گوشت درون کِشتگاهی ( انگلیسی: In vitro meat ) که به آن گوشت مصنوعی هم گفته می شود، گوشتی است که در بدن حیوانات، با کشت سلولی در محیط کنترل شده تولید می شود. تولید گوشت به این روش، نوعی کشاورزی سلولی است که از بسیاری از روش ها و تکنیک هایی که در پزشکی برای بازسازی بافت ها استفاده می شود نیز بهره می برد. نخستین همبرگر تولید شده با گوشت درون کشتگاهی، سال ۱۳۹۲ ه. ش در هلند تولید و خورده شد. با توجه به مشکلات و محدودیت های کنونی تکنولوژیکی، هنوز این روش به مقیاس صنعتی قابل استفاده نیست. در ضمن باید دید آیا مصرف کنندگان علاقه ای به آن نشان خواهند داد یا خیر.
تولید گستردهٔ گوشت به روش درون کشتگاهی، هم با استفاده از هورمون های رشد مصنوعی و هم بدون آن ها امکان پذیر است.
پیشنهادهایی برای افزودن اسیدهای چرب امگا - ۳ هم به این فراورده وجود دارد. البته روش هایی مبتنی بر کنترل تغذیه برای افزایش میزان اسیدهای چرب امگا - ۳ در شیوهٔ سنتی تولید گوشت هم وجود دارد. در یکی از شماره های نشریه تایم از کمتر شدن تماس گوشت درون کشتگاهی با باکتری های بیماری زا به عنوان یک مزیت یاد شده است.
از آنجا که در این روش، گوشت در محیطی تحت کنترل تولید می شود مواد شیمیایی خطرناک مثل سموم در محصول نهایی، همچنین آسیب کمتر به حیات وحش. استفاده از نیترات ها و بنزوات سدیم که نگهدارندهٔ فرآورده های گوشتی می باشند و عمل آوری این گوشت بدون ان غیرممکن بنظر می رسد و رابطه آن با سرطان ها اثبات شده است. آمین های آروماتیک هترو سیکلیک و هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه رابطه آنها و آسیب به DNA اثبات شده است. در این محصولات اصطلاحاً پاک وجود دارد.
گرچه گوشت درون کشتگاهی در سطح سلولی مشابه بافت عضلانی حیوانات است، با این حال ممکن است چنین رویکرد تکنولوژیکی به تولید غذا، چندان به مذاق مصرف کنندگان خوش نیاید. و انتخاب اول مصرف کنندگان بنظر می رسد اول گزینه های طبیعی و سپس مصنوعی یا فرآوری شده باشد، البته اگر گوشت درون کشتگاهی از لحاظ ظاهر، طعم، بو، بافت و سایر مشخصه ها شبیه به گوشت سنتی باشد، ممکن است بتواند در بازار مواد غذایی با گوشت سنتی رقابتی محدود کند. اما انتخاب اول معمولاً گزینه طبیعی تر یعنی گوشت طبیعی خواهد بود اگرچه گوشتی که تا کنون با این روش تولید شده فاقد چربی و بافت استخوان است و طعم ان را نیز ندارد که می تواند شکل نگاه مصرف کنندگان را به آن تحت تأثیر قرار دهد و ان هارا نسبت به خرید مردد کند، و همچنین تاکنون طعم ان مشابه که همانند گوشت طبیعی نبوده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتولید گستردهٔ گوشت به روش درون کشتگاهی، هم با استفاده از هورمون های رشد مصنوعی و هم بدون آن ها امکان پذیر است.
پیشنهادهایی برای افزودن اسیدهای چرب امگا - ۳ هم به این فراورده وجود دارد. البته روش هایی مبتنی بر کنترل تغذیه برای افزایش میزان اسیدهای چرب امگا - ۳ در شیوهٔ سنتی تولید گوشت هم وجود دارد. در یکی از شماره های نشریه تایم از کمتر شدن تماس گوشت درون کشتگاهی با باکتری های بیماری زا به عنوان یک مزیت یاد شده است.
از آنجا که در این روش، گوشت در محیطی تحت کنترل تولید می شود مواد شیمیایی خطرناک مثل سموم در محصول نهایی، همچنین آسیب کمتر به حیات وحش. استفاده از نیترات ها و بنزوات سدیم که نگهدارندهٔ فرآورده های گوشتی می باشند و عمل آوری این گوشت بدون ان غیرممکن بنظر می رسد و رابطه آن با سرطان ها اثبات شده است. آمین های آروماتیک هترو سیکلیک و هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه رابطه آنها و آسیب به DNA اثبات شده است. در این محصولات اصطلاحاً پاک وجود دارد.
گرچه گوشت درون کشتگاهی در سطح سلولی مشابه بافت عضلانی حیوانات است، با این حال ممکن است چنین رویکرد تکنولوژیکی به تولید غذا، چندان به مذاق مصرف کنندگان خوش نیاید. و انتخاب اول مصرف کنندگان بنظر می رسد اول گزینه های طبیعی و سپس مصنوعی یا فرآوری شده باشد، البته اگر گوشت درون کشتگاهی از لحاظ ظاهر، طعم، بو، بافت و سایر مشخصه ها شبیه به گوشت سنتی باشد، ممکن است بتواند در بازار مواد غذایی با گوشت سنتی رقابتی محدود کند. اما انتخاب اول معمولاً گزینه طبیعی تر یعنی گوشت طبیعی خواهد بود اگرچه گوشتی که تا کنون با این روش تولید شده فاقد چربی و بافت استخوان است و طعم ان را نیز ندارد که می تواند شکل نگاه مصرف کنندگان را به آن تحت تأثیر قرار دهد و ان هارا نسبت به خرید مردد کند، و همچنین تاکنون طعم ان مشابه که همانند گوشت طبیعی نبوده است.
wiki: گوشت درون کشتگاهی