یونس

[ویکی الکتاب] معنی یُونُسَ: از پیامبران الهی علی نبینا و علیهم السلام (ذا النون یعنی صاحب ماهی ، یونس پیغمبر فرزند متی علی نبینا و علیهما السلام است که صاحب داستان ماهی است و از طرف پروردگار مبعوث بر اهل نینوی شد و ایشان را دعوت کرد ولی ایمان نیاوردند پس نفرینشان کرد و از خدا خ...
معنی نُّونِ: ماهی (ذا النون یعنی صاحب ماهی ، که لقب حضرت یونس فرزند متی علی نبینا و علیهما السلام است که صاحب داستان ماهی است و از طرف پروردگار مبعوث بر اهل نینوی شد و ایشان را دعوت کرد ولی ایمان نیاوردند پس نفرینشان کرد و از خدا خواست تا عذابشان کند همین که نشا...
معنی ذَا ﭐلنُّونِ: لقب حضرت یونس علی نبینا و علیه السلام (کلمه نون به معنای ماهی است و ذا النون یعنی صاحب ماهی ، یونس پیغمبر فرزند متی علی نبینا و علیهما السلام است که صاحب داستان ماهی است و از طرف پروردگار مبعوث بر اهل نینوی شد و ایشان را دعوت کرد ولی ایمان نیاوردند پ...
معنی لَوْلَا: اگر نبود - چرا نشد (در عباراتی نظیر "وَلَوْلَا دَفْعُ ﭐللَّهِ ﭐلنَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ " معنی اگر نبود می دهد وقتی در ترکیب با فعل بیاید معنی چرا نشد یا چرا می دهد مثل "وَلَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَکَ قُلْتَ مَا شَاءَ ﭐللَّهُ ":چرا وقتی به باغ خ...
ریشه کلمه:
یونس (۴ بار)

«علیه السلام» نام مبارکش چهار بار در قرآن مجید ذکر شده است و نیز به لفظ ذاالنون و صاحب الحوت از او یاد شده. . این پیامبر بزرگوار همان است که از قوم خویش قهر کرد و از میان آنها بیرون رفت و بالاخره به شکم ماهی افتاد و خدایش از آن نجات داد لذا لازم است احوال او از چند جهت بررسی شود ابتدا آیات قرآن را در این زمینه نقل می‏کنیم سپس به موضوعات دیگر می‏پردازیم. 1- . یعنی: حقا که یونس از پیامبران است. آنگاه که به حال نارضایی به سوی کشتی پر رفت. با اهل کشتی قرعه انداخت و از مغلوبان شد. ماهی او رابلعید حال آنکه خودش را ملامت می‏کرد چرا از قومش جدا شد یا قوم خویش را ملامت می‏کرد که اسباب بیرون رفتن او را فراهم آوردند اگر خدا را تسبیح نمی‏گفت تا قیامت در شکم ماهی می‏ماند، او را از شکم ماهی به ساحل انداختیم حال آنکه مریض و ناتوان بود. درخت کدویی بر او رویاندیم، بصدهزار نفر بلکه بیشتر پیامبرش کردیم. آنها ایمان آوردند تا مدتی متاعشان دادیم. 2- . 3- . 1 نمی‏شود گفت: یونس «علیه السلام» در خارج شدن از قوم خویش، دانسته گناه کرد که انبیاء علیهم السلام معصومند و خدا در باره آنها فرموده: . حاشا که پیامبر مخصوصا پس از مبعوث شدن مرتکب گناه شود از جمله «فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ» روشن می‏شود که آن حضرت مانعی از خارج شدن نمی‏دید که قومش او را اذیت کرده و دعوتش را نپذیرفتند و اگر بیرون رفتنش را حرام می‏دانست دیگر «ظنّ» مورد نداشت و به یقین می‏دانست که خدا بر وی تنگ خواهد گرفت. بلی از مجموع آیات مخصوصا از جمله:« فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِکَ وَ لا تَکُنْ کَصصاحِبِ الْحُوتِ» معلوم می‏شود که بهتر بود بیشتر صبر به خرج داده و از میان قومش خارج نشود و از «فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ» فهمیده می‏شود علت گرفتاری و افتادن به شکم ماهی در اثر همان خارج شدن و قهر از امتش بوده است. 2 «فَساهَمَ فَکانَ مِنَ الْمُدْحَضینَ» نشان میدهد که برای به دریا انداختن بعضی از اهل کشتی قرعه کشیده‏اند و یونس «علیه السلام» در قرعه شرکت کرده است، لفظ «مُدْحَضینَ» نشان میدهد که به دریا انداخته گان چند نفر بوده‏اند و گرنه لفظ جمع معنی نداشت. گفته‏اند: دریا طوفان کرده و آنها قائل به ارباب انواع بوده و خواسته‏اند به خدای دریا یک قربانی بدهند تا طوفان آرام گیرد و گرنه بودن و نبودن یونس «علیه السلام» تأثیری در سبکی و سنگینی کشتی نداشت. بنظر نگارنده این مطلب درست نیست زیرا لفظ «مُدْحَضینَ» نشان می‏دهد که تنها یونس «علیه السلام» بدریا انداخته نشده است بلکه چندین نفر بوده‏اند و نیز لفظ مشحون در «اِذْأَبَقَ اِلَی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ» صریح است که کشتی پر از اجناس و مسافران بوده، در این صورت هیچ مانعی ندارد که خواسته‏اند مقداری از بارها و چند نفر از مسافران را به قید قرعه به دریا افکنند تا کشتی سبک شده و از غرق نجات یابد. در تورات فعلی کتاب یونس «علیه السلام» آمده ملاحان اسبابی را که در کشتی بود به دریا ریختندتا آن را سبک سازند چون کشتی نجات نیافت و دریا آرام نگرفت گفتند: بیایید قرعه بیاندازیم تا روشن شود این طوفان به سبب چه کس بر ما وارد آمده است پس قرعه انداختند قرعه بنام یونس در آمد... یونس گفت: مرا برداشته به دریا بیاندازید تا طوفان آرام گیرد زیرا که این طوفان به سبب من پیش آمده است... او را به دریا انداختند ماهی بزرگی او را فرو برد و یونس سه روز و شب در شکم ماهی ماند. 3 پس از آن که آن حضرت در شکم ماهی جا گرفت، خدا در اثر تسبیح و استغاثه نجاتش داد و اگر استغاثه نمی‏کرد نجاتش غیرممکن بود «فَلَوْلا أَنَّهُ کانَ مِنَ الْمُسَبِحینَ لَلَبِثَ فی بَطْنِهِ اِلی یَوْ.ِ یُبْعَثوُنَ» به قرینه «فَنادی فِی الضُّلَماتِ أَنْ لااِلهَ اِلَّا أَنْتَ سَبْحانَکَ اِنی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ» می‏دانیم که در شکم ماهی تسبیح گفته و استغاثه کرده است لذا باید تقدیر آیه اول «مِنَ الْمُسَبِحینَ فی بَطْنِ الْحُوتِ» باشد گرچه از اول هم از مسبحین بود. 4 آنچه از آیات به نظر می‏آید این است که استغاثه و دعا او را فقط از شکم ماهی نجات داد و پس از بیرون آمدن دیگر، سختی نداشت. و اگر همانطور می‏ماند مورد ملامت بود ولی پس از بیرون آمدن خداوند لطف دیگری بر او فرموده و آن اعاده مأموریت و رسالت بود والله العالم ظهور «لَوْلا أَنْ تَدارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِهِ لَنُبِذَ بِالْعَراءِ وَ هُوَ مَذْمُومٌ» آن است که اگر پس از بیرون آمدن لطف دیگری بوی نمی‏شد ،در اثر تسبیح فقط از شکم ماهی خارج می‏شد آنهم به طور مذموم ولی «تَدارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِهِ» و آن نعمت این بود که «فَاجْتَباهُ رَبَهُ فَجَعَلَهُ مِنَ‏الصَّالِحینَ» که بواسطه اجتباء مذموم بودن مرتفع گردید به عبارت دیگر: «وَأَرْسَلْناهُ اِلی مِأَةِ اَلْفِ أَوْیَزیدوُنَ» ارسلنا و اجتباء ظاهرا هر دو یکی است. 5 آیا یونس «علیه السلام» به میان قوم خویش برگشت و کارخود را از سرگرفت یا به قوم دیگری مبعوث شد؟ قرآن مجید در برگشتن به میان قوم خود صریح نیست بلکه فقط در تجدید رسالت صراحت دارد. طبرسی رحمه الله هر دو احتمال را داده است. نگارنده گوید: هر چه هست ظهور «أَرْسَلْنا - اجْتَباهُ» در تجدید رسالت است خواه به قوم اول باشد یا به قومی دیگر والله العالم. 6 به نظر می‏آید: دریاییکه یونس «علیه السلام» در آن به شکم ماهی رفت دریای مدیترانه باشد درتورات در کتاب یونس باب اول آمده: «یونس خواست بر «ترشیش» فرارکند و به «یافا» آمد به کشتی نشست تا عازم «ترشیش» بشود ترشیش از سواحل اسپانیا و نیز قریه ایست در «لبنان» - «یافا» نیز از شهرهای فلسطین و درکنار مدیترانه است علی هذا آن حضرت از یافا سوار کشتی شده و می‏خواسته به اسپانیا یا آفریقا برود. در بعضی از تفاسیر بحرقلزم به چشم می‏خورد، مراد از آن دریای سرخ است در آن صورت آن حضرت خواسته از سواحل عربستان یا از خلیج عقبه مثلا به آفریقا برود. گویند: به اهل نینوی مبعوث شده بود و از آنجا بیرون رفت. 7 ماهئی که آن حضرت را فروبرد قهرا دهان و حلقومش آنقدر بزرگ بود که یونس«علیه السلام» از آن گذشت و در شکم وی قرار گرفت. در کتاب نظری به طبیعت و اسرار آن تألیف یکی از اساتید دانشگاه پاریس ترجمه محمدقاضی فصلی بنام «یونس در کام نهنگ» باز کرده و در باره نهنگی که آن حضرت را بلعیده تحقیق نموده است و بالاخره نظر داده که ممکن است یونس «علیه السلام» رانهنگ «کاشالو» بلعیده باشد، این نهنگ نوعا دارای (22) متر طول و از گلوی آن انسان به راحتی فرو می‏رود. والله العالم. «وَسَلامٌ عَلَی الْمُرْسَلینَ وَ الْحَمْدُلِلَّهِ رَبِ الْعالَمینَ».

[ویکی فقه] یونس (ابهام زدایی). یونس ممکن اشاره به معانی ذیل باشد: قرآن• سوره یونس، دهمین سوره از سوره های قرآن کریم• حضرت یونس، از پیامبران بنی اسرائیل اعلام و اشخاص• یونس کوچک خان جنگلی، از علما و مبارزان معاصر شیعه
...

[ویکی شیعه] یونس (پیامبر). یُونُس(ع) از پیامبران منسوب بهبنی اسرائیل که به سبب ترک محل رسالتش به امر خدا طعمه نهنگ شد. محل رسالت یونس در منطقه باستانی نینوا در شمال کشور عراق بوده است. وی پس از نافرمانی اهالی نینوا و وعده عذاب الهی قوم خود را ترک کرد.
پس از آنکه از برداشته شدن عذاب اهالی نینوا آگاه شد، برای آنکه او را در ماجرای محقق نشدن عذاب، متهم به دروغگویی نکنند از نینوا فاصله گرفت و خود را به دریا رساند و سوار بر کشتی شد. به دنبال هجوم نهنگ به کشتی، مسافران کشتی مصمم شدند یکی از سرنشینان را برای رهایی از نهنگ طعمه آن بکنند. یونس(ع) به سبب انتخاب در قرعه طعمه نهنگ شد. به امر خدا نهنگ آن را بلعید و در شکم خود جای داد.
یونس، در شکم نهنگ به درگاه خدا توبه کرد. وی ضمن ستمکار دانستن خود از خدا طلب بخشش کرد. به فرمان خدا نهنگ، یونس را در دریا رها کرد و او در ساحل دریا آرام گرفت. در قرآن به برداشته شدن عذاب قوم یونس و حوادثی که برای وی پس از خروجش از نینوا رخ داد اشاره شده است.

یونس (گلادیاتور). یونس ( مرگ: ۱۳۲ پیش از میلاد ) یک برده اهل شهر افامیا سوریه امروزی بود که در سال ۱۳۵ الی ۱۳۲ پیش از میلاد مسیح به عنوان یک گلادیاتور رهبری جنبش بردگان سیسیل در نخستین جنگ بردگان را به عهده داشت.
در میان بردگان یونش مانند یک پیامبر و منجی بردگان شناخته شده بود.
در سال ۲۰۱۱ باستان شناسان در منطقه انا سکه هایی را پیدا کردند که «پادشاه آنتیوخوس» را نشان می دهد که در حال پرس و جو از یونس می باشد. [ ۱]

یونُس (قرن ۷پ م)
در قرآن از انبیای بزرگ الهی؛ بر قومی که بیش از ۱۰۰هزار جمعیت داشتند، مبعوث شد. نام و داستان او پنج بار در قرآن ذکر شده است (نساء، ۱۶۳؛ انعام، ۸۶؛ یونس، ۹۸؛ صافات، ۱۳۹؛ انبیا، ۸۷). در آیۀ ۸۷ سورۀ انبیاء به او صفت ذوالنّون (صاحب ماهی) داده شده است. هم چنین در آیۀ ۴۶ سورۀ قلم یونس را «صاحب الحوت» نامیده است. قوم یونس به او، که از جانب خداوند رسالت داشت، ایمان نیاوردند و خداوند مقرر داشت عذابی سخت بر آنان نازل کند. آثار عذاب که پدیدار شد مردم دست به دعا برداشتند و ایمان آوردند. خداوند آنان را با نظر به اخلاص و صدق نیّت شان بخشید. یونس که از میان قوم خود خارج شده بود و از ایمان و توبۀ قوم خود نیز اطلاع نداشت، وقتی از برداشته شدن عذاب آگاه شد، به سوی آنان برنگشت درحالی که از ایشان خشمگین و ناراحت بود. وی از آن دیار به سوی دریا رفت و ظاهر حالش حال کسی بود که از خدا فرار می کند و به عنوان قهرکردن از این که چرا خدا او را نزد این مردم خوار کرد دور می شود. پس سوار کشتی پُر از جمعیت شد و رفت. در بین راه نهنگی بر سر راه کشتی آمد، چاره ای ندیدند جز این که یک نفر را نزد آن بیندازند تا سرگرم خوردن او شود و از سر راه کشتی کنار رود. به این منظور قرعه انداختند و قرعه به نام یونس درآمد. او را در دریا انداختند، نهنگ او را بلعید و کشتی نجات یافت. آن گاه خداوند او را چند شبانه روز در شکم ماهی زنده نگه داشت. یونس فهمید که این جریان بلا و آزمایشی است که خداوند وی را بدان مبتلا کرده و مؤاخذه ای است از خدا دربرابر رفتاری که او با قوم خویش کرد، لذا در مقام اعتراف و انابه درآمد. خداوند در پاسخ، او را نجات داد. وقتی یونس از شکم ماهی به بیرون افکنده شد، مریض بود. خداوند بوتۀ کدویی بالای سرش رویاند تا بر او سایه افکند. پس از این که حالش بهبود یافت، خداوند او را به سوی قومش فرستاد. قوم هم دعوت او را پذیرفتند و به وی ایمان آوردند. داستان یونس (ع) با تفاوت هایی در عهد جدید و قدیم نیز آمده است، ولی هیچ یک از آن دو سرگذشت کامل او را نیاورده اند.