)، فقیه ، مفسر، قرآن شناس و نویسنده برجسته معاصر ایرانی می باشد.
او در زنجان در خاندانی اهل علم و فتوا زاده شد. پدرش، میرزا نصرالله، شیخ الاسلام زنجان بود.
تحصیلات
ابوعبدالله علوم متعارف زمان را در همان شهر آموخت و در فلسفه و کلام و فلکیات ، خاصه از میرزا ابراهیم زنجانی فلکی ، از شاگردان برجسته میرزا ابوالحسن جلوه ، از ۱۳۲۶ تا ۱۳۲۹ ق بهره جست. وی سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفت، ولی اندکی بعد همراه برادر بزرگ تر خود میرزا فضل الله عزم نجف کرد و سال ها نزد استادان و مجتهدان برجسته ای نظیر سید محمد کاظم یزدی ، سید ابوالحسن اصفهانی ، شیخ الشریعه اصفهانی ، شیخ ضیاء الدین عراقی و میرزا حسین نائینی به تحصیل علوم دینی پرداخت.
آغاز سفرهای علمی
در اواخر ۱۳۳۸ ق پس از احراز درجه اجتهاد به زنجان بازگشت و مدتی بعد به حج رفت. وی در همین سفر رهسپار سوریه ، فلسطین و مصر شد و با دانشمندان آن نواحی ملاقات کرد و به ایران بازگشت.در محرم ۱۳۴۷ به عنوان اولین ایرانی، به عضویت « المجمع العلمی العربی » دمشق برگزیده شد و رساله ورودی او با عنوان «الفیلسوف الفارسی الکبیر، صدرالدین الشیرازی» در «مجلة المجمع العربی» به چاپ رسید.
آخرین سفرهای علمی
...

[ویکی شیعه] ابوعبدالله زَنْجانی، فرزند میرزا نصرالله شیخ الاسلام (۱۳۰۹ ـ ۱۳۶۰ق)، فقیه، مفسر، قرآن شناس و نویسنده قرن چهاردهم هجری قمری که کتاب ها و رساله ها و مقالات متعددی در زمینه های فلسفی و دینی و اجتماعی به نگارش درآورد. معروف ترین اثر وی، تاریخ القرآن نام دارد. او به عنوان اولین ایرانی، به عضویت المجمع العلمی العربی دمشق درآمد. زنجانی از کسانی چون سید حسن صدرعاملی و سید محمود شکری آلوسی اجازه روایت داشت. وی در پی فعالیت های علمی خویش، به کشورهای عربی از جمله مصر، حجاز، سوریه و فلسطین سفر کرد.
ابوعبدالله زنجانی، در زنجان به سال ۱۳۰۹ق. زاده شد. پدرش، میرزا نصرالله، شیخ الاسلام زنجان بود. وی در سال ۱۳۶۰ق. در زنجان درگذشت.
زنجانی، علوم متعارف زمان را در همان شهر آموخت و در فلسفه و کلام و فلکیات، خاصه از میرزا ابراهیم زنجانی فلکی، از شاگردان برجسته میرزا ابوالحسن جلوه، از ۱۳۲۶ تا ۱۳۲۹ق. بهره جست.