یدالله

یَدُالله
(در لغت به معنی دست الهی) اصطلاحی عرفانی که معنای باطنی آن قدرت خداوند است. این اصطلاح از یکی از آیات قرآن گرفته شده است که می فرماید: دست خدا برتر از دست های ایشان است (فتح، ۱۰). عارفان سالکی را که به مقتضای اسم القدیر متحقّق، و به مرتبۀ عبودیّت آن اسم متخلّق شود یدالله خوانده اند. گویند این سالک ـ که عبدالقادر نامیده می شود ـ می تواند در شؤون هستی تصرّف کند. معجزات انبیا الهی و کرامات اولیا هر کدام نشان از نیل انبیا و اولیا به این مرتبه دارد. واضح است که مراتبِ یداللهیِ هرکدام از عارفان، بستگی به عبودیتی دارد که نسبت به آن اسمِ شریف دارند. یدالله همچنین یکی از القاب حضرت علی (ع) در فرهنگ شیعه است.