پاسخ‌های نصیر بیرانوند (١)

در عرفان، هدف فناست و برای همین دوگانگی نباید باشد و هر چه هست برای خداست. در این داستان مثنوی، شیر نماد خداست که انسان هایی را که منم منم می کنند و به دنبال وحدت نیستند، نمی پذیرد.