گربه شرودینگر

گربهٔ شرودینگر یک آزمایش فکری است که در سال ۱۹۳۵ اروین شرودینگر، فیزیکدان اتریشی، ابداع کرد. این آزمایش که گاهی به صورت پارادوکس تعریف می شود، ماحصل مکالمه ای جامع میان شرودینگر و آلبرت اینشتین بود. [ ۱] این پارادوکس نشان می دهد که اگر قوانین مکانیک کوانتومی بر اشیای عادی و روزمره اعمال شود، چه اتفاقی می افتد.
فرض کنید گربه ای در جعبه ای دربسته زندانی است. در این جعبه یک شیشه گاز سیانور، یک چکش، یک حسگر پرتو و یک منبع پرتوزا نیز وجود دارد. ذرات پرتوزا به صورت نامنظم تابش می کنند و به همین دلیل برای آن ها نیمه عمر در نظر می گیرند. حال فرض کنید حسگر و چکش طوری تنظیم شده باشند که در صورت تابش موج پرتوزا بین ساعت ۱۲ و ۱۲:۰۱، چکش شیشه حاوی گاز را شکسته و گربه بمیرد. اگر در ساعت ۱۲:۰۱ در جعبه را باز کنید چه خواهید دید؟ اگر از طریق فرمول نیمه عمر منبع، احتمال تابش بین ساعت ۱۲ و ۱۲:۰۱ را ۵۰٪ پیش بینی کنید. گربه داخل جعبه در هنگام برداشتن در جعبه ۵۰٪ مرده است و ۵۰٪ زنده است. اما وقتی در جعبه را برمی دارید خواهید دید که گربه یا مرده یا زنده است. نمی توان گفت ۵۰٪ سلولهای بدن گربه مرده اند و ۵۰٪ آن ها زنده اند. در فاصله یک لحظه، احتمال به یقین تبدیل خواهد شد. این آزمایش ذهنی یکی از روش های تفسیر ویژگی های موجود در مکانیک کوانتومی می باشد. همان طور که گفته شد هیچگاه نمی توان موقعیت یک سیستم را به دقت اندازه گیری نمود، در این مثال نیز تنها پس از مشاهده توسط ناظر این امر ممکن شده است.
این گونه پارادوکس ها در مکانیک کوانتومی بسیار زیادند. اما با این همه مکانیک کوانتومی در پیش بینی نتایج بسیاری از آزمایش ها به طور درخشانی موفق بوده است و زمینه تقریباً تمامی علم و فن نوین است. بر رفتار ترانزیستورها و مدارهای مجتمع که جزء اساسی وسایلی نظیر تلویزیون و رایانه اند، فرمان می راند و نیز بنیاد شیمی و زیست شناسی نوین می باشد.
شرح کپنهاگ از مکانیک کوانتوم اشاره بر این دارد که بعد از مدتی گربه به طور هم زمان هم مرده است و هم زنده.
اما وقتی به داخل جعبه نگاه می کنیم، گربه را می بینیم که یا زنده است یا مرده نه هر دوی این ها. این آزمایش آنچه را که او به عنوان مشکل از تفسیر کپنهاگ از مکانیک کوانتومی اعمال شده به اشیاء روزمره را نشان می دهد.
شرودینگر آزمایش ذهنی خود را به عنوان یک مقاله epr epr از روی نام نویسنده های آن اینشتین؛ پودولسکی؛ روزن در سال ۱۹۳۵ نامگذاری کرد. این مقاله طبیعت عجیب درگیری کوانتومی را برجسته کرد؛ که یکی از ویژگی های یک حالت کوانتومی است که ترکیبی از وضعیت دو سیستم است. ( برای مثال دو ذره ریز ) که یک بار با هم تعامل دارند و پس از آن از هم جدا می شوند و در حالت وضعیت قطعی نیستند.