گل بی رخ یار خوش نباشد

غزلی با مطلع «گل بی رخ یار خوش نباشد»، غزل شمارهٔ ۱۶۳ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
یکی از این نمونه های موفق تصویرگریِ دیوانِ حافظ، نسخه ای از دیوان است که به احتمال زیاد در حدودِ سال ۹۴۰ ه‍. ق برای سام میرزا مصوّر و کتابت شده است. این نسخه در میان موزهٔ جدید هنر اسلامی در قطر، موزهٔ هنر مِتروپولیتَن، دانشگاه هاروارد و موزهٔ هنری فاگ تقسیم شده و پیشتر نیز در مجموعهٔ کارتیه و سپس در مجموعهٔ کری ولش نگهداری می شده است. نسخه در اصل دارای ۵ نگاره شامل بزم، بازی چوگان، مجلس وعظ، سرای پیر مُغان و عید فطر بوده است. امروزه محل نگهداری ۴ نگاره معلوم و نگارهٔ «بازی چوگان» نامعلوم است. [ ۲] [ ۳] نگارهٔ بزم یا «دیدار دو دل داده در باغ» بر مبنای غزلِ «گل بی رخ یار خوش نباشد / بی باده بهار خوش نباشد» تصویر شده است. فردریک روبرت مارتین آن را به آقا میرک، آرمناگ ساکیسان به سلطان محمد و ارنست کونل به شیخ زاده نسبت می دهند. موضوعِ گل و بهار و مصورسازی صحنه های بزم در بسیاری از دیوان های مصوّرِ حافظ، رایج بوده و این اثر نیز در همین راستاست. [ ۴]