گندم تک دانه

گندم تک دانه که با نام اینکورن نیز شناخته می شود، می تواند اشاره ای به گونه ای وحشی از گندم ( با نام علمی Triticum boeoticum ) یا به گونه ای اهلی از آن ( با نام علمی Triticum monococcum ) باشد. هر دو گونه وحشی و اهلی گونه های جدا محسوب می شوند که در زیرگونه T. monococcum قرار می گیرند. اینکورن گونه ای پلوئیدی از گندم پوسته دار و بخشی از غلات محسوب می شود. گونه اهلی این گیاه مشابه گونه وحشی می باشد.
گندم تک دانه در کنار گندم دودانه یکی از محصولات مورد استفاده در دوره نوسنگی بوده است. دانه های اینکورن وحشی در سایت های اکتشافی دوره پارینه سنگی در هلال حاصلخیز یافت شده است. این گونه برای اولین بار در ۷۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در دوره پیشانوسنگی اهلی شد. شواهدی از دی ان ای گونه اهلی آن در نزدیکی قرجه داغ در جنوب شرقی ترکیه امروزی یافت شده است. کشت این محصول در دوره عصر برنز کاهش یافته و امروزه به ندرت کاشته می شود، هر چند که بازار جدید به عنوان غذایی بهداشتی پیدا کرده است. این محصول همچنان به عنوان محصولی محلی بیشتر برای ساخت بلغور یا برای غذای حیوانات در کوهستان های فرانسه، مراکش، یوگسلاوی سابق، ترکیه و دیگر کشورها مورد استفاده قرار می گیرد. این گونه در خاک های نه چندان غنی که گونه های دیگر امکان رشد ندارند می تواند رشد کند. [ ۱]