پرسش‌های مریم رمضانی (١)

تمام حفره های شب را می کاوم بر فطرت خره ها دست می سایم که به انتشار عطر تو  بر سنگها پهن شده اند یک وهم با رؤیاهای سبز در مزرعه می خواند من فکر می کنم آنجا عطرتو دگرگون کننده تر به گوش می رسد.