گوش

الگو:دیگر کوص کاربردها
گوش اندام حسی است که صدا را دریافت می کند. گوش انسان از سه قسمت خارجی، میانی و داخلی تشکیل شده. اختلاف زمان جزئی که در رسیدن صدا به دو گوش وجود دارد، به تشخیص جهت صدا کمک می کند. امواج حرکتی صوت در گوش به امواج الکتریکی تبدیل و به مغز فرستاده می شوند. گوش انسان قادر است بین ۲۰ تا ۲۰۰۰۰ هرتز را درک کند. به این محدوده محدوده شنوایی انسان می گویند.
گوش از سه بخش مختلف تشکیل شده است: گوش خارجی، میانی و درونی.
گوش ها تا آخر عمر انسان به رشد ادامه میدهند[ ۱]
گوش بیرونی یا خارجی را که دیگران آن را می بینند لاله گوش می گویند. مهمترین کار گوش ( بیرونی ) گرفتن صداها است. وقتی که صدا ایجاد می شود، امواج صوتی تولید و در هوا منتشر می شوند؛ بعد از اینکه امواج وارد گوش بیرونی شدند از طریق سوراخ گوش وارد گوش می شوند و راهی گوش میانی می گردند. یکی از وظایف گوش بیرونی حفظ گوش از طریق جرم گوش می باشد؛ این جرم مخصوص، گوش را از پوست اطراف سوراخ گوش در مقابل عفونت ها محافظت می کند. گوش ها ماده ای شبیه موم ترشح می کنند تا از داخل گوش محافظت نمایند. اگر ترشح موم خیلی زیاد باشد، سفت می شود و ممکن است گوش را به درد بیاورد واگر خودتان بخواهید موم سفت شده را از گوش خارج کنید به گوشتان آسیب خواهد رساند. مجرای گوش خارجی، لوله ایست به طول ۲ یا ۳ سانتیمتر که در حدود یک سانتیمتر مکعب حجم دارد و به پردهٔ صماخ ختم می شود. ارتعاشات صوتی تا قسمت انتهایی این لوله به وسیلهٔ هوا منتقل می شود و پس از آن به وسیلهٔ محیط های جامد یا مایع به گوش میانی انتقال می یابد.
مهمترین کار گوش میانی گرفتن امواج صوتی از گوش خارجی و سازگاری امپدانسی برای گوش داخلی است. گوش میانی امواج صوتی را به لرزش تبدیل می کند و از طریق دریچه بیضی به گوش درونی می فرستد . این عمل با استفاده از پرده گوش که گوش بیرونی را از گوش میانی جدا می کند و استخوانچه های گوش انجام می شود.
سه استخوان ریز و ظریف موجود در گوش را استخوانچه های گوش می نامند که کوچکترین استخوان های بدن اند. پرده گوش قسمتی از پوست نازکی است که مثل طبلی محکم گسترده شده است و به اولین استخوانچه چسبیده است این استخوان کوچک استخوان چکشی ( مالئوس ) نامیده می شود. استخوان چکشی به استخوان کوچک دیگری چسبیده است که به آن استخوان سندانی گفته می شود؛ استخوان سندانی به کوچکترین استخوان در بدن متصل است که به آن رکابی می گویند.

گوش (فیلم ۱۹۹۰). گوش ( چکی: Ucho ) ، ( انگلیسی: The Ear ) یک فیلم از کارِل کاخینیا فیلم ساز اهل جمهوری چک محصول ۱۹۷۰ است. [ ۱]
این فیلم بیش از ۲۰ سال توسط کمیته کمونیستی حاکم بر نظام چکسلواکی سابق در توقیف بود؛ و سرانجام در ژانویه ۱۹۹۰ به اکران رسید. [ ۲] [ ۳]
روایت فیلم دربارهٔ یک زوج زن و شوهر به نام های لودویک و آنااست که زندگی تلخی دارند. لودویک مقام رسمی و ارشد رژیم حاکم کمونیست پراگ است و آنا یک زن خانه دارالکلی. این زوج پس از شرکت در یک ضیافت رسمی مربوط به حزب کمونیست به خانه خود برمی گردند و متوجه می شوند که در خانه شان شکسته شده است. جدای از این در طول نیمه شب چندین اتفاق عجیب، از جمله ناپدید شدن کلیدهای خانه و قطع خطوط تلفنی آن ها را به این باور می رساند که تحت نظارت و شنود پلیس مخفی و حزب حاکم هستند. در مراسم افتتاحیه فیلم در جمهوری چک، بازی های عالی رادوسلاو برزوبوهاتی در نقش لودویک و ییژینا بوهدالووا در نقش آنا مخاطبان را تحت تأثیر قرار داد. آن ها ۲۰ سال پیرتر شده بودند و تازه فیلم به اکران رسیده بود. [ ۴]
گوش در چهل و سومین دوره جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۹۰ نامزد دریافت نخل طلای بهترین فیلم بود. [ ۵]

گوش (نهبندان). گوش روستایی در دهستان نه بخش مرکزی شهرستان نهبندان استان خراسان جنوبی ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰ جمعیت این روستا ۱۱۹ نفر ( در ۳۲ خانوار ) بوده است. [ ۱]

گوش (ear)
اندام شنوایی جانوران. این اندام به ارتعاشاتی پاسخ می دهد که تولید صدا می کنند. این ارتعاشات به علایم عصبی تبدیل شده و به مغز می رسند. گوش پستاندار شامل سه بخش است: گوش خارجی، گوش میانی، و گوش داخلی. گوش خارجی قیفی شکل است و صداها را جمع آوری و به انتهای لوله ای منتهی به پردۀ صماخ هدایت می کند. این پرده گوش خارجی را از گوش میانی جدا می کند. صداها این پرده را مرتعش می سازند و حرکت مکانیکی آن از راه سه استخوان کوچک، معروف به استخوانچه های شنوایی، به پردۀ کوچک تری منتقل می شود که به گوش داخلی می رسد. ارتعاشات پردۀ گوش داخلی مایع محتوی حلزون گوش را به حرکت درمی آورد که در نتیجۀ آن، یاخته های مژه دار مرتعش می شوند و عصب شنواییِ مرتبط با مغز را تحریک می کنند. تقریباً ۳۰هزار یاختۀ حسی مژه دار وجود دارد. قرار گرفتن در معرض سر و صدای بلند و پیری به یاخته های حسی مژه دار صدمه می زند که نتیجه اش از دست دادن شنوایی است. سه مجرای پر از مایعِ گوش داخلی تغییرات موقعیت را نشان می دهند. این مکانیسم همراه دریافت های حسی دیگر مسئول ایجاد حس تعادل اند. وقتی صدای بلندی به گوش می رسد، ماهیچه های پشت پردۀ صماخ به صورت خودکار منقبض می شوند. در نتیجه، سر و صدا چنان کنترل می شود که درک صدا افزایش یابد و از صدمه دیدن پردۀ صماخ جلوگیری شود.