گرمایش زمین گرمایی ( انگلیسی: Geothermal heating ) استفاده مستقیم از انرژی زمین گرمایی برای کاربردهای گرمایش است. انسان از حرارت زمین از دوران پارینه سنگی به این شیوه بهره مند شده است. حدود هفتاد کشور از 270pj گرمایش زمین در سال ۲۰۰۴ استفاده مستقیم داشته اند. در سال ۲۰۰۷، ۲۸ گیگاوات از ظرفیت گرمایش زمین در سراسر جهان نصب شده است، ۰٫۰۷٪ مصرف انرژی اولیه جهانی را تأمین می کند. از آنجا که هیچ تبدیل انرژی مورد نیاز نمی باشد، بازده حرارتی بالا است، امااز آنجا که حرارت عمدتاً در زمستان مورد نیاز است، عوامل ظرفیت پایین هستند ( حدود ۲۰ درصد ) .
انرژی زمین گرمایی از حرارت درون زمین باقی مانده از زمان شکل گیری اصلی این سیاره، همچنین از فروپاشی رادیو اکتیو مواد معدنی و از انرژی خورشیدی جذب شده در سطح سرچشمه می گیرد. بیشتر درجه حرارت بالای زمین در مناطق نزدیک به مرزهای تکتونیک صفحه ای زمین برداشت می شود که در آن فعالیت آتشفشانی نزدیک به سطح زمین افزایش می یابد. در این مناطق، زمین و آب های زیرزمینی با دمایی بالاتر از دمای هدف کاربرد یافت می شوند. با این حال، حتی زمین سرد شامل گرما است، در عمق کمتر از ۶ متر ( ۲۰ فوت ) دمای زمین دست نخورده به طور دائم به اندازه دمای متوسط سالانه هوا است و ممکن است با یک پمپ حرارتی استخراج شود.
طیف گسترده ای از کاربردهای حرارت زمین ارزان وجود دارد. در سال ۲۰۰۴ بیش از نیمی از گرمای درون زمین به طور مستقیم برای گرم کردن فضا مورد استفاده قرار گرفت و یک سوم برای چشمه های معدنی استفاده شده است. از باقی مانده حرارت برای انواع فرآیندهای صنعتی، آب شیرین کن، آب داغ خانگی و کاربردهای کشاورزی استفاده شد. شهرهای ریکیاویک و آکوریری لوله کشی آب گرم را از نیروگاه زمینی در زیر جاده ها و پیاده روها برای ذوب شدن برف صورت داده اند. آب شیرین کن زمین گرمایی نیز اختراع شده است.
سیستم های گرمای زمین از اقتصاد مقیاس بهره مند می شوند، به طوری که انرژی گرمایش فضا اغلب در ساختمان های متعدد و گاهی اوقات در کل جوامع توزیع شده است. این تکنیک، که مدت زمات طولانی در سراسر جهان در مکان هایی مانند ریکیاویک، ایسلند، بویس، آیداهو و کلامات فالز، اریگن مورد استفاده قرار گرفته است، به عنوان گرمایش منطقه ای شناخته شده است.
برخی از بخش های جهان، از جمله بخش های قابل توجهی از غرب ایالات متحده آمریکا، دارای منابع گرمایی زمین نسبتاً کم عمق در زیر پوسته زمین هستند. شرایط مشابه در ایسلند، بخش هایی از ژاپن و دیگر نقاط گرم در سراسر جهان وجود دارند. در این مناطق، ممکن است آب یا بخار از چشمه آب گرم طبیعی گرفته و با پمپ مستقیم به رادیاتورها یا مبدل های حرارتی منتقل شود. روش دیگر، ممکن است گرما از انرژی تلف شده که از یک کارخانه برق زمینی فراوری شده یا از چاه های عمیقی که به سفره های آب گرم زده می شود، تأمین شود. گرمایش از طریق حرارت زمینی مستقیم، کارآمد تر از تولید برق زمینی است و الزامات دمایی کمتری مورد نیاز است، پس در یک محدوده بزرگ جغرافیایی مورد استفاده است. اگر زمین کم عمق، گرم اما خشک است، هوا یا آب ممکن است از طریق لوله های زمینی یا مبدل های حرارتی چاه که به عنوان مبدل های حرارتی در زمین عمل می کنند در گردش باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفانرژی زمین گرمایی از حرارت درون زمین باقی مانده از زمان شکل گیری اصلی این سیاره، همچنین از فروپاشی رادیو اکتیو مواد معدنی و از انرژی خورشیدی جذب شده در سطح سرچشمه می گیرد. بیشتر درجه حرارت بالای زمین در مناطق نزدیک به مرزهای تکتونیک صفحه ای زمین برداشت می شود که در آن فعالیت آتشفشانی نزدیک به سطح زمین افزایش می یابد. در این مناطق، زمین و آب های زیرزمینی با دمایی بالاتر از دمای هدف کاربرد یافت می شوند. با این حال، حتی زمین سرد شامل گرما است، در عمق کمتر از ۶ متر ( ۲۰ فوت ) دمای زمین دست نخورده به طور دائم به اندازه دمای متوسط سالانه هوا است و ممکن است با یک پمپ حرارتی استخراج شود.
طیف گسترده ای از کاربردهای حرارت زمین ارزان وجود دارد. در سال ۲۰۰۴ بیش از نیمی از گرمای درون زمین به طور مستقیم برای گرم کردن فضا مورد استفاده قرار گرفت و یک سوم برای چشمه های معدنی استفاده شده است. از باقی مانده حرارت برای انواع فرآیندهای صنعتی، آب شیرین کن، آب داغ خانگی و کاربردهای کشاورزی استفاده شد. شهرهای ریکیاویک و آکوریری لوله کشی آب گرم را از نیروگاه زمینی در زیر جاده ها و پیاده روها برای ذوب شدن برف صورت داده اند. آب شیرین کن زمین گرمایی نیز اختراع شده است.
سیستم های گرمای زمین از اقتصاد مقیاس بهره مند می شوند، به طوری که انرژی گرمایش فضا اغلب در ساختمان های متعدد و گاهی اوقات در کل جوامع توزیع شده است. این تکنیک، که مدت زمات طولانی در سراسر جهان در مکان هایی مانند ریکیاویک، ایسلند، بویس، آیداهو و کلامات فالز، اریگن مورد استفاده قرار گرفته است، به عنوان گرمایش منطقه ای شناخته شده است.
برخی از بخش های جهان، از جمله بخش های قابل توجهی از غرب ایالات متحده آمریکا، دارای منابع گرمایی زمین نسبتاً کم عمق در زیر پوسته زمین هستند. شرایط مشابه در ایسلند، بخش هایی از ژاپن و دیگر نقاط گرم در سراسر جهان وجود دارند. در این مناطق، ممکن است آب یا بخار از چشمه آب گرم طبیعی گرفته و با پمپ مستقیم به رادیاتورها یا مبدل های حرارتی منتقل شود. روش دیگر، ممکن است گرما از انرژی تلف شده که از یک کارخانه برق زمینی فراوری شده یا از چاه های عمیقی که به سفره های آب گرم زده می شود، تأمین شود. گرمایش از طریق حرارت زمینی مستقیم، کارآمد تر از تولید برق زمینی است و الزامات دمایی کمتری مورد نیاز است، پس در یک محدوده بزرگ جغرافیایی مورد استفاده است. اگر زمین کم عمق، گرم اما خشک است، هوا یا آب ممکن است از طریق لوله های زمینی یا مبدل های حرارتی چاه که به عنوان مبدل های حرارتی در زمین عمل می کنند در گردش باشند.
wiki: گرمایش زمین گرمایی