گادفری هارولد هاردی

گادفری هارولد هاردی ( انگلیسی: Godfrey Harold Hardy؛ ۷ فوریهٔ ۱۸۷۷–۱ دسامبر ۱۹۴۷ ) ریاضی دان انگلیسی که به خاطر کارهایش در نظریهٔ اعداد و آنالیز ریاضی شهرت دارد.
در ۱۲۵۶ خورشیدی برابر ۱۸۷۷ میلادی در کرانلی انگلستان متولد شد و در سال ۱۳۲۶ خورشیدی برابر ۱۹۴۷ میلادی در کمبریج درگذشت.
وی از کالج ترینیتی کمبریج فارغ التحصیل و در ( ۱۲۷۹ خورشیدی/ ۱۹۰۰ میلادی ) به عنوان عضو وابسته برگزیده شد. دیوید هیلبرت در بارهٔ او گفته است: «هاردی نه تنها بهترین ریاضیدانان ترینیتی، بلکه بهترین ریاضیدان انگلستان است. »[ ۴] هاردی در سال های پایانی عمر دست به خودکشی ناموفق زد.
بین سال های ۱۹۱۱ تا ۱۹۲۲ مقاله های علمی متعدد دربارهٔ همگرایی سلسله ها و انتگرالها و موضوع های وابسته به آن ها منتشر کرد. در ۱۲۸۷/۱۹۰۸ A course of pure Mathematics ( دوره ای از ریاضیات محض ) نخستین نمایش مستدل عدد، تابع، حد و مانند آن به زبان انگلیسی را، برای دانشجویان انتشار داد و آموزش دانشگاهی را متحول کرد. هاردی از سال ۱۹۱۱ تا سی و پنج سال بعد با جان انزور لیتل وود در زمینه علمی مشارکت کرد و با همکاری وی حدود یک صد مقاله علمی دربارهٔ موضوعاتی از قبیل دیوفانتوسی، نظریه جمع و ضرب اعداد و تابع زتای ریمان، نابرابرها، رشته ها و انتگرال ها به طور عموم و سلسله های مثلثاتی نوشت. او اثبات کرد تابع زتای ریمان بی نهایت صفر دارد. [ ۵] در۱۹۱۳ هاردی با ریاضی دانی هندی به نام سرینیوسه رمنوجن ( سرینیواسا رامانوجان ) آشنا شد و وی را به انگلستان برد. آن دو با هم به راه حل های جالب مسائل مربوط به دسته بندی اعداد رسیدند. «هاردی به طور عام به عنوان دانشمند ممتاز انگلیسی زمان خود در ریاضیات محض شناخته شده است. [ ۶]
هرچند هاردی ریاضی دانی ناب بود و کمتر در موضوعی غیر از ریاضیات علاقه نشان می داد و تنها شاید بازی کریکت و اظهار نظرهای حرفه ای او در بارهٔ این بازی را بتوان مستثنا کرد اما او در زمینهٔ عقاید سیاسی صلح طلبی رادیکالی بود و در زمان جنگ جهانی دوم علیه جنگ موضع گرفت و دانش مندان را مقصر می دانست او در اثری که در زمان جنگ جهانی دوم منتشر کرد می نویسد: «در مورد جنگ علمی جدید دو نظر دقیقاً متضاد وجود دارد. اولین نظر و واضحترین نظر این است که اثر علم بر جنگ افزایش مصایب آن است، زیرا هم رنجها و آلام اقلیتی را که باید بجنگد بیشتر می کند و هم اینکه جنگ را به سایر قشرها جامعه گسترش می دهد. این نظر، طبیعی ترین نظر و دیدگاه متعارف است. »[ ۷] اشتهار او به رادیکال بودن چنان بود که در هنگام تدریس در نیوکالج شایعه شده بود در آپارتمان محل زندگی اش عکس بزرگی از لنین را نصب کرده است. [ ۸] چالرز پرسی اسنو فیریک دانی که دوست صمیمی هاردی بود در دیباچهٔ کتاب «دفاعیهٔ یک ریاضی دان» می نویسد: «او به آسانی با افراد فقیر، کمرو، و کسانی که به خاطر نژادشان مورد تبعیض بودند ( بدون اینکه سرپرستی آنها را به عهده بگیرد ) دمخور می شد. ( کشف رامانوجان، بازی نمادین سرنوشت او بود ) هاردی این قبیل افراد را به شکم گنده ها ترجیح می داد. منظورش از شکم گنده ها، افراد معروف و مغرور، بورژوا، و طرفدار امپریالیسم بود. این عنوان شامل بیشتر اسقف ها، رؤسا و مدیران، قاضیان، و همهٔ سیاست مداران، به استثنای لوید جورج، می شد. »[ ۹]