گرماکافت

گرماکافت ( thermolysis ) یا تجزیهٔ گرمایی ( Thermal decomposition ) یک تجزیه شیمیایی است که در اثر گرما پدید می آید. دمای تجزیهٔ یک ماده، دمایی است که در آن ماده از نظر شیمیایی تجزیه می شود. این واکنش معمولاً گرماگیر است چون نیاز است تا گرما بدهیم تا پیوندها شکسته شود. اگر یک تجزیهٔ شیمیایی گرماده باشد باید سامانه ای ایجاد کرد تا گرما را بیرون دهد یا حتی احتمال انفجار نیز وجود دارد.
• کربنات کلسیم ( گچ ) یا ( سنگ آهک ) در اثر گرما به اکسید کلسیم و دی اکسید کربن تجزیه می شود:
از این واکنش در تولید اکسید کلسیم ( لایم سریع ) که ماده ای مهم در صنعت است استفاده می شود.
• برخی اکسیدها بویژه اکسید فلزهایی با الکتروندوستی ضعیف در اثر گرما و رسیدن به دمای مناسب به آسانی تجزیه می شوند. یک نمونهٔ پرکاربرد، تجزیهٔ جیوه ( II ) اکسید به اکسیژن و جیوه است. این واکنش نخستین بار از سوی جوزف پریستلی در تولید نمونه هایی از اکسیژن گازی، به کار گرفته شد.
• اگر آب به خوبی تا دمای ۲۰۰۰ درجه گرما ببیند درصد کمی از آن به OH ( اکسیژن و هیدرژن تک اتمی ) ، O2 و H2 تجزیه می شود. [ ۱]
• کربن مونوکسید دارای بالاترین دمای تجزیه ( ۳۸۷۰ درجه سانتیگراد ) است.
• آمونیوم دی کرومات در اثر گرما، نیتروژن، آب و اکسید کروم ( III ) آزاد می کند.
• آمونیوم نیترات در اثر گرمای زیاد، دی نیتروژن مونوکسید یا گاز خنده و آب آزاد می کند.
• نیتریت آمونیوم در اثر گرما، نیتروژن گازی و آب آزاد می کند.
• آزید باریم در اثر گرما فلز باریم و نیتروژن گازی آزاد می کند.
• سدیم نیترات در اثر گرما، سدیم نیتریت و اکسیژن گازی آزاد می کند.