یخ گریزی ( به انگلیسی: Icephobicity ) توانایی یک سطح جامد برای دفع یخ یا جلوگیری از تشکیل یخ به علت ساختار توپوگرافی سطحی ( شکل سطحی ) معین است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
کلمه «یخ گریز» برای اولین بار دست کم در سال ۱۹۵۰ استفاده شد[ ۶] ؛ اگرچه، پیشرفت در سطح های میکرو الگویی منجر به افزایش علاقه نسبت به یخ گریزی از سال ۲۰۰۰ میلادی شده است.
طی دهه های اخیر، محققان تلاش کرده اند که روش های سنتی ( حرارتی، مکانیکی و شیمیایی ) یخ زدایی را بهبود بخشند. در میان این روش ها، مواد کاهش دهندهٔ نقطه انجماد ( نمک، اسپری های شیمیایی ) برای بزرگراه ها و مایعات یخ زدا ( اتیلن و پروپیلن گلیکول ) برای هواپیماها دارای مشکلاتی ازجمله فراوانی کاربرد، هزینه و سمیت هستند. روش های دیگر، که به ویژه در خطوط انتقال کاربرد دارند، از جمله لرزش مکانیکی کابل ها، گرم شدن ژول رساناها و الکترولیز مؤثر هستند اما مقدار قابل توجهی انرژی مصرف می کنند و نیاز به نظارت بر خطوط و مداخلات در محل دارند. علاوه بر این، هیچ یک از این تکنیک ها مانع از تشکیل یا تجمع یخ در مرحله اول نمی شوند. جلوگیری از ایجاد یخ روی سطوح در دمای زیر صفر ممکن است با تولید پوشش هایی که به طور ذاتی یخ گریز هستند، میسر شود. از این رو، درک سطح مشترک یخ - جامد باید یک جنبه مهم در دستیابی به سطوح یخ گریز در نظر گرفته شود. چسبندگی شدید یخ به مواد عمدتاً خاصیت سطح مشترک یخ - جامد است که در آن مولکول های قطبی یخ به شدت با سطح جامد برهم کنش دارند. بین سه فرایند فیزیکی درگیر در چسبندگی یخ، یعنی پیوندهیدروژن نیروهای وان دروالس و برهم کنش های مستقیم الکترواستاتیک، به نظر می رسد که آخرین مورد غالب است. انرژی متقابل الکترواستاتیک بین یخ و فلزات به طور قابل توجهی بالاتر از انرژی پیوند شیمیایی و نیروهای وان دروالس است. علاوه بر تأثیر نیروهای الکترواستاتیک بر چسبندگی یخ، مورفولوژی ( شکل ذرات ) و ترکیب سطح جامد یخ زده نقش مهمی ایفا می کند. مطالعاتی به منظور درک نقش زبری سطح در یخ گریزی با استفاده از مفهوم فوق آبگریزی در حال انجام است. [ ۷]
عبارت "یخ گریزی" شبیه به عبارت "آب گریزی" یا دیگر ". . . . گریزی" ها در شیمی فیزیک است ( روغن گریزی، چربی گریزی، . . . ) . یخ گریزی متفاوت از یخ زدایی و ضدیخی است؛ بر خلاف سطوح ضدیخ، به عملیات خاص یا پوشش های شیمیایی به منظور جلوگیری از تشکیل یخ نیاز ندارد[ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکلمه «یخ گریز» برای اولین بار دست کم در سال ۱۹۵۰ استفاده شد[ ۶] ؛ اگرچه، پیشرفت در سطح های میکرو الگویی منجر به افزایش علاقه نسبت به یخ گریزی از سال ۲۰۰۰ میلادی شده است.
طی دهه های اخیر، محققان تلاش کرده اند که روش های سنتی ( حرارتی، مکانیکی و شیمیایی ) یخ زدایی را بهبود بخشند. در میان این روش ها، مواد کاهش دهندهٔ نقطه انجماد ( نمک، اسپری های شیمیایی ) برای بزرگراه ها و مایعات یخ زدا ( اتیلن و پروپیلن گلیکول ) برای هواپیماها دارای مشکلاتی ازجمله فراوانی کاربرد، هزینه و سمیت هستند. روش های دیگر، که به ویژه در خطوط انتقال کاربرد دارند، از جمله لرزش مکانیکی کابل ها، گرم شدن ژول رساناها و الکترولیز مؤثر هستند اما مقدار قابل توجهی انرژی مصرف می کنند و نیاز به نظارت بر خطوط و مداخلات در محل دارند. علاوه بر این، هیچ یک از این تکنیک ها مانع از تشکیل یا تجمع یخ در مرحله اول نمی شوند. جلوگیری از ایجاد یخ روی سطوح در دمای زیر صفر ممکن است با تولید پوشش هایی که به طور ذاتی یخ گریز هستند، میسر شود. از این رو، درک سطح مشترک یخ - جامد باید یک جنبه مهم در دستیابی به سطوح یخ گریز در نظر گرفته شود. چسبندگی شدید یخ به مواد عمدتاً خاصیت سطح مشترک یخ - جامد است که در آن مولکول های قطبی یخ به شدت با سطح جامد برهم کنش دارند. بین سه فرایند فیزیکی درگیر در چسبندگی یخ، یعنی پیوندهیدروژن نیروهای وان دروالس و برهم کنش های مستقیم الکترواستاتیک، به نظر می رسد که آخرین مورد غالب است. انرژی متقابل الکترواستاتیک بین یخ و فلزات به طور قابل توجهی بالاتر از انرژی پیوند شیمیایی و نیروهای وان دروالس است. علاوه بر تأثیر نیروهای الکترواستاتیک بر چسبندگی یخ، مورفولوژی ( شکل ذرات ) و ترکیب سطح جامد یخ زده نقش مهمی ایفا می کند. مطالعاتی به منظور درک نقش زبری سطح در یخ گریزی با استفاده از مفهوم فوق آبگریزی در حال انجام است. [ ۷]
عبارت "یخ گریزی" شبیه به عبارت "آب گریزی" یا دیگر ". . . . گریزی" ها در شیمی فیزیک است ( روغن گریزی، چربی گریزی، . . . ) . یخ گریزی متفاوت از یخ زدایی و ضدیخی است؛ بر خلاف سطوح ضدیخ، به عملیات خاص یا پوشش های شیمیایی به منظور جلوگیری از تشکیل یخ نیاز ندارد[ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] .
wiki: یخ گریزی