ابوالفضل ابن قیسرانی

[ویکی فقه] اِبْن ِ قَیسَرانی ، ابوالفضل محمد بن طاهر بن علی بن احمد مقدسی (۴۴۸-۵۰۷ق / ۱۰۵۶-۱۱۱۳م )، محدث و نویسنده متصوف است .
شهرت او به ابن قیسرانی به لحاظ نسبت اوست به قیساریه ، شهرکی در شام ، بر ساحل بحر روم است. برخی از مؤلفان به شهرت او نسبت «شیبانی » را نیز افزوده اند. وی در قدس زاده شد و از خردسالی در زادگاهش به استماع حدیث پرداخت . در ۴۶۷ق / ۱۰۷۵م به بغداد رفت و پس از چندی به بیت المقدس بازگشت و سپس به شهرهای مختلف شام ، مصر، حجاز، عراق و ایران سفر کرد. نیز می دانیم که در ۴۷۱ق در دمشق بوده است .
سفر به ایران
قراینی چند حاکی از آن است که آمدن وی به ایران در بین سالهای ۴۷۱-۴۸۱ بوده است ؛ چنانکه از یک سخن خواجه عبدالله انصاری (د ۴۸۱ق / ۱۰۸۸م ) که در آن به ابن قیسرانی اشاره دارد، جوان بودن او در این هنگام تأیید می شود. به هر صورت وی در ۴۸۱ق در ری بوده و در همین سال در آن شهر فرزندش ، ابوزرعه طاهر، زاده شده است . گویا ابن قیسرانی مدتی در ری مانده ، زیرا فرزندش را در همان جا برای تحصیل به استاد سپرده است . سپس وی به همدان رفته و در آن جا اقامت گزیده است . او در اوان ۶۰ سالگی پس از بازگشت از سفر حج در بغداد درگذشت .
مشایخ حدیث
ابن قیسرانی که به قول سیوطی به بیشتر از ۴۰ شهر در جهان اسلام سفر کرده ، بسیاری از محدثان را دیده و از آنان حدیث شنیده است . در زادگاهش از ابوالفتح نصر بن ابراهیم نابلسی و ابوعثمان ابن وَرقاء، در بغداد از ابومحمد صریفینی و دیگران ، در مصر از ابواسحاق حبّال ، در دمشق از ابوالقاسم ابن ابی العلاء فقیه و در حلب از حسن بن مکی شیزری استماع کرده است .
شخصیت علمی
...