گل راعی
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
گل راعی، هوفاریقون، گل شهناز، علف چای ( نام علمی: Hypericum perforatum ) , [ ۱] گیاهی علفی، گلدار و پایا از تیره گل راعیان است که معمولاً به صورت خودرو در میان کشتزارهای گندم و ذرت یافت می شود. گل راعی و سایر گیاهان خانوادهٔ گل راعیان دارای ماده ای به نام هیپریسین هستند. گل راعی بومی اوراسیا است و به طور گسترده در مناطق معتدل اروپا ( اوکراین و روسیه ) ، آسیا ( ترکیه، هند و چین ) و شمال آفریقا ( خاورمیانه ) می روید و همچنین به مناطقی از جمله ایالات متحده آمریکا، آمریکای جنوبی و استرالیا نیز به صورت گونه ای مهاجم معرفی و پراکنده شده است. گل راعی در مناطق مختلفی از ایران از جمله دامنه کوه های البرز، چالوس، مازندران و نقاط غرب ایران می روید. [ ۲]
در حالی که خوردن گل راعی توسط دام ها مضر و خطرناک است و در صورت مصرف توسط انسان نیز ممکن است با داروهای مصرف شده ایجاد تداخل دارویی کند اما این گیاه برای سده ها در طب سنتی مورد استفاده است و امروزه در کشورهای زیادی در حال کشت صنعتی و تجاری است. [ ۳]
گل راعی تقریباً تا یک متر بلندی دارد و به همراه شاخه های جفتی و متقابل رشد می کند. برگهای آن متقابل و بی پایه ( چسبیده ) است، تا دو سانتی متر بلندی دارد و دارای نقاط غده ای و نیمه شفّاف متعدّدی است که در برابر نور پدیدار می شوند. گُلهای زرد تا سفید رنگ، دارای پنج گلبرگ، با پرچمهای بیرون زده است و به صورت مجتمع در بالای ساقهها به چشم می خورند.
این گیاهان، حاوی تعداد زیادی از رنگدانه فلورسانس dianthrone ( ترکیب های دارای دو انترون، به شکل ساختارهای سوزنی و به رنگ سفید تا زرد روشن ) مربوط به طیف قرمز با فعّالیت زیستی هستند. این نیز گزارش شده که بیوسنتز هایپریسین، با ریخت زایی و چیدمان غدد روغنی قرمز تیرهٔ موجود بر روی برگ های گیاه، مرتبط است. [ ۴] [ ۵]
این گیاه در ایران، با نام های علف چای، گُل راعی یا هزارچشم خوانده شده است و در زبان انگلیسی، St. John’s wort ( به معنی: مخمّر یوحنای مقدّس ) نام دارد؛ دلیل این نام گزینی، به گُلدهی و برداشت سنّتی آن در زادروز یحیای نبی ( ۲۴ ژوئن ) برمی گردد[ ۶] ؛ همچنین می تواند یادآور شوالیه های St. John ( به معنی: شوالیه های یوحنای مقدّس ) باشد که در طول جنگ های صلیبی، از آن برای درمان زخم استفاده می کردند. [ ۷] لازم است ذکر شود که همهٔ گونه های خانوادهٔ گل راعیان با نام St. John’s wort شناخته می شوند. [ ۸]
در حالی که خوردن گل راعی توسط دام ها مضر و خطرناک است و در صورت مصرف توسط انسان نیز ممکن است با داروهای مصرف شده ایجاد تداخل دارویی کند اما این گیاه برای سده ها در طب سنتی مورد استفاده است و امروزه در کشورهای زیادی در حال کشت صنعتی و تجاری است. [ ۳]
گل راعی تقریباً تا یک متر بلندی دارد و به همراه شاخه های جفتی و متقابل رشد می کند. برگهای آن متقابل و بی پایه ( چسبیده ) است، تا دو سانتی متر بلندی دارد و دارای نقاط غده ای و نیمه شفّاف متعدّدی است که در برابر نور پدیدار می شوند. گُلهای زرد تا سفید رنگ، دارای پنج گلبرگ، با پرچمهای بیرون زده است و به صورت مجتمع در بالای ساقهها به چشم می خورند.
این گیاهان، حاوی تعداد زیادی از رنگدانه فلورسانس dianthrone ( ترکیب های دارای دو انترون، به شکل ساختارهای سوزنی و به رنگ سفید تا زرد روشن ) مربوط به طیف قرمز با فعّالیت زیستی هستند. این نیز گزارش شده که بیوسنتز هایپریسین، با ریخت زایی و چیدمان غدد روغنی قرمز تیرهٔ موجود بر روی برگ های گیاه، مرتبط است. [ ۴] [ ۵]
این گیاه در ایران، با نام های علف چای، گُل راعی یا هزارچشم خوانده شده است و در زبان انگلیسی، St. John’s wort ( به معنی: مخمّر یوحنای مقدّس ) نام دارد؛ دلیل این نام گزینی، به گُلدهی و برداشت سنّتی آن در زادروز یحیای نبی ( ۲۴ ژوئن ) برمی گردد[ ۶] ؛ همچنین می تواند یادآور شوالیه های St. John ( به معنی: شوالیه های یوحنای مقدّس ) باشد که در طول جنگ های صلیبی، از آن برای درمان زخم استفاده می کردند. [ ۷] لازم است ذکر شود که همهٔ گونه های خانوادهٔ گل راعیان با نام St. John’s wort شناخته می شوند. [ ۸]
wiki: گل راعی
گل راعی (سرده). گل راعی یا گل هزار چشم یا گل چایی ( نام علمی: Hypericum ) نام یک سرده از تیره گل راعیان است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: گل راعی (سرده)
دانشنامه آزاد فارسی
رجوع شود به:هوفاریقون
wikijoo: گل_راعی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید