گوگرد دی اکسید

گوگرد دی اکسید ( به انگلیسی Sulfur dioxide ) یک ترکیب شیمیایی به صورت گاز در دمای اتاق با فرمول شیمیایی SO2 است. این ماده توسط آتشفشان ها و بسیاری از فعالیت های صنعتی تولید می شود. سوختن نفت و زغال سنگ به علت وجود ترکیبات گوگردی در آن ها با تولید این گاز همراه است. معمولاً کاتالیزگرهایی چون NO2 در جو باعث واکنش این گاز با بخار آب موجود در هوا و تشکیل اسید سولفوریک می شود. این گاز بی رنگ سمی دارای جرم مولی ۶۴٫۰۷ گرم بر مول، چگالی ۱٫۵۵۱ گرم بر لیتر، نقطهٔ ذوب ۷۵٫۵ - درجهٔ سانتی گراد و نقطهٔ جوش ۱۰٫۰ - درجهٔ سانتی گراد است و اشتعال زا نیست.
مولکول گوگرد دی اکسید یک مولکول دارای ساختار رزونانسی می باشد. رزونانس این مولکول بین دو پیوند S - O می باشد و سه ساختار رزونانسی آن در شکل نشان داده شده اند. طول پیوند S - O در مولکول سولفور دی اکسید ( ۱۴۳٫۱ پیکومتر ) از طول پیوند S - O سولفور مونو اکسید ( ۱۴۸٫۱ پیکومتر ) کوتاه تر است. به این معنی که انرژی این پیوند در مولکول SO2 بیشتر است و دانشمندان به این دلیل به وجود ساختار رزونانسی این مولکول پی برده اند.
گوگرد دی اکسید به راحتی با مواد قلیایی واکنش می دهد و نمک های سولفیت را به وجود می آورد
همچنین این ماده با هالوژن ها واکنش می دهد و نمک های هالیدی را به وجود می آورد.
این ماده با سوختن گوگرد ایجاد می شود.
هیدروژن سولفید و ترکیبات زیست کره هم مانند گوگرد حین سوختن گوگرد دی اکسید تولید می کنند.
گرمادهی به کانی های سولفیدی نیز این گاز را آزاد می کند.
این گاز فراورده جانبی ساخت کلسیم سیلیکات ( در فرایند ساخت سیمان ) است. در این فرایند کلسیم سولفات همراه با شن و کُک گرمادهی می شود.
با استفاده از سدیم متا بی سولفات
این گاز در ساخت سولفوریک اسید استفاده می شود. برای این کار ابتدا آن را به گوگرد تری اکسید تبدیل می کنند.
این گاز در برخی مواقع به عنوان نگه دارندهٔ مواد خشک به ویژه میوه های خشک استفاده می شود. چرا که ظاهر میوه را خوب حفظ می کند.