آخِرَتْ (آخره)، مؤنث «آخِر» بر وزن فاعله از
ماده «ا خ ر» به معنی «پایان، پسین،
قیامت یا دیگر»، عبارت از جهانی است که مردم پس از مردن، به آن در می آیند و برای همیشه در آن جا می زیند.
این
واژه در
قرآن مجید و
سنت و
فرهنگ مسلمانان به صورت یک
اصطلاح به کار برده شده و منظور از آن «جهان دیگر» است که در برابر دنیا قرار دارد و در آن همه انسانها
پاداش و
کیفر کارهای خود را دریافت خواهند کرد و در همه ادیانِ مبتنی بر
وحی از آن به گونه ای سخن رفته است.
← صفت و مضاف الیه
در موارد بسیاری از
قرآن از آخرت به «الیومُ الآخِرُ» نیز تعبیر شده است.در این تعبیر «دنیا» «روز اول» به شمار آمده است و آخرت «روز دیگر».همچنین «دارُالقَرار» یکی دیگر از تعبیراتی است که قرآن درباره آخرت به کار برده است.در قرآن از «
اجر آخرت»، «
عذاب آخرت»، « ثواب آخرت»، «
آتش آخرت»، «
لعن در آخرت»، « خسران در آخرت» و «
حرث (
کشت ) آخرت» سخن رفته است.
واژه حدیثی
همچنین، در احادیث منقول از
پیامبر اسلام و
ائمه دین واژه های «آخره» و «الیوم الآخر» در برابر «الدنیا» به کار برده شده و منظور از آن،
عالم آخرت است.پیامبر اسلام گفته است:
شیرینی دنیا
تلخی آخرت و تلخی دنیا شیرینی آخرت است.
احمد بن محمد ابن حنبل، مسند، ج۵، ص۳۴۲، دارالفکر، بیروت.
...
