ابن عدلان

[ویکی فقه] اِبْن عَدْلان، شمس الدین ابوعبدالله محمد بن احمد بن عثمان کنانی ( صفر ۶۶۳ - ذیقعده ۷۴۹/ دسامبر ۱۲۶۴ - ژانویه ۱۳۴۹)، فقیه شافعی مصری می باشد.
نسبت «کنانی» به قبیله کنانه حلیف قریش باز می گردد و عامری او را «مقدسی» (منسوب به بیت المقدس ) می شمارد. تاریخ ولادت او در منابع به اختلاف آمده است و مقریزی طول عمر او را ۸۶ سال می داند که سال ۶۶۳ق را تأیید می کند. ابن شاکر وی را از اعیان مصر و از بزرگان شافعیّه به شمار آورده است.
اساتید ابن عدلان
ابن عدلان از کسانی چون نظام محمد بن خلیلی، غازی حلاوی، عزّابن صیقل حرانی، ابن تَرجَم و دمیاطی استماع کرد و از ابن علاق، ابن خطیب المزّه و محمد بن احمد قَسطلانی و دیگران اجازه روایت یافت وی همچنین قرائات را نزد خلیل بن ابی بکر مراغی ، نحو را نزد ابن نحّاس و اصول را نزد شهاب الدین صنهاجی قرافی و شمس الدین اصفهانی و فقه را نزد وجیه بهنسی، ظهیرالدین ترمنتی و ابن سکری فراگرفت. یافعی از استادان دیگر وی ابن صواف شاطبی در حدیث و شرف الدین شافعی فاسی در اصول فقه ، یاد می کند.
تدریس ابن عدلان
ابن عدلان با مایه علمی که در فقه و اصول و نحو و حدیث اندوخته بود، به تدریس در مدارسی چون مدرسه صالحیه و ناصریه قاهره و نیز در میعاد العلای جامع الازهر پرداخت و مرجع فقه و فتوا در مصر شد چنانکه وی و شهاب الدین ابن انصاری مدار فتوا در قاهره بودند.
قضاوت وی
...