[ویکی فقه] ابوصرمه خزرجی از شاعران عرب بود.
در نام او اختلاف است. طبری برای او، نام های صرمة بن مالک، قیس بن صرمه، صرمة بن انس، ابوقیس بن صرمه را آورده است. در اسم و کنیه او، نقل های دیگری نیز وجود دارد. او از بنی نجار بود و ۱۲۰ سال عمر کرد. در جاهلیت ، رهبانیت اختیار و لباس پشمینه به تن و از بت پرستی دوری می کرد. خود را از جنابت شست و شو می داد و از زن حائض دوری می جست. بر زبانش حق جاری بود و خدا را به بزرگی یاد می کرد. دین مسیحیت را برگزید؛ امّا از آن صرف نظر کرد. جُنُب و حائض حق ورود به مکان ویژه عبادتش را نداشتند. او می گفت: من خدای ابراهیم را می پرستم. ابوصرمه، در قبیله اش مورد احترام بود؛ قبیله قریش را دوست می داشت و چندین سال در میان آنان زندگی کرد. زیرا همسرش، ارنب دختر اسدبن عبدالعزّی از قریش بود. گویند: هنگام هجرت پیامبر(صلی الله علیه وآله)به یثرب ، ابوصرمه اسلام را در کهن سالی به نیکی پذیرفت و از سابقان در اسلام پس از هجرت شد و جنگ بدر و دیگر غزوات را درک کرد. به نقلی، در فتح مصر نیز حضور داشت. به ابوصرمه اشعار زیبایی نسبت داده شده که در اشعار دوران جاهلیّت او، دعوت به خدا، نیکوکاری، تقوا ، اخلاق نیک و صلح و آشتی به چشم می خورد. او پس از اسلام، در ستایش خدا ، پیامبر اسلام و توفیق تشرّف به دین اسلام، فضایل قریش وآزمون های آن ها از سوی خداوند، اشعاری سروده است. نقل شده است که عبدالله بن عباس ، برای آموختن اشعار ابوصرمه مدّتی نزد وی می آمد. او راوی احادیثی از پیامبر(صلی الله علیه وآله)بدون واسطه یا از طریقِ ابوایوب انصاری و دیگران است.
ابوصرمه در شأن نزول
بخشی از آیه ۱۸۷ سوره بقره درباره ابوصرمه نازل شده است. روزه دار در آغاز اسلام، فقط مجاز به خوردن و آشامیدن از غروب تا پیش از خواب، یا قبل از وقت نماز عشا بود. روزی ابوصرمه از کار در نخلستان، به خانه بازگشت و بر اثر خستگی به خواب رفت. هنگامی که بیدار شد، از خوردن غذا پرهیز کرد و با همان حال، روز بعد را روزه گرفت. هنگام ظهر بی هوش شد و به نقل سُدّی، پ یامبر به او فرمود: چرا تو را رنجور می بینم؟ ابوصرمه ماجرا را نقل کرد؛ آن گاه این آیه نازل شد:«کُلوا وَ اشرَبوا حَتّی یَتبیَّنَ لَکم الخَیطُ الأبیَضُ مِنَ الخیطِ الأسوَدِ مِن الفجرِ... بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته سیاه ( شب )بر شما نمودار شود». با نزول این آیه، حرمت خوردن و آشامیدن در شب ماه رمضان نسخ شد و مسلمانان خوشحال شدند.
در نام او اختلاف است. طبری برای او، نام های صرمة بن مالک، قیس بن صرمه، صرمة بن انس، ابوقیس بن صرمه را آورده است. در اسم و کنیه او، نقل های دیگری نیز وجود دارد. او از بنی نجار بود و ۱۲۰ سال عمر کرد. در جاهلیت ، رهبانیت اختیار و لباس پشمینه به تن و از بت پرستی دوری می کرد. خود را از جنابت شست و شو می داد و از زن حائض دوری می جست. بر زبانش حق جاری بود و خدا را به بزرگی یاد می کرد. دین مسیحیت را برگزید؛ امّا از آن صرف نظر کرد. جُنُب و حائض حق ورود به مکان ویژه عبادتش را نداشتند. او می گفت: من خدای ابراهیم را می پرستم. ابوصرمه، در قبیله اش مورد احترام بود؛ قبیله قریش را دوست می داشت و چندین سال در میان آنان زندگی کرد. زیرا همسرش، ارنب دختر اسدبن عبدالعزّی از قریش بود. گویند: هنگام هجرت پیامبر(صلی الله علیه وآله)به یثرب ، ابوصرمه اسلام را در کهن سالی به نیکی پذیرفت و از سابقان در اسلام پس از هجرت شد و جنگ بدر و دیگر غزوات را درک کرد. به نقلی، در فتح مصر نیز حضور داشت. به ابوصرمه اشعار زیبایی نسبت داده شده که در اشعار دوران جاهلیّت او، دعوت به خدا، نیکوکاری، تقوا ، اخلاق نیک و صلح و آشتی به چشم می خورد. او پس از اسلام، در ستایش خدا ، پیامبر اسلام و توفیق تشرّف به دین اسلام، فضایل قریش وآزمون های آن ها از سوی خداوند، اشعاری سروده است. نقل شده است که عبدالله بن عباس ، برای آموختن اشعار ابوصرمه مدّتی نزد وی می آمد. او راوی احادیثی از پیامبر(صلی الله علیه وآله)بدون واسطه یا از طریقِ ابوایوب انصاری و دیگران است.
ابوصرمه در شأن نزول
بخشی از آیه ۱۸۷ سوره بقره درباره ابوصرمه نازل شده است. روزه دار در آغاز اسلام، فقط مجاز به خوردن و آشامیدن از غروب تا پیش از خواب، یا قبل از وقت نماز عشا بود. روزی ابوصرمه از کار در نخلستان، به خانه بازگشت و بر اثر خستگی به خواب رفت. هنگامی که بیدار شد، از خوردن غذا پرهیز کرد و با همان حال، روز بعد را روزه گرفت. هنگام ظهر بی هوش شد و به نقل سُدّی، پ یامبر به او فرمود: چرا تو را رنجور می بینم؟ ابوصرمه ماجرا را نقل کرد؛ آن گاه این آیه نازل شد:«کُلوا وَ اشرَبوا حَتّی یَتبیَّنَ لَکم الخَیطُ الأبیَضُ مِنَ الخیطِ الأسوَدِ مِن الفجرِ... بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته سیاه ( شب )بر شما نمودار شود». با نزول این آیه، حرمت خوردن و آشامیدن در شب ماه رمضان نسخ شد و مسلمانان خوشحال شدند.
wikifeqh: ابوصرمه_خزرجی
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
در نام او اختلاف است. طبری برای او نام های صرمة بن مالک، قیس بن صرمه، صرمة بن انس، ابوقیس بن صرمه را آورده است. در اسم و کنیه او نقل های دیگری نیز وجود دارد.
او از بنی نجار بود و 120 سال عمر کرد. در جاهلیت، رهبانیت اختیار و لباس پشمینه به تن و از بت پرستی دوری می کرد. خود را از جنابت شستشو می داد و از زن حائض دوری می جست.
بر زبانش حق جاری بود و خدا را به بزرگی یاد می کرد. دین مسیحیت را برگزید اما از آن صرفنظر کرد. جُنُب و حائض حق ورود به مکان ویژه عبادتش را نداشتند او می گفت: من خدای ابراهیم را می پرستم. ابوصرمه در قبیله اش مورد احترام بود؛ قبیله قریش را دوست می داشت و چندین سال در میان آنان زندگی کرد زیرا همسرش، ارنب دختر اسد بن عبدالعزی از قریش بود.
گویند: هنگام هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله به یثرب، ابوصرمه اسلام را در کهنسالی به نیکی پذیرفت و از سابقان در اسلام پس از هجرت شد و جنگ بدر و دیگر غزوات را درک کرد.
به نقلی در فتح مصر نیز حضور داشت. به ابوصرمه اشعار زیبایی نسبت داده شده که در اشعار دوران جاهلیت او دعوت به خدا، نیکوکاری، تقوا، اخلاق نیک و صلح و آشتی به چشم می خورد.
در نام او اختلاف است. طبری برای او نام های صرمة بن مالک، قیس بن صرمه، صرمة بن انس، ابوقیس بن صرمه را آورده است. در اسم و کنیه او نقل های دیگری نیز وجود دارد.
او از بنی نجار بود و 120 سال عمر کرد. در جاهلیت، رهبانیت اختیار و لباس پشمینه به تن و از بت پرستی دوری می کرد. خود را از جنابت شستشو می داد و از زن حائض دوری می جست.
بر زبانش حق جاری بود و خدا را به بزرگی یاد می کرد. دین مسیحیت را برگزید اما از آن صرفنظر کرد. جُنُب و حائض حق ورود به مکان ویژه عبادتش را نداشتند او می گفت: من خدای ابراهیم را می پرستم. ابوصرمه در قبیله اش مورد احترام بود؛ قبیله قریش را دوست می داشت و چندین سال در میان آنان زندگی کرد زیرا همسرش، ارنب دختر اسد بن عبدالعزی از قریش بود.
گویند: هنگام هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله به یثرب، ابوصرمه اسلام را در کهنسالی به نیکی پذیرفت و از سابقان در اسلام پس از هجرت شد و جنگ بدر و دیگر غزوات را درک کرد.
به نقلی در فتح مصر نیز حضور داشت. به ابوصرمه اشعار زیبایی نسبت داده شده که در اشعار دوران جاهلیت او دعوت به خدا، نیکوکاری، تقوا، اخلاق نیک و صلح و آشتی به چشم می خورد.
[ویکی فقه] ابوصرمه خزرجی (قرآن). ابوصرمه خزرجی از صحابه پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله وسلّم)، متعلق به تیره بنی نجار، از شاعران عرب و از بدریون است.
ابوصرمه، در قبیله اش مورد احترام بود؛ قبیله قریش را دوست می داشت و چندین سال در میان آنان زندگی کرد. زیرا همسرش، ارنب دختر اسد بن عبدالعزّی از قریش بود.
← نام و نسب
برخی مفسران معتقدند، بخشی از آیه ۱۸۷ سوره بقره درباره ابوصرمه نازل شده است.روزه دار در آغاز اسلام، فقط مجاز به خوردن و آشامیدن از غروب تا پیش از خواب، یا قبل از وقت نماز عشا بود. روزی ابوصرمه از کار در نخلستان، به خانه بازگشت و بر اثر خستگی به خواب رفت. هنگامی که بیدار شد، از خوردن غذا پرهیز کرد و با همان حال، روز بعد را روزه گرفت. هنگام ظهر بی هوش شد و به نقل سُدّی، پیامبر به او فرمود: چرا تو را رنجور می بینم؟ ابوصرمه ماجرا را نقل کرد؛ آن گاه این آیه نازل شد؛ «کُلوا وَ اشرَبوا حَتّی یَتبیَّنَ لَکم الخَیطُ الابیَضُ مِنَ الخیطِ الاسوَدِ مِن الفجرِ...؛ بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته سیاه شب بر شما نمودار شود». با نزول این آیه، حرمت خوردن و آشامیدن در شب ماه رمضان نسخ شد و مسلمانان خوشحال شدند.
ابوصرمه، در قبیله اش مورد احترام بود؛ قبیله قریش را دوست می داشت و چندین سال در میان آنان زندگی کرد. زیرا همسرش، ارنب دختر اسد بن عبدالعزّی از قریش بود.
← نام و نسب
برخی مفسران معتقدند، بخشی از آیه ۱۸۷ سوره بقره درباره ابوصرمه نازل شده است.روزه دار در آغاز اسلام، فقط مجاز به خوردن و آشامیدن از غروب تا پیش از خواب، یا قبل از وقت نماز عشا بود. روزی ابوصرمه از کار در نخلستان، به خانه بازگشت و بر اثر خستگی به خواب رفت. هنگامی که بیدار شد، از خوردن غذا پرهیز کرد و با همان حال، روز بعد را روزه گرفت. هنگام ظهر بی هوش شد و به نقل سُدّی، پیامبر به او فرمود: چرا تو را رنجور می بینم؟ ابوصرمه ماجرا را نقل کرد؛ آن گاه این آیه نازل شد؛ «کُلوا وَ اشرَبوا حَتّی یَتبیَّنَ لَکم الخَیطُ الابیَضُ مِنَ الخیطِ الاسوَدِ مِن الفجرِ...؛ بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته سیاه شب بر شما نمودار شود». با نزول این آیه، حرمت خوردن و آشامیدن در شب ماه رمضان نسخ شد و مسلمانان خوشحال شدند.
wikifeqh: ابوصرمه_خزرجی_(قرآن)