گجرات

گُجَرات ( به گجراتی: ગુજરાત ) ایالتی در غرب هندوستان است.
مساحت آن ۱۹۶٬۰۲۴ کیلومترمربع طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ جمعیت این ایالت ۵۰٬۶۷۱٬۰۱۷ نفر بوده است.
گجرات صنعتی ترین منطقه در کشور بزرگ هند محسوب می شود: ۱۹٫۸ درصد کل تولیدات صنعتی هند از این ایالت است. همچنین ۱۰ درصد محصولات معدنی، ۲۰ درصد صادرات، ۲۵ درصد تولید منسوجات، ۴۰ درصد تولیدات دارویی، ۴۷ درصد تولیدات پتروشیمی از این ایالت است.
گجرات با ۱۶۷۰ کیلومتر مربع طولانی ترین ساحل این کشور را دارد. گجرات از سوی شمال غربی به کشور پاکستان و از شمال شرقی به ایالت راجستان، از سوی شرق به مادیا پرادش و از جنوب به مهاراشترا محدود می شود. دریای عرب ساحل غربی این ایالت را تشکیل می دهد.
مرکز ایالت گجرات شهر گاندی نگر است. این شهر با طرح و برنامه ریزی شهری ساخته شده است. مرکز پیشین ایالات یعنی احمدآباد که هنوز مرکز تجاری گجرات بشمار می آید نزدیک به گاندی نگر است. گجرات یکی از مراکز مهم زرتشتیان یا پارسیان هند است.
از مهم ترین مراکز سیاسی این ایالت «حزب کارگران لکجرات» است. این حزب توسط حسین گداری تأسیس شده که خود از لک های هند ( زرتشتیان هند ) بود. عمده طرفداران این حزب را کارگران تهی دست، روستایی ها و مهاجرین آفریقایی تشکیل می دهند.
• مهاتما گاندی
• جمشیدجی تاتا
• والابای پاتل
• مورارجی دسای
• نارندرا مودی
• حسین گداری
ایالات گجرات دارای ۲۵ شهرستان است.

گجرات (شهر). گجرات ( به انگلیسی: Gujrat City ) یک منطقهٔ مسکونی در پاکستان است که در پنجاب واقع شده است. [ ۲]

گجرات (پاکستان). گُجَرات (پاکستان)(Gujarat)
شهری در استان پنجاب در پاکستان، حدود ۱۰۰کیلومتری شمال لاهور، با ۵۱۲هزار نفر جمعیت (۲۰۱۱). در آن قلعه ای بنا شده است که اکبر شاه، فرمانروای مغول، در ۱۵۸۰م بنا کرد؛ در ۱۷۶۵ سیکها آن را اشغال کردند. گجرات صحنۀ آخرین نبرد بین سربازان بریتانیایی و سیک ها در جنگ های سیک (۱۸۴۵ـ۱۸۴۹) بود.

گجرات (هند). گُجَرات (هند)(Gujarat)
معبد جین
ایالتی در غرب هند، با ۱۹۵,۹۸۴ کیلومتر مربع مساحت و ۵۰,۶۱۲,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱، ۷۰ درصد هندو). در ۱۹۶۰ از شمال و غرب ایالت بمبئی تشکیل شد. از شمال به پاکستان و راجستان و از شرق و جنوب شرقی به مدهیا پرادش و مهارشترا محدود است. احمدآباد مرکز آن است. شهر مهم دیگر آن وادودارا، و مهم ترین بندر آن کندلا است. این ایالت بسیار صنعتی است و صنایع اصلی آن عبارت اند از پتروشیمی، نفت (از کالول استخراج و نزدیک بارودا در کویالی پالایش می شود)، گاز، پارچه، زغال سنگ، سنگ آهک، داروسازی، جوش شیرین، مهندسی الکترونیک، ماشین آلات، سیمان سازی، کود شیمیایی، و فرآورده های لبنی. کشاورزی این منطقه براساس کشت گندم، ارزن، پنبه، برنج، ذرت، توتون، تنباکو، بادام زمینی، و ماهی گیری است.تاریخچه. آبادی های متعلق به تمدن درۀ سِند، متعلق به هزارۀ ۲ و ۳پ م در لوتال، کنار خلیج خامبات، و در کونتاسی نزدیک موروی کشف شده اند. حکاکی های صخره ای با فرامین امپراتور آشوکا، متعلق به قرن ۳پ م نیز در این منطقه کشف شده است. گورجاراها در قرون ۸ و ۹م، سپس مسلمانان تا پایان قرن ۱۳م، گورکانیان هند از قرن ۱۶، و مراته ها از اواسط قرن ۱۸ بر گجرات حکومت کردند، تا این که انگلیسی ها در ۱۸۱۸ این ناحیه را اشغال کردند. پرتغال نیز تا ۱۹۶۱ دیو را در اختیار داشت. در ۱۹۶۸، پس از مناقشه درازمدت مرزی، بخش کوچکی از استان گجراتی زبان کنونی به پاکستان واگذار گردید. جنگل گیر در گجرات آخرین زیستگاه شیر وحشی آسیایی به شمار می رود. گجرات از پایگاه های مدرن آیین جِین به شمار می رود. مهاتما گاندی، که در گجرات زاده شد، به شدت تحت تأثیر اصول آیین جین، به ویژه اَهیمسا، به معنی «عدم خشونت»، قرار داشت. گجرات از لحاظ سنتی پایگاه سیاسی حزب کنگرۀ هند، به رهبری گاندی و جواهر لعل نهرو، پس از جنگ جهانی اول، به شمار می رفت. گجراتی و هندی زبان های رایج در این استان اند. شدیدترین زلزلۀ ۵۰ سال اخیر در هند، به بزرگی۷.۹ ریشتر در ۲۶ ژانویۀ ۲۰۰۱ در گجرات روی داد، که بیش از ۳۰هزار کشته، ۱۵۰هزار زخمی، و بیش از ۱میلیون نفر نیازمند به مواد غذایی، مسکن، و آب آشامیدنی سالم برجا گذاشت. مرکز زمین لرزه، منطقۀ بیابانی ران، واقع در کوچ، بود.