ابن بطوطه
/~ebnebatute/
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
رحاله و عالم جغرافیائی مشهور
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] ابو عبدالله محمد بن عبدالله بن محمد بن ابراهیم لواتی طنجی و یا به صورت کامل تر، ابو عبدالله محمد بن عبدالله بن ابراهیم بن محمد بن ابراهیم بن یوسف، جهانگرد معروف مغربی (۷۰۳- ۷۷۹ ق/ ۱۳۰۴- ۱۳۷۷ م). لقب او به دو صورت شرف الدین و شمس الدین آمده است.
وی در سال ۷۰۳ ق درشهر طنجه زاده شد. درباره نخستین سال های زندگی و شرح احوال ابن بطوطة جز آنچه در سفرنامه وی آمده است، اطلاع دیگری در دست نیست. چنین به نظر می رسد که وی در زادگاه خویش به تحصیل پرداخت. تحصیل او در علوم دینی بر اساس تعالیم فرقه مالکی بود و بی گمان او در فقه مالکی دارای معلوماتی بود زیرا از روزگار جوانی و حتی در سفرهای خود نیز به امر قضا می پرداخت.
شروع سفر
ابن بطوطه هنگامی که ۲۲ ساله بود راه سفر پیش گرفت و در پنج شنبه ۲ رجب ۷۲۵ ق زادگاه خود طنجه را ترک گفت. قصد او از این سفر به جا آوردن مراسم حج و زیارت حرمین شریفین بود. چه بسا گمان نمی کرد که سفرش سالیان دراز به طول انجامد و پس از یک ربع قرن به وطن خود باز گردد. طول راهی را که ابن بطوطةپیموده ۰۰۰/ ۷۵ میل تخمین زده اند. ابن بطوطه آخرین جهانگرد بزرگی است که به سراسر جهان اسلام سفر کرد. او در واقع رقیب شایسته ای برای مارکوپولو به شمار می رفت که تقریبا معاصر وی بود. ابن بطوطه مسلمانی مؤمن و سنت گرا بود. از آنجا که او جغرافی نویس، ادیب و دانشمند نبود، در شرح سفر او اندیشه های عالی و نکته های ظریف به ندرت می توان یافت. او به مسائل جغرافیایی توجه خاصی نداشت و شاید به لحاظ توجه به زندگی مردم بود که سفرنامه او در شرح جهان اسلامی و بطور کلی وصف جوامع شرقی سده ۸ ق در نوع خود یگانه و بی نظیر است.
عناوین مرتبط
رحلة ابن بطوطه (کتاب)
منبع
...
وی در سال ۷۰۳ ق درشهر طنجه زاده شد. درباره نخستین سال های زندگی و شرح احوال ابن بطوطة جز آنچه در سفرنامه وی آمده است، اطلاع دیگری در دست نیست. چنین به نظر می رسد که وی در زادگاه خویش به تحصیل پرداخت. تحصیل او در علوم دینی بر اساس تعالیم فرقه مالکی بود و بی گمان او در فقه مالکی دارای معلوماتی بود زیرا از روزگار جوانی و حتی در سفرهای خود نیز به امر قضا می پرداخت.
شروع سفر
ابن بطوطه هنگامی که ۲۲ ساله بود راه سفر پیش گرفت و در پنج شنبه ۲ رجب ۷۲۵ ق زادگاه خود طنجه را ترک گفت. قصد او از این سفر به جا آوردن مراسم حج و زیارت حرمین شریفین بود. چه بسا گمان نمی کرد که سفرش سالیان دراز به طول انجامد و پس از یک ربع قرن به وطن خود باز گردد. طول راهی را که ابن بطوطةپیموده ۰۰۰/ ۷۵ میل تخمین زده اند. ابن بطوطه آخرین جهانگرد بزرگی است که به سراسر جهان اسلام سفر کرد. او در واقع رقیب شایسته ای برای مارکوپولو به شمار می رفت که تقریبا معاصر وی بود. ابن بطوطه مسلمانی مؤمن و سنت گرا بود. از آنجا که او جغرافی نویس، ادیب و دانشمند نبود، در شرح سفر او اندیشه های عالی و نکته های ظریف به ندرت می توان یافت. او به مسائل جغرافیایی توجه خاصی نداشت و شاید به لحاظ توجه به زندگی مردم بود که سفرنامه او در شرح جهان اسلامی و بطور کلی وصف جوامع شرقی سده ۸ ق در نوع خود یگانه و بی نظیر است.
عناوین مرتبط
رحلة ابن بطوطه (کتاب)
منبع
...
wikifeqh: ابن بطوطه
[ویکی اهل البیت] ابن بطوطه محمد بن عبدالله بن محمد بن إبراهیم لواتی طنجی، ابوعبدالله در شهر طنجه سال 703هـ/1304م در مغرب به دنیا آمد و سال 725 هـ بسوی مکه عزیمت نمود و مصر، شام، حجاز، عراق، فارس ایران، یمن، بحرین، ترکستان، میانرودان و بخشی از هندوچین، جاوه و شرق افریقا را پیمود و سرانجام به مغرب نزد شاه ابی عنان از شاهان بنی مرین برگشت.
سفر او 27 سال به درازا کشید (1325-1352 م) و در مراکش سال 779هـ/1377م درگذشت. این جهانگرد معروف آمازیغی ۵ و یا 6 بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب ها استفاده نمود.
سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس (خلیج فارس کنونی) و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تستر (شوشتر)، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتاب های باارزش جغرافیایی سده های میانه است.
اعلام طهور، ابن بطوطه، تاریخ بازیابی: 9 دی ماه 1391.
سفر او 27 سال به درازا کشید (1325-1352 م) و در مراکش سال 779هـ/1377م درگذشت. این جهانگرد معروف آمازیغی ۵ و یا 6 بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب ها استفاده نمود.
سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس (خلیج فارس کنونی) و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تستر (شوشتر)، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتاب های باارزش جغرافیایی سده های میانه است.
اعلام طهور، ابن بطوطه، تاریخ بازیابی: 9 دی ماه 1391.
wikiahlb: ابن_بطوطه
دانشنامه آزاد فارسی
ابن بَطوطه (طنجه ۷۰۳ـ ۷۷۹ق)
شهرت ابوعبدالله محمد به عبدالله لواتی طنجی؛ ملقب به شمس الدین جهانگردِ معروف عرب. اصلش از قبیلۀ بربرهای لواته بود که گروه هایی از آنان در شمال افریقا ازجمله مصر پراکنده بودند. وی در زادگاهش به تحصیل علوم دینی بر پایۀ فقه مالکی پرداخت. در ۷۲۵ ق به قصد گزاردن حج راهِ سفر خود را از طنجه آغاز کرد. او پس از گذشتن از تلمسان در الجزیره به تونس رفت و در شهر صفاقس با دختر یکی از امنای آن جا ازدواج کرد. سپس از راه طرابلس و دیگر نواحی شمال افریقا به اسکندریه و قاهره رسید. مقصدهای بعدی او فلسطین، بیروت، طرابلس، حلب، انطاکیه، لاذقیه، بعلبک، و دمشق بود. وی مدتی در دمشق اقامت کرد و پس از آن رهسپار مکه و مدینه شد. سپس به نجف اشرف رفت و با قافله ای راه ایران درپیش گرفت و از شهرهای آبادان، ماهشهر، شوشتر، شیراز، اصفهان و تبریز دیدن کرد و سرانجام به بغداد بازگشت و بار دیگر به حج رفت و مدتی در مکه اقامت گزید ( ۷۲۹ ـ ۷۳۰ ق). وی با گذشتن از سواحل شرقی افریقا، یمن، عدن و موگادیشو، راه ظفار، سواحل شرقی عربستان، عمان و خلیج فارس را درپیش گرفت و با حاکم جزیرۀ هرمز، سلطان قطب الدین تهمتن، دیدار کرد. آن گاه به لارستان فارس، جزیرۀ کیش و بحرین رفت و بار دیگر به مکه بازگشت (۷۳۲ ق). سفر بعدی او به آسیای صغیر و زیارت آرامگاه مولوی در قونیه بود. خطِ سیر دومین مرحلۀ سفر ابن بطوطه به سمت شمال تا حدودی مبهم و آشفته است. او پس از درنوردیدن سراسر شبه جزیرۀ کریمه به جنوب روسیه، و سپس قسطنطنیه رفت و بعد از طریق ولگا به خوارزم، بخارا، نخشب، سمرقند، بلخ، هرات، طوس، مشهد، سرخس، تربت حیدریه، نیشابور، بسطام، غزنه و کابل سفر کرد. در ۷۳۴ ق رهسپار هند شد و پس از اقامتی کوتاه در دهلی، راه چین را درپیش گرفت. آن گاه به جزایر مالدیو و جزیرۀ ملوک رفت. ابن بطوطه که در بازگشت نیز از سرزمین ها و شهرهای بسیاری دیدن کرد، در ۷۵۰ ق به فاس رسید. سپس عازم اندلس شد و به غرناطه رفت. در ۷۵۳ق راهی افریقای مرکزی شد و پس از عبور از صحرای افریقا به تمبوکتو رسید. او سرانجام با بازگشت به فاس در ۷۵۴ ق، به سیاحت خود پایان داد و تا آخر عمر در آن به سر برد. سفرنامۀ ابن بطوطه که شرح سفرهای اوست، توسط او تقریر و به دست کاتبش ابوعبدالله محمد بن جَزّی (ابن جزّی) تحریر شده است. ابن بطوطه بزرگ ترین جهانگرد مسلمان است که اندکی پس از مارکوپولو به سیاحت پرداخت و سفرنامۀ خود را به رشتۀ تحریر درآورد.
شهرت ابوعبدالله محمد به عبدالله لواتی طنجی؛ ملقب به شمس الدین جهانگردِ معروف عرب. اصلش از قبیلۀ بربرهای لواته بود که گروه هایی از آنان در شمال افریقا ازجمله مصر پراکنده بودند. وی در زادگاهش به تحصیل علوم دینی بر پایۀ فقه مالکی پرداخت. در ۷۲۵ ق به قصد گزاردن حج راهِ سفر خود را از طنجه آغاز کرد. او پس از گذشتن از تلمسان در الجزیره به تونس رفت و در شهر صفاقس با دختر یکی از امنای آن جا ازدواج کرد. سپس از راه طرابلس و دیگر نواحی شمال افریقا به اسکندریه و قاهره رسید. مقصدهای بعدی او فلسطین، بیروت، طرابلس، حلب، انطاکیه، لاذقیه، بعلبک، و دمشق بود. وی مدتی در دمشق اقامت کرد و پس از آن رهسپار مکه و مدینه شد. سپس به نجف اشرف رفت و با قافله ای راه ایران درپیش گرفت و از شهرهای آبادان، ماهشهر، شوشتر، شیراز، اصفهان و تبریز دیدن کرد و سرانجام به بغداد بازگشت و بار دیگر به حج رفت و مدتی در مکه اقامت گزید ( ۷۲۹ ـ ۷۳۰ ق). وی با گذشتن از سواحل شرقی افریقا، یمن، عدن و موگادیشو، راه ظفار، سواحل شرقی عربستان، عمان و خلیج فارس را درپیش گرفت و با حاکم جزیرۀ هرمز، سلطان قطب الدین تهمتن، دیدار کرد. آن گاه به لارستان فارس، جزیرۀ کیش و بحرین رفت و بار دیگر به مکه بازگشت (۷۳۲ ق). سفر بعدی او به آسیای صغیر و زیارت آرامگاه مولوی در قونیه بود. خطِ سیر دومین مرحلۀ سفر ابن بطوطه به سمت شمال تا حدودی مبهم و آشفته است. او پس از درنوردیدن سراسر شبه جزیرۀ کریمه به جنوب روسیه، و سپس قسطنطنیه رفت و بعد از طریق ولگا به خوارزم، بخارا، نخشب، سمرقند، بلخ، هرات، طوس، مشهد، سرخس، تربت حیدریه، نیشابور، بسطام، غزنه و کابل سفر کرد. در ۷۳۴ ق رهسپار هند شد و پس از اقامتی کوتاه در دهلی، راه چین را درپیش گرفت. آن گاه به جزایر مالدیو و جزیرۀ ملوک رفت. ابن بطوطه که در بازگشت نیز از سرزمین ها و شهرهای بسیاری دیدن کرد، در ۷۵۰ ق به فاس رسید. سپس عازم اندلس شد و به غرناطه رفت. در ۷۵۳ق راهی افریقای مرکزی شد و پس از عبور از صحرای افریقا به تمبوکتو رسید. او سرانجام با بازگشت به فاس در ۷۵۴ ق، به سیاحت خود پایان داد و تا آخر عمر در آن به سر برد. سفرنامۀ ابن بطوطه که شرح سفرهای اوست، توسط او تقریر و به دست کاتبش ابوعبدالله محمد بن جَزّی (ابن جزّی) تحریر شده است. ابن بطوطه بزرگ ترین جهانگرد مسلمان است که اندکی پس از مارکوپولو به سیاحت پرداخت و سفرنامۀ خود را به رشتۀ تحریر درآورد.
wikijoo: ابن_بطوطه
پیشنهاد کاربران
ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن محمد بن ابراهیم لَوّاتی طَنْجی ( ۱۷ رجب ۷۰۳ ه. ق – ۷۷۰ ه. ق ) معروف به اِبْنِ بَطّوطه از نامدارترین جهانگردان مسلمان بود که در طنجه متولد شد و در سال ۷۲۵ ق. به سوی مکه رهسپار شد و مصر، شام، فلسطین، حجاز، عراق، خراسان بزرگ افغانستان امروزی، ایران، یمن، بحرین، ترکستان، بین النهرین و بخشی از هند و چین، جاوه، خاور اروپا و خاور آفریقا را پیمود و سرانجام به مغرب ( مراکش ) نزد شاه ابوعنان فارس از شاهان بنی مرین برگشت. سفر او ۲۷ سال به درازا کشید ( ۱۳۲۵ - ۱۳۵۲ م ) و در مراکش سال ۷۷۹ق. /۱۳۷۷ م. درگذشت. ابن بطوطه کمابیش هم عصر با مارکو پولو بود اما بیش از سه برابر مارکوپولو راه پیمود. ( ۱۱۷۵۰۰ کیلومتر ) ابن بطوطه را می توان یکی از بزرگ ترین جهان گردان تاریخ بشری به شمار آورد.
... [مشاهده متن کامل]
این جهان گرد نامی مراکشی چهار یا پنج بار به ایران سفر کرد و در همگی سفرهای خاورزمین خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب ها بهره برد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه ( خوزستان ) ، تُستر ( شوشتر ) ، هُنگ بال ( خنج ) ، اصفهان، تبریز و خراسان بزرگ خواندنی است. سفرنامهٔ ابن بطوطه از کتاب های باارزش جغرافیایی سده های میانه است. آرامگاه ابن بطوطه در تپه ای مهجور مشرف به ساحل مدیترانه ایِ شهر طنجه مراکش است.
نام و نسب ابن بطوطه در ابتدای سفرنامه اش به صورت «ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن محمد بن ابراهیم» آمده است. با این حال، لسان الدین خطیب از نویسندگان معاصر او در الإحاطة فی أخبار غرناطة نام و نسب او را به صورتی کامل تر، «محمد بن عبدالله بن محمد بن ابراهیم بن عبدالرحمن بن یوسف» معرفی می کند و اضافه می کند که مکنی به «ابوعبدالله» و معروف به «ابن بطوطه» است. برای او دو لقب «شرف الدین» و «شمس الدین» را برشمرده اند. به نوشتهٔ ابن جزی، او در مشرق زمین به شمس الدین ملقب بوده است. ریشهٔ واژهٔ «بطوطه» مشخص نیست اما حرف ط در آن هم به صورت مشدد و هم به صورت مخفف آمده است. با این حال، صورت مشدد آن درست تر به نظر می رسد.
اصالت ابن بطوطه بربر بوده و به قبیلهٔ لواته می رسد که از قبیله های ساکن در شمال آفریقا بودند. خانوادهٔ او احتمالاً به امور فقهی و قضاوت مشغول بوده اند و خانه شان در طنجه محل رفت و آمد فقیهان و قاضیان بوده است. هنگامی که او سفرش را آغاز کرد، پدر و مادرش زنده بودند، اما اطلاع دیگری از کیستی آن ها در نوشته هایش به دست نمی آید. او در سال ۷۴۹ زمانی که در راه برگشت از سفرها به دمشق رسید، طی پرس وجویی مطلع شد که پدرش پانزده سال پیش از آن درگذشته است ولی مادرش هنوز زنده بود.
... [مشاهده متن کامل]
این جهان گرد نامی مراکشی چهار یا پنج بار به ایران سفر کرد و در همگی سفرهای خاورزمین خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب ها بهره برد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه ( خوزستان ) ، تُستر ( شوشتر ) ، هُنگ بال ( خنج ) ، اصفهان، تبریز و خراسان بزرگ خواندنی است. سفرنامهٔ ابن بطوطه از کتاب های باارزش جغرافیایی سده های میانه است. آرامگاه ابن بطوطه در تپه ای مهجور مشرف به ساحل مدیترانه ایِ شهر طنجه مراکش است.
نام و نسب ابن بطوطه در ابتدای سفرنامه اش به صورت «ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن محمد بن ابراهیم» آمده است. با این حال، لسان الدین خطیب از نویسندگان معاصر او در الإحاطة فی أخبار غرناطة نام و نسب او را به صورتی کامل تر، «محمد بن عبدالله بن محمد بن ابراهیم بن عبدالرحمن بن یوسف» معرفی می کند و اضافه می کند که مکنی به «ابوعبدالله» و معروف به «ابن بطوطه» است. برای او دو لقب «شرف الدین» و «شمس الدین» را برشمرده اند. به نوشتهٔ ابن جزی، او در مشرق زمین به شمس الدین ملقب بوده است. ریشهٔ واژهٔ «بطوطه» مشخص نیست اما حرف ط در آن هم به صورت مشدد و هم به صورت مخفف آمده است. با این حال، صورت مشدد آن درست تر به نظر می رسد.
اصالت ابن بطوطه بربر بوده و به قبیلهٔ لواته می رسد که از قبیله های ساکن در شمال آفریقا بودند. خانوادهٔ او احتمالاً به امور فقهی و قضاوت مشغول بوده اند و خانه شان در طنجه محل رفت و آمد فقیهان و قاضیان بوده است. هنگامی که او سفرش را آغاز کرد، پدر و مادرش زنده بودند، اما اطلاع دیگری از کیستی آن ها در نوشته هایش به دست نمی آید. او در سال ۷۴۹ زمانی که در راه برگشت از سفرها به دمشق رسید، طی پرس وجویی مطلع شد که پدرش پانزده سال پیش از آن درگذشته است ولی مادرش هنوز زنده بود.
ابن بطوطه محمد بن عبد الله بن محمد بن إبراهیم لواتی طنجی، ابو عبد الله، در شهر طنجه سال ۷۰۳ ق/۱۳۰۴ م در مغرب بدنیا آمد و سال ۷۲۵ ه بسوی مکه عزیمت نمود و مصر، شام، حجاز، عراق، ایران، یمن، بحرین، ترکستان، میانرودان و بخشی از هند و چین، جاوه و شرق آفریقا را پیمود و سرانجام به مغرب نزد شاه ابی عنان از شاهان بنی مرین برگشت. سفر او ۲۷ سال به درازا کشید ( ۱۳۲۵ - ۱۳۵۲ م ) و در مراکش سال ۷۷۹ ه/۱۳۷۷ م. درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
این جهانگرد معروف آمازیغی ۵ و یا ۶ بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیر عربها استفاده نمود. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس ( خلیج فارس کنونی ) و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه ( خوزستان ) ، تستر ( شوشتر ) ، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتابهای با ارزش جغرافیایی سده های میانه است.
سفرنامه ابن بطوطه
این سفرنامه که «تحفة الانظار فی غرائب الاسفار» نام دارد در قرن هفتم هجری و به دستور یکی از امرای مغرب نگاشته شده است. محتویات آن حاصل مشاهدات خود ابن بطوطه است. بیشتر از ۲۰٪ این کتاب به شرح و توصیف سفر ابن بطوطه به هندوستان و جزایر مالدیو اختصاص یافته است. وی در باره خلق و خوی مردم آن دیار و راههای بازرگانی آن با چین اطلاعات مهمی ارائه می کند. ابن بطوطه تنها نویسنده ای در قرون وسطی می باشد که اطلاعات مهمی در باره جزایر مالدیو، جنوب روسیه و آفریقا می دهد. بهترین تحقیق در مورد ابن بطوطه از سوی پرفسورعبدالهادی التازی صورت گرفته و کتاب دو جلدی او به زبان عربی هنوز به فارسی برگردان نشده است. Tuḥfat An - Naẓār Fī Gharā'ib Al - Amṣār Wa ʻAjā'ib Al - Asfār}} - الرحلة "The Journey" )
Ibn batuta book by A. H. AlTazi
ترجمه فارسی نسخه عربی سفرنامه ابن بطوطه توسط موحدی ترجمه شده است[۱]
برنامه ی سفر از 1325 تا 1332 میلادی
[۲]
Tangiers
Tlemcen
Béjaïa
Tunis
Fes
Miliana
Algiers
Annaba
Sousse
Gabès
Tripoli
Sfax
Alexandria
Cairo
Damascus
Jerusalem
Bethlehem
Medina
Najaf
Baghdad
Tigris
Basra
Zagros Mountains
Shiraz
Tabriz
Mosul
Cizre
Mardin
Jeddah
Yemen
Rabigh
Zabīd
Ta'izz
Sana'a
Aden
Zeila
Mogadishu
Mombasa
Zanzibar
Dhofar
Al - Hasa
Qatif
Oman
Latakia
Kilwa
Ibn Battuta Itinerary 1325–1332 ( North Africa, Iraq, Persia, the Arabian Peninsula, Somalia, Swahili Coast )
برنامه ی سفر از 1332 تا 1346 میلادی [ویرایش]
Anatolia
Alanya
Konya
Sinop
Feodosiya
Astrakhan
Constantinople
Hagia Sophia
Caspian Sea
Aral Sea
Bukhara
Samarkand
Afghanistan
Isfahan
Delhi
Khambhat
Kozhikode
Sumatra
Honavar
Uttara Kannada
Maldives
Sri Lanka
Adam's Peak
Vietnam
Philippines
Bengal
Sylhet
Burma
Malaysia
Mauritania
Quanzhou
Fujian
Hangzhou
Beijing
Balkh
Antalya
Bulgaria
Azov
Pakistan
Uzbekistan
Tajikistan
Samarqand
Uttar Pradesh
Deccan
Alexandria
Cairo
Damascus
Jerusalem
Bethlehem
Medina
Baghdad
Shiraz
Jeddah
Mecca
Dhofar
Ibn Battuta Itinerary 1332–1346 ( Black Sea Area, Central Asia, India, South East Asia and China )
برنامه ی سفر از 1349 تا 1354 میلادی
Tangiers
Tlemcen
Tunis
Fes
Algiers
Ténès
Alexandria
Cairo
Sijilmasa
Taghaza
Oualata
Timbuktu
Gao
I - n - Azaoua
Takedda
Cagliari
Marrakech
Gibraltar
Granada
Málaga
Ibn Battuta Itinerary 1349–1354 ( North Africa, Spain and West Africa )
پیوند به بیرون
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ ابن بطوطه موجود است.
ابن بطوطه در دانش نامهٔ جزیره دانش
سفرنامه ابن بطوطه
منبع
«فرهنگ مکتشفین و جغرافی نویسان جهان». نیک بین، نصرالله. انتشارات نبوی، چاپ وزیری ٬ ۱۳۷۵ .
این یک نوشتار خُرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
[نهفتن]
ن • ب • و
بزرگان جهان اسلام در سده های یکم تا هشتم هجری
ابن اثیر • ابو کمیل • ابونواس • بتانی • وقیدی • ابوالوفای بوزجانی • معری • بغدادی • بیرونی • تقی الدین • الحازن • کاشانی • ابراهیم ادهم • کندی • ابن رشد • ابن سینا • ادریسی . . .
... [مشاهده متن کامل]
این جهانگرد معروف آمازیغی ۵ و یا ۶ بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیر عربها استفاده نمود. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس ( خلیج فارس کنونی ) و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه ( خوزستان ) ، تستر ( شوشتر ) ، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتابهای با ارزش جغرافیایی سده های میانه است.
سفرنامه ابن بطوطه
این سفرنامه که «تحفة الانظار فی غرائب الاسفار» نام دارد در قرن هفتم هجری و به دستور یکی از امرای مغرب نگاشته شده است. محتویات آن حاصل مشاهدات خود ابن بطوطه است. بیشتر از ۲۰٪ این کتاب به شرح و توصیف سفر ابن بطوطه به هندوستان و جزایر مالدیو اختصاص یافته است. وی در باره خلق و خوی مردم آن دیار و راههای بازرگانی آن با چین اطلاعات مهمی ارائه می کند. ابن بطوطه تنها نویسنده ای در قرون وسطی می باشد که اطلاعات مهمی در باره جزایر مالدیو، جنوب روسیه و آفریقا می دهد. بهترین تحقیق در مورد ابن بطوطه از سوی پرفسورعبدالهادی التازی صورت گرفته و کتاب دو جلدی او به زبان عربی هنوز به فارسی برگردان نشده است. Tuḥfat An - Naẓār Fī Gharā'ib Al - Amṣār Wa ʻAjā'ib Al - Asfār}} - الرحلة "The Journey" )
ترجمه فارسی نسخه عربی سفرنامه ابن بطوطه توسط موحدی ترجمه شده است[۱]
برنامه ی سفر از 1325 تا 1332 میلادی
[۲]
Béjaïa
Gabès
Zabīd
برنامه ی سفر از 1332 تا 1346 میلادی [ویرایش]
برنامه ی سفر از 1349 تا 1354 میلادی
Ténès
Málaga
پیوند به بیرون
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ ابن بطوطه موجود است.
ابن بطوطه در دانش نامهٔ جزیره دانش
سفرنامه ابن بطوطه
منبع
«فرهنگ مکتشفین و جغرافی نویسان جهان». نیک بین، نصرالله. انتشارات نبوی، چاپ وزیری ٬ ۱۳۷۵ .
این یک نوشتار خُرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
[نهفتن]
ن • ب • و
بزرگان جهان اسلام در سده های یکم تا هشتم هجری
ابن اثیر • ابو کمیل • ابونواس • بتانی • وقیدی • ابوالوفای بوزجانی • معری • بغدادی • بیرونی • تقی الدین • الحازن • کاشانی • ابراهیم ادهم • کندی • ابن رشد • ابن سینا • ادریسی . . .