گریوه

به تپه یا پشتهٔ جداافتاده در یک دشت گَریوه[ ۱] گفته می شود. [ ۲] گریوه ها به شکل تپه ای منزوی با اضلاع شیب دار، اغلب عمودی و بالای کوچک و نسبتاً مسطح هستند. گریوه ها سطوح کوچک تری نسبت به تخت تپه ها، فلات ها دارند. به دلیل شکل های متمایزشان، گریوه ها اغلب نشانه هایی برای مسیریابی در دشت ها و مناطق کوهستانی هستند. جغرافی دانان برای تمایز دو شکل زمین از این قاعده استفاده می کنند که بالای یک تخت تپه پهن تر از ارتفاع آن است، در حالی که سطح بالای گریوه باریک تر از ارتفاع آن است. [ ۳] واژه گریوه در فارسی از واژه گَریو به معنای پشت گردن گرفته شده است.
وقتی پوش سنگ سخت بر روی لایه ای از سنگ های کم مقاومت که در نهایت فرسوده می شود، پوشانده شود، گریوه ها در اثر هوازدگی و فرسایش تشکیل می شوند. سنگ سخت تر در بالای گریوه در برابر فرسایش مقاومت می کند. پوش سنگ از سنگ کمتر مقاوم زیر در برابر سایش باد محافظت می کند که باعث می شود آن را منزوی نگه دارد. از آنجایی که قسمت بالایی در اثر سایش و هوازدگی بیشتر فرسایش می یابد، مواد اضافی که می ریزند به شیب دامنه واریزه ای اطراف پایه می افزایند. در مقیاس بسیار کوچکتر، همین فرایند دودکش جن را تشکیل می دهد.
گریوه های میتن مانیومنت ولی در خط ایالت یوتا - آریزونا، دو مورد از متمایزترین و شناخته شده ترین گریوه ها هستند. این گریوه ها زمینه ای در صحنه های بسیاری از فیلم های با مضمون وسترن، از جمله هفت فیلم به کارگردانی جان فورد، فراهم کرد. برج شیاطین در شمال شرقی وایومینگ یک گریوه است که از سنگ آذرین کوژسنگ به جای ماسه سنگ، سنگ آهک یا سایر سنگ های رسوبی تشکیل شده است. [ ۴]

گَریوِه (butte)
(یا: تپۀ شاهد) تپه ای با فراز تخت و دامنه های پرشیب. روی لایه های افقی سنگ های رسوبی و عمدتاً در نواحی کم آب و خشک ایجاد می شود. گریوه ای بزرگ با نمای چشم گیر میزمانند را تخت کوه می نامند. گریوه ها و تخت کوه ها مشخصۀ نواحی نیمه خشک اند. در این مناطق، بقایای لایه های سنگی مقاوم از سنگ های نرم تر زیرینشان محافظت می کنند. نمونه های این پدیده عبارت اند از نواحی فلاتی کلرادو، یوتا، و آریزونای امریکا.