گروه ارتش یک یگان نظامی در سازمان دهی نیروهای مسلح است که از چند ارتش تشکیل می گردد و غالباً شامل ۴۰۰ هزار تا ۱ میلیون سرباز می شود. این یگان معمولاً مسئولیت کنترل یک منطقه جغرافیایی خاص را بر عهده دارد. گروه ارتش بزرگترین یگان نظامی میدانی است که توسط یک تن ( فیلد مارشال ) فرماندهی می شود.
از گروه ارتش در ارتش سرخ با عنوان جبهه و در نیروی زمینی امپراتوری ژاپن با عنوان ارتش کلی ( ارتش عمومی ) یاد می شد.
با آغاز جنگ جهانی اول و لزوم کنترل عملیاتی مؤثر بر قوای مسلح بسیار بزرگ ( بیش از ۴ میلیون سرباز ) ، امکان هدایت تک تک ارتش های میدانی توسط فرماندهی عالی نیروهای مسلح همچون گذشته به خصوص با ادوات مخابراتی آن روز وجود نداشت. با پیدایش ابزارهای ارتباطی پیشرفته تر از جمله تلگراف و تلفن که در ابتدا حداکثر در سطح سازمانی سپاه و ستاد لشکرها به کار برده می شد، باعث گردید یگان ها با استقلال بیشتری عمل کنند. در جریان جنگ جهانی اول و به کارگیری متمرکز چندین ارتش در یک منطقه جغرافیایی خاص، لزوم سازمان دهی و هماهنگی بین آن ها هویدا شد. به همین جهت نیروی زمینی امپراتوری آلمان از سال ۱۹۱۶ شروع به تشکیل گروه ارتش هایی با ستاد فرماندهی مخصوص به خود کرد. از این زمان به بعد به جای ارتباط مستقیم بین هر یک از ارتش های میدانی با فرماندهی عالی نیروهای مسلح، این امر از طریق ستاد فرماندهی گروه ارتش صورت می گرفت.
پس از پایان جنگ جهانی اول، رایشسور، نیروهای مسلح آلمان، در ابتدا دو گروه ارتش در اختیار داشت که بعدها به شش گروه ارتش افزایش یافت. البته با توجه به محدودیت های اعمال شده بر آلمان بر اساس پیمان ورسای، هر یک از این گروه ارتش ها تنها دارای استعداد ارتش بودند و در حقیقت از چند لشکر تشکیل گردیده بودند.
با روی کار آمدن حزب ناسیونال سوسیالیست در آلمان و آغاز جنگ جهانی دوم، ورماخت، نیروهای مسلح رایش سوم، دارای چندین گروه ارتش بود. در برخی مواقع چند گروه ارتش تحت فرماندهی یک نفر خود یگان بزرگ تری را تشکیل می دادند. بعضی از گروه ارتش های ورماخت گاهی مسئولیت کنترل و اداره مناطق ویژه ای از سرزمین های تصرف شده را بر عهده می گرفتند.
فرانسه پیش از شکست در مقابل آلمان، چهار گروه ارتش جهت دفاع در مقابل تهاجم نیروهای محور تشکیل داده بود. متفقین غربی نیز در مجموع دارای شش گروه ارتش بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز گروه ارتش در ارتش سرخ با عنوان جبهه و در نیروی زمینی امپراتوری ژاپن با عنوان ارتش کلی ( ارتش عمومی ) یاد می شد.
با آغاز جنگ جهانی اول و لزوم کنترل عملیاتی مؤثر بر قوای مسلح بسیار بزرگ ( بیش از ۴ میلیون سرباز ) ، امکان هدایت تک تک ارتش های میدانی توسط فرماندهی عالی نیروهای مسلح همچون گذشته به خصوص با ادوات مخابراتی آن روز وجود نداشت. با پیدایش ابزارهای ارتباطی پیشرفته تر از جمله تلگراف و تلفن که در ابتدا حداکثر در سطح سازمانی سپاه و ستاد لشکرها به کار برده می شد، باعث گردید یگان ها با استقلال بیشتری عمل کنند. در جریان جنگ جهانی اول و به کارگیری متمرکز چندین ارتش در یک منطقه جغرافیایی خاص، لزوم سازمان دهی و هماهنگی بین آن ها هویدا شد. به همین جهت نیروی زمینی امپراتوری آلمان از سال ۱۹۱۶ شروع به تشکیل گروه ارتش هایی با ستاد فرماندهی مخصوص به خود کرد. از این زمان به بعد به جای ارتباط مستقیم بین هر یک از ارتش های میدانی با فرماندهی عالی نیروهای مسلح، این امر از طریق ستاد فرماندهی گروه ارتش صورت می گرفت.
پس از پایان جنگ جهانی اول، رایشسور، نیروهای مسلح آلمان، در ابتدا دو گروه ارتش در اختیار داشت که بعدها به شش گروه ارتش افزایش یافت. البته با توجه به محدودیت های اعمال شده بر آلمان بر اساس پیمان ورسای، هر یک از این گروه ارتش ها تنها دارای استعداد ارتش بودند و در حقیقت از چند لشکر تشکیل گردیده بودند.
با روی کار آمدن حزب ناسیونال سوسیالیست در آلمان و آغاز جنگ جهانی دوم، ورماخت، نیروهای مسلح رایش سوم، دارای چندین گروه ارتش بود. در برخی مواقع چند گروه ارتش تحت فرماندهی یک نفر خود یگان بزرگ تری را تشکیل می دادند. بعضی از گروه ارتش های ورماخت گاهی مسئولیت کنترل و اداره مناطق ویژه ای از سرزمین های تصرف شده را بر عهده می گرفتند.
فرانسه پیش از شکست در مقابل آلمان، چهار گروه ارتش جهت دفاع در مقابل تهاجم نیروهای محور تشکیل داده بود. متفقین غربی نیز در مجموع دارای شش گروه ارتش بودند.
wiki: گروه ارتش