یون اکسونیوم ( به انگلیسی: oxonium ion ) در شیمی، هر یون مثبت ( کاتیون ) اکسیژنی است، با سه پیوند شیمیایی. [ ۱] ساده ترین یون اکسونیوم، یون هیدرونیوم است: H3O+. [ ۲]
در متون مختلف شیمی و شیمی آلی تعریف هایی از یون اکسونیوم ارائه می شود که هر چند ظاهری متفاوت دارند اما در واقع یک مفهوم را می رسانند. بر اساس متون شیمی آلی در یک تعریف کلی می توان گفت هر ترکیب اکسیژن داری که در آن اکسیژن دارای بار مثبت باشد یون اکسونیوم نامیده می شود. اما اگر بخواهیم تعریفی تخصصی تر و متمایز تر از یون اکسونیوم ارائه دهیم بیان زیر احتمالاً تعریف کاملتری است: یک یون اکسونیوم شامل اتم اکسیژنی است که دارای الکترونهای لایه ظرفیت هشتایی است اما هم زمان دارای بار قراردادی ۱ + نیز می باشد. بعضی یونهای اکسونیوم با پدیده رزونانس به پایداری می رسند که در این حالت همه اشکال رزونانسی آن یون، با تعریف اخیر منطبق نیست.
• همانند آب، بسیاری از ترکیبات آلی که دارای اکسیژن هستند می توانند به عنوان باز عمل کنند و پروتون دریافت کنند؛ برای مثال اتیل الکل و دی اتیل اتر تشکیل دو یون اکسونیوم I و II را می دهند.
• همانند گروه آمینو، گروه فنلی حلقه های آروماتیک را نسبت به جایگزینی الکتروفیلی قویا فعال می کند و اساساً به همان روش. حالتهای واسطه به ندرت کربوکاتیون هستند بلکه یونهای اکسونیوم ( III و IV ) می باشندکه در آن هر اتم ( البته به جز هیدروژن ) دارای یک هشتایی کامل الکترون است. این یونها بسیار سریعتر از کربوکاتیونهای مشتق از خود بنزن تشکیل می شوند. حمله به یون فنوکسید یک واسطه پایدارتری می دهدو سریعتر تشکیل می گردد؛ به آن به مانند یک کتون اشباع نشده نگاه کنید. ( V و VI )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر متون مختلف شیمی و شیمی آلی تعریف هایی از یون اکسونیوم ارائه می شود که هر چند ظاهری متفاوت دارند اما در واقع یک مفهوم را می رسانند. بر اساس متون شیمی آلی در یک تعریف کلی می توان گفت هر ترکیب اکسیژن داری که در آن اکسیژن دارای بار مثبت باشد یون اکسونیوم نامیده می شود. اما اگر بخواهیم تعریفی تخصصی تر و متمایز تر از یون اکسونیوم ارائه دهیم بیان زیر احتمالاً تعریف کاملتری است: یک یون اکسونیوم شامل اتم اکسیژنی است که دارای الکترونهای لایه ظرفیت هشتایی است اما هم زمان دارای بار قراردادی ۱ + نیز می باشد. بعضی یونهای اکسونیوم با پدیده رزونانس به پایداری می رسند که در این حالت همه اشکال رزونانسی آن یون، با تعریف اخیر منطبق نیست.
• همانند آب، بسیاری از ترکیبات آلی که دارای اکسیژن هستند می توانند به عنوان باز عمل کنند و پروتون دریافت کنند؛ برای مثال اتیل الکل و دی اتیل اتر تشکیل دو یون اکسونیوم I و II را می دهند.
• همانند گروه آمینو، گروه فنلی حلقه های آروماتیک را نسبت به جایگزینی الکتروفیلی قویا فعال می کند و اساساً به همان روش. حالتهای واسطه به ندرت کربوکاتیون هستند بلکه یونهای اکسونیوم ( III و IV ) می باشندکه در آن هر اتم ( البته به جز هیدروژن ) دارای یک هشتایی کامل الکترون است. این یونها بسیار سریعتر از کربوکاتیونهای مشتق از خود بنزن تشکیل می شوند. حمله به یون فنوکسید یک واسطه پایدارتری می دهدو سریعتر تشکیل می گردد؛ به آن به مانند یک کتون اشباع نشده نگاه کنید. ( V و VI )
wiki: یون اکسونیوم