ارشام

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

آرشام زنده ماند تا ببیند که نوه اش، داریوش اول، پادشاه بزرگ امپراتوری ایران شد، هر چند او در طول سلطنت خود درگذشت. آرشام و پسرش ویشتاسپ در 522 قبل از میلاد زنده بودند، که نشان می دهد او تا سنین پیری زنده مانده بود. نام او ( Aršāma ) به «داشتن قدرت قهرمان» ترجمه شده است.
در خط میخی هخامنشی نام او آمده است و چنان که محققان نشان داده اند، در این الواح خطاهای دستوری وجود دارد و زبان پراشتباهِ به کاررفته در آنها مانند کتیبه های متأخر هخامنشی است؛ یعنی زمانی که کاتبان دیگر نمی توانستند متن های درست به خط میخی باستانی فارسی باستان تحریر کنند.

طبق گفته کتزیاس، "" آرشام " توسط فرمانده هخامنشی بغابوخش دوم و بعد از سرکوب شورش اول مصریان به عنوان ساتراپ منصوب شد. پیش از این، یک شاهزاده مصر باستان به نام ایناروس آشکارا علیه اردشیر یکم و حکومت هخامنشی قیام کرد و در جنگ، ساتراپ قبلی مصر، هخامنش را کشته است. در سال ۴۵۴ پیش از میلاد، اندکی پس از انتصاب، آرشام با شکست نیروهای کمکی آتنی به ایناروس در دلتای نیل، به خاموش کردن شورش کمک کرد. پس از شورش، آرشام برای جلوگیری از هر چیزی که می تواند شورش های جدید ایجاد کند، سیاست مصالحه ای در قبال مصریان بومی در پیش گرفت. به احتمال زیاد به همین دلیل، او اجازه داد که ایناروس، پسر تانیراس، فرمانروایی خود را در بخشی از دلتا حفظ کند ( همان طور که هرودوت گزارش کرده است ) .
در حالی که فعالیت های اولیه او در مورد ذکر شده فقط توسط منابع یونانی گزارش شده است، اما زندگی بعدی آرشام به جای آن توسط چندین نامه نوشته شده به زبان آرامی شناخته می شود، که عمدتاً توسط خاخام سابق یهودی الفانتین به عنوان پاپیروس فیل تنظیم شده و که متعلق به ۴۲۸ پیش از میلاد به بعد این تاریخ هستند. گزارش شده است که او در سال ۴۲۳ پیش از میلاد از کودتای داریوش دوم بر ضد سغدیانوس حمایت کرده است، و بعداً او را از سال ۴۱۰ تا ۴۰۷ پ. م به شوش در ایران فراخواندند. همان طور که توسط اسناد دیگر گزارش شده است، در این میان برخی از نامه ها از تبادل نامه وی با مدیر املاکش به نام ناختیور و با شخصی به نام آرتاوانس که احتمالاً به عنوان ساتراپ موقت مصر عمل می کرد در این مدت زمان حکایت دارند.
در سال ۴۱۰ پیش از میلاد یک شورش در الفانتین آغاز شد، جایی که یک جامعه یهودی مستقر در کنار مصریان بومی زندگی می کردند و در آنجا دو گروه معبد محلی خود را داشتند، به ترتیب یهوه و خنوم. یهودیان توسط آرشام و به طور کلی توسط حاکمان ایرانی خوب تحمل شدند. با این حال، به نظر می رسد که عملکرد یهودیان در قربانی کردن بزها به خدای خود توسط روحانیون معبد همسایه خدای خنوم مصر به عنوان توهین تلقی شد. روحانیون خنوم با بهره گیری از یکی از غیبت های آرشام، یک فرمانده نظامی محلی، به نام ویداراناگ را تحریک کردند و بدون هیچ گونه مانعی موفق به تخریب معبد یهوه شدند. پس از بازگشت، آرشام مرتکبان را مجازات کرد، اما برای جلوگیری از هرگونه بحث و جدال با منع کشتار آیینی بزها مخالفت کند. با این حال، به نظر می رسد تلاش های متعدد یهودیان برای بازسازی معبد خود برای مدت زمانی ناشناخته مانده است.

جانشین او بالاکروس، محافظ اسکندر مقدونی بود که ساتراپ هلنیستی کیلیکیه شد.