گیرنده مغناطیس یا برداشت مغناطیسی ( به انگلیسی: Magnetoreception ) و همچنین درک مگنت حسی است که با آن یک ارگانیسم توانایی درک و تشخیص وجود یک میدان مغناطیسی را در پیرامون خود پیدا می کند تا بتواند جهت، ارتفاع یا موقعیت مکان را درک کند. طیف گسترده ای از جانوران از این حالت حسی برای جهت یابی و ناوبری استفاده می کنند[ ۱] و از آن به عنوان روشی برای ایجاد نقشه های منطقه ای برای جانوران استفاده می شود. در پیمایش و ناوبری، برداشت مغناطیسی با تشخیص میدان مغناطیسی زمین سروکار دارد.
توانایی برداشت مغناطیسی در باکتریها، بندپایان، نرم تنان و اعضای همهٔ گروه های اصلی طبقه بندی مهره داران وجود دارد. [ ۱] تصور نمی شود که انسان حس مغناطیسی دارد، اما پروتئین ( کریپتوکروم ) در چشم انسان وجود دارد که می تواند به این عملکرد کمک کند. [ ۲]
باکتری های مغناطیسی دسته ای از باکتری ها هستند که در جهت استفاده از میدان های مغناطیسی شناخته می شوند. این باکتری ها یک پدیدهٔ رفتاری را نشان می دهند که به عنوان مگنتوتاکسی شناخته می شود و این همان نحوه جهت گیری خود باکتری و مهاجرت در جهتی در امتداد خطوط میدان مغناطیسی زمین است. این باکتری ها حاوی مگنتوزوم هستند که ذراتی به اندازه نانومتر مگنتیت یا سولفید آهن هستند که در باخته های باکتری محصور شده اند. [ ۳] مگنتوزوم ها توسط غشایی تشکیل شده از فسفولیپیدها و اسیدهای چرب احاطه شده اند و حداقل حاوی ۲۰ پروتئین مختلف هستند. مگنتوزوم ها به صورت زنجیره ای تشکیل می شوند که لحظه های مغناطیسی هر مگنتوزوم به طور موازی با هم تراز می شوند و باعث می شوند یاخته های باکتری اساساً به عنوان دوقطبی های مغناطیسی با ویژگی های مغناطیسی دایم عمل کنند.
برای جانوران مکانیسم برداشت مغناطیسی ناشناخته مانده است، اما دو فرضیهٔ اصلی برای توضیح این پدیده وجود دارد. [ ۴]
برابر یک مدل، جذب مغناطیسی از طریق مکانیسم جفت رادیکال امکان پذیر است. [ ۵] مکانیسم جفت رادیکال در شیمی چرخش کاملاً اثبات شده است[ ۶] [ ۷] [ ۸] و گمان می رود که در سال ۱۹۷۸ توسط شولتن و همکارانش از مغناطیس استفاده شده باشد. در سال ۲۰۰۰، کریپتوکروم به عنوان «مولکول مغناطیسی» پیشنهاد شد، و بر پایه این تئوری، این می تواند جفت های رادیکالی حساس مغناطیسی را در خود جای دهد. کریپتوکروم، یک فلاوپروتئین موجود در چشم رابین اروپایی و سایر گونه های جانوری، تنها پروتئین شناخته شده برای تشکیل جفت های رادیکال ناشی از عکس در حیوانات است. [ ۹] عملکرد کریپتوکروم در گونه های مختلف متنوع است، با این حال، القای عکس جفت های رادیکال با قرار گرفتن در معرض نور آبی رخ می دهد، که الکترون را در یک کروموفور تحریک می کند. [ ۱۰] میدان مغناطیسی زمین فقط ۰٫۵ گاوس است و مکانیسم جفت رادیکال تنها راهی قابل قبول است که میدان های مغناطیسی ضعیف می توانند بر تغییرهای شیمیایی تأثیر بگذارند. بنابراین تصور می شود کریپتوکروم ها برای توانایی وابسته به نور مگس میوه Drosophila melanogaster در احساس میدان های مغناطیسی ضروری است. [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتوانایی برداشت مغناطیسی در باکتریها، بندپایان، نرم تنان و اعضای همهٔ گروه های اصلی طبقه بندی مهره داران وجود دارد. [ ۱] تصور نمی شود که انسان حس مغناطیسی دارد، اما پروتئین ( کریپتوکروم ) در چشم انسان وجود دارد که می تواند به این عملکرد کمک کند. [ ۲]
باکتری های مغناطیسی دسته ای از باکتری ها هستند که در جهت استفاده از میدان های مغناطیسی شناخته می شوند. این باکتری ها یک پدیدهٔ رفتاری را نشان می دهند که به عنوان مگنتوتاکسی شناخته می شود و این همان نحوه جهت گیری خود باکتری و مهاجرت در جهتی در امتداد خطوط میدان مغناطیسی زمین است. این باکتری ها حاوی مگنتوزوم هستند که ذراتی به اندازه نانومتر مگنتیت یا سولفید آهن هستند که در باخته های باکتری محصور شده اند. [ ۳] مگنتوزوم ها توسط غشایی تشکیل شده از فسفولیپیدها و اسیدهای چرب احاطه شده اند و حداقل حاوی ۲۰ پروتئین مختلف هستند. مگنتوزوم ها به صورت زنجیره ای تشکیل می شوند که لحظه های مغناطیسی هر مگنتوزوم به طور موازی با هم تراز می شوند و باعث می شوند یاخته های باکتری اساساً به عنوان دوقطبی های مغناطیسی با ویژگی های مغناطیسی دایم عمل کنند.
برای جانوران مکانیسم برداشت مغناطیسی ناشناخته مانده است، اما دو فرضیهٔ اصلی برای توضیح این پدیده وجود دارد. [ ۴]
برابر یک مدل، جذب مغناطیسی از طریق مکانیسم جفت رادیکال امکان پذیر است. [ ۵] مکانیسم جفت رادیکال در شیمی چرخش کاملاً اثبات شده است[ ۶] [ ۷] [ ۸] و گمان می رود که در سال ۱۹۷۸ توسط شولتن و همکارانش از مغناطیس استفاده شده باشد. در سال ۲۰۰۰، کریپتوکروم به عنوان «مولکول مغناطیسی» پیشنهاد شد، و بر پایه این تئوری، این می تواند جفت های رادیکالی حساس مغناطیسی را در خود جای دهد. کریپتوکروم، یک فلاوپروتئین موجود در چشم رابین اروپایی و سایر گونه های جانوری، تنها پروتئین شناخته شده برای تشکیل جفت های رادیکال ناشی از عکس در حیوانات است. [ ۹] عملکرد کریپتوکروم در گونه های مختلف متنوع است، با این حال، القای عکس جفت های رادیکال با قرار گرفتن در معرض نور آبی رخ می دهد، که الکترون را در یک کروموفور تحریک می کند. [ ۱۰] میدان مغناطیسی زمین فقط ۰٫۵ گاوس است و مکانیسم جفت رادیکال تنها راهی قابل قبول است که میدان های مغناطیسی ضعیف می توانند بر تغییرهای شیمیایی تأثیر بگذارند. بنابراین تصور می شود کریپتوکروم ها برای توانایی وابسته به نور مگس میوه Drosophila melanogaster در احساس میدان های مغناطیسی ضروری است. [ ۱۱]
wiki: گیرنده مغناطیس