Jon Doe

گهگاه چامه‌پرداز و سخن‌نگار، شیفته‌ی پارسی سَره.

پنهان به میان چامه پیدا سویی
راهی‌ست به نام یار و سو را کویی
یک خانه در آن درخت خرمالویی
این راز نهان بخوان و دان گر اویی!

🅰️ چنین گوید Anonym :

"جهان را به شهنامه آذین کنیم"
ز رادیّ و آزادگی دین کنیم

سپنجی‌سَرای است این تیره‌خاک
گران‌مایه‌ آیین ِ یزدان ِ پاک

هُشیوار اگر يا که باشیم مست
به هر رَه ز افتاده گیریم دست

جهان‌مهرْ ما را 'پدرکوروش' است
که خاک ارچه ديری وِرا آغوش است

بِدو زنده رادیّ و خاموش نیست
وِرا نیکنامی فراموش نیست

به هر سویِ این خاک ار آریم رُوی
در او آرمیده‌ست بس نیک‌خوی

بر این سرزمین شهریاران بُدند
جهان‌فرّ نِکونامداران بُدند

که این خاک را ارژ افراشتند
در او تخم ِ نیکی همی‌کاشتند

نشاید چو ما دین ز تازی کنیم
که با فرّ و فرهنگ، بازی کنیم

جهان را نشان فرّ و فرهنگ ماست
به تازی گراییم اگر، ننگ ماست

چو 'فردوسی' از ماست و 'شهنامه‌'اش
هزار آفرین بر وی و خامه‌اش

هر ایرانی ار دل بر اسلام داد
بر او جاودان ننگ و دژنام باد!