ابن حوط الله

[ویکی فقه] اِبْن ِ حَوطِ اللّه ، ابومحمد عبدالله بن سلیمان انصاری حارثی اُنْدی (۵۴۹ -۶۱۲ق /۱۱۵۴- ۱۲۱۵م )، قاضی ، فقیه ، محدث ، ادیب و شاعر اواخر عصر موحدون در اندلس بود.
بنا به قولی ، نام وی بر خلاف آنچه از ظاهر کلمه برمی آید ترکیبی از کلمه عربی حُوت و پسوند تصغیر ol - در زبان رمانس است .استادِ سیوطی که این نکته را نیک می دانسته ، گوید: مردم شرق اندلس این کلمه را حَوْط تلفظ می کردند و هنگام ترکیب با پسوند تصغیر، آن را به شکل حَوْطَلْة (مؤنث ) و حوطِلُّة (مذکر) به کار می بردند.بعدها این ترکیب در اثر کثرت استعمال به صورت حوط الله درآمد.
تحصیلات
وی اهل انده از توابع بلنسیه بوده و نخست در همان شهر نزد پدر خود درس خواند، سپس به همه نقاط اندلس سفر کرد و در شهرهای بزرگ نزد بسیاری از مشاهیر علم و ادب به فراگیری علوم به ویژه قرائت و حدیث پرداخت و از برخی از آنان نیز اجازه روایت گرفت .
مشغول به امر قضا
او در شهرهای بزرگی چون قرطبه ، اشبیلیه ، مرسیه ، میورقه ، سبته ، سّلا و جز آن ها عهده دار مقام قضا شد.
سفرها
...