شانه

دوش، کتف، جای اتصال دست به تنه، استخوان کتف، آلت دندانه دارکه با آن موی سرراهموارومرتب میکند، سرخاره هم میگویند
( اسم ) خانه زنبور عسل شان .
مسیل آب بطرف دره و رودبار
[haunch , hance , flank] [معماری و شهرسازی] قسمتی از قوس یا چَفته که در میان تاج و پاکار قرار دارد
[hay rake] [کشاورزی-زراعت و اصلاح نباتات] ماشینی برای جمع آوری علوفۀ دروشده و ردیف کردن آنها
[shoulder] [مهندسی بسپار- تایر] بخشی از تایر که بین رویه و دیواره قرار دارد
[ گویش مازنی ] /shaane/ وسیله بافندگی سنتی و به ارتفاع تقریبی چهل سانتی متر که نخ های بلند کار از داخل شاخه های آن می گذرد و به نرد وصل است

آویزنده بهشانه یا آویخته به شانه

[pinnate] [زیست شناسی- علوم گیاهی] ویژگی بخش یا اندامی با ظاهر یا ساختاری شبیه به پر در گیاهان

بافنده به شانه یا بافته به شانه

کنایه از تمرد کردن و یا آنکه با بی اعتنایی از مطلبی تعبیر نمودن .

یعنی آنکه بی صبر و قرار باشد

معمول زنان ولایت است چنانچه دستار بدل کردن معمول مردان .

هدهد .

دوشادوش عنان باعنان .

[ گویش مازنی ] /shaane band/ از توابع دهستان دابوی جنوبی آمل

بهای شانه قیمت شانه

( ~ .) [ په . ] ابزاری دندانه دار که با آن موی یا ریش را مرتب کنند.
( ~ .) (اِ.) خانة زنبور عسل .
(نِ) (اِ.) استخوان کتف ، دوش . ، ~خالی کردن کنایه از: مسولیت کاری را نپذیرفتن .

( ~ . بِ. سَ) (اِمر.) هدهد.

(نِ) (حامص .) درآویختن با کسی ، زد و خورد کردن .

(خْ نِ) (اِمر.) قسمی از گدایان که شاخ گوسفندی در یک دست و شانه ای در یک دست دیگر می گرفتند و آن شانه را بر شاخ می کشیدند تا صدای ناهنجاری برآید و مردم از آن صدا به ستوه آمده چیزی به آن ها بدهند.

دوش، کتف، جای اتصال دست به تنه، استخوان کتف.
وسیله ای دندانه دار که با آن موی سر را هموار و مرتب می کنند، سرخاره.
= شان۳

فال گیر که از روی استخوان شانۀ گوسفند فال می گیرد، فال بین.

فال گیری با استخوان شانۀ گوسفند.

= هدهد

شانه ساز، شانه تراش، کسی که شانه می سازد.

برتر است شٲن او.

استخوان شانه و شاخ گاو یا گوسفند. &delta، در قدیم برخی گدایان استخوان شانه و شاخ گاو یا گوسفند به دست گرفته و آن ها را به هم می زده و گدایی می کرده اند.
* شاخ شانه کشیدن: (مصدر لازم) [عامیانه، مجاز] تهدید کردن.
* شاخ شانه رفتن: [قدیمی، عامیانه، مجاز] = * شاخ شانه کشیدن: هلاک طرۀ مشکین آن سیه چشمم / که شاخ شانه رود آهوان صحرا را (عبدالغنی قبول: لغت نامه: شاخ شانه رفتن).

پهن شانه، چهارشانه.

۱. شخص کم زور.
۲. فروتن و فرمان بردار.

شانه زدن‏ و آراسته بودن یکی از آداب نظافت و از مستحبات اسلام است.
از احکام آن در بابهای طهارت، صلات، نکاح و طلاق سخن گفته ‏اند.
حکم تکلیفی شانه زدن
شانه زدن مو ی سر و صورت، بویژه قبل و پس از هر نماز واجب و مستحب و شانه زدن محاسن پس از وضو و نیز شانه زدن ابرو ها مستحب می‏ باشد و در روایات متعدد به این عمل سفارش و تأکید شده است. در حدیثی از رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله آمده است: «بسیار شانه زدن، وبا را از انسان دور و روزی را زیاد می‏ کند و بر قوه باه می‏ افزاید».
شانه زدن موی سر در عده وفات برای زن جایز است و با حداد منافات ندارد؛ چنان که وسایل نظافت زن، همچون شانه از نفقه واجب زن به شمار می‏ رود که شوهر باید آن را تهیه کند.
آداب شانه زدن
شانه زدن با شانه تهیّه شده از عاج فیل مستحب است. ایستاده شانه کردن مکروه است و در روایات، موجب‏فقر، فزونی دین و ضعیف شدن قلب دانسته شده است. شانه زدن در حمام کراهت دارد.
هنگام شانه زدن محاسن، خواندن سوره قدر، عادیات و نیز خواندن این دعا «اللهمَّ سَرّح عنّی الهُمُومَ و الغُمُومَ وَ وَحشَةَ الصُدُور» مستحب است و نیز مستحب است پس از شانه زدن سر و صورت، شانه را بر سینه خود بکشد.
در اینکه شانه زدن موی سر و صورت میت حرام است یا مکروه، اختلاف می ‏باشد.

شانه ابزاری است دندانه دار با دندانه های چند سانتی متری و باریک که برای آرایش یا ابزار کمکی اصلاح موی سر به کار می رود. این وسیله معمولاً از پلاستیک یا چوب ساخته می شود، ولی در گذشته از چوب و استخوان (عاج یا شاخ) نیز ساخته می شده است. یافته های باستان شناسی نشان می دهند که سه هزار سال پیش از میلاد مسیح شانه های زیباو ظریفی در ایران ساخته می شده است. بعضی کاوشگران مدعی شده اند که شانه از عصر ناتوفیان (۹۵۰۰ الی ۱۲۵۰۰ پیش از میلاد) استفاده می شده است.شانه پلاستیکی
شانه پلاستیکی

شانه ممکن است به موارد زیر اشاره داشته باشد:
شانه که ابزاری برای آرایش موی سر است.
شانه (بدن) یا دوش که از اندام های فوقانی بدن انسان است.
شانه مجموعه ای از فشنگ ها برای برخی تفنگ ها است.
شانه ترانه ای با صدای پوران است.
شانه مجموعه ای از تخم مرغ است.
شانه از بخش های کندوی عسل است.
شانه بخشی از برخی کوه ها و قله ها است.
شانه کوه از کوه های ایران است.

شانه (short-sightedness)در بدن انسان، محل اتصال بازو به تنه. مفصل بین استخوان بازو (هومروس) و اسکاپولا (استخوان کتف) مفصل گوی و کاسه ای است. سر هومروس داخل حفرۀ گلنوئید، فرورفتگی روی استخوان سه گوش و پهن اسکاپولا، جای می گیرد. علت تحرک فراوان مفصل شانه کم عمق بودن حفرۀ گلنوئید است و این کم عمقی احتمال دررفتگی مفصل شانه را بیشتر می کند. رباط گلنوئید به صورت یک لبه دهانۀ حفرۀ گلنوئید را احاطه و عمق این حفره را اندکی بیشتر می کند. به این ترتیب، تا حدی از احتمال دررفتگی کاسته می شود. زایدۀ قله الکتف یا زایدۀ آخری کتف (اَخرمی) هم به صورت یک قوس بالای حفرۀ گلنوئید قرار گرفته است و از مفصل حفاظت می کند.

کاکلی

هد هد

برس

هید

برس

برس

هف

خا

یال و کوپال

خا, کول

سفت ، جناح ، شانه ، کتف ، دوش ، هر چیزی شبیه شانه

شانه

پنجه ، چنگال ، شانه ، دو شاخه

شانه

شانه ، کتف ، استخوان کتف ، کمربند شانه ای ، استخوان سرشانه ، عظم کتف

خطف , ضائق , مشط

غصن

أحْجَمَ

ابن عرس , جفلة , سمن

انکمش

دبوس

ضائق , مشط

خطف