اباحه شرعی

[ویکی فقه] منظور از اباحه شرعی، حکم شارع به یکسان بودن مصلحتِ فعل و ترک چیزی است.
اباحه شرعی، مقابل اباحه عقلی است و آن، حکم شارع به یکسانی فعل و ترک چیزی است که لازمه آن، اختیار مکلف در انجام یا ترک آن است ؛ از این رو، اباحه شرعی از احکام تکلیفی است که شارع آن را جعل نموده است.
وجه نام گذاری
چون دلیل آن، آیه و یا روایت است، به آن اباحه شرعی می گویند.
دلیل واقع شدن اباحه شرعی
مؤدای بعضی از اصول عملی شرعی، همچون برائت شرعی، نیز اباحه شرعی است (بنابراین که مؤدای اصول عملی، حکم باشد) .
خویی، سید ابوالقاسم، اجود التقریرات، ج۲، ص۱۸۳.
...