کیلین مورفی

کیلین مورفی ( به ایرلندی: Cillian Murphy، تلفظ: /ˈkɪliən/ ؛ زادهٔ ۲۵ مهٔ ۱۹۷۶ ) بازیگر ایرلندی است. او حرفهٔ خود را به عنوان خواننده، گیتاریست و ترانه نویس یک گروه موسیقی راک آغاز کرد. سپس در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ موسیقی را کنار گذاشت و به بازی در تئاتر و فیلم های کوتاه و مستقل روی آورد. از نخستین نقش های سینمایی قابل توجه او می توان به ۲۸ روز بعد ( ۲۰۰۲ ) ، وقفه ( ۲۰۰۳ ) و چشم قرمز ( ۲۰۰۵ ) اشاره کرد. وی برای بازی در نقش یک زن ترنس در فیلم کمدی درام صبحانه در پلوتون ( ۲۰۰۵ ) نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد.
مورفی در همکاری با کریستوفر نولان، ابتدا نقش مترسک را در سه گانهٔ بتمن ( ۲۰۰۵–۲۰۱۲ ) بازی کرد و در تلقین ( ۲۰۱۰ ) ، دانکرک ( ۲۰۱۷ ) و اوپنهایمر ( ۲۰۲۳ ) از دیگر فیلم های نولان حضور پیدا کرده است. او برای ایفای نقش اصلی در اوپنهایمر، برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد – فیلم درام شد. فیلم ترسناک یک مکان ساکت: بخش ۲ ( ۲۰۲۱ ) و بازی در نقش تامی شلبی در مجموعهٔ درام جنایی پیکی بلایندرز ( ۲۰۱۳–۲۰۲۲ ) از دیگر کارهای قابل توجه او هستند.
مورفی در سال ۲۰۱۱ برنده جایزهٔ جوایز تئاتر ایرلند به عنوان بهترین بازیگر مرد و جایزهٔ دراما دسک اجرای برجسته انفرادی برای نمایش تک نفره میسترمن شد. در سال ۲۰۲۰، روزنامه آیریش تایمز از او به عنوان یکی از بزرگ ترین بازیگران ایرلندی سینما یاد کرد. [ ۱]
مورفی در ۲۵ مه ۱۹۷۶ در داگلاس، کورک به دنیا آمد. [ ۲] مادرش زبان فرانسه تدریس می کرد، در حالی که پدرش برندان برای وزارت آموزش و مهارت ها کار می کرد. [ ۳] پدربزرگ، خاله ها و عموهایش نیز معلم بودند. او در بالینتمپل، همراه برادر کوچکترش پدی و دو خواهر کوچکتر به نام های سایل و اورلا بزرگ شد. [ ۴] [ ۵] او در ۱۰ سالگی شروع به نوشتن و اجرای آهنگ کرد. [ ۶] مورفی کاتولیک بزرگ شد و در یک دبیرستان شهریه ای کاتولیکی شرکت کرد، جایی که از نظر تحصیلی خوب بود اما اغلب دردسر درست می کرد و گاهی اوقات اخراج می شد. او در چهارمین سال به این نتیجه رسید که شیطنت کردن ارزش این همه دردسر را ندارد. [ ۷] او به ورزش که بخش عمده ای از برنامه درسی مدرسه را تشکیل می داد، علاقه نداشت، و معتقد بود که فعالیت های هنری در مدرسه نادیده گرفته شده است. [ ۸]
مورفی اولین طعم اجرا را در دبیرستان چشید، زمانی که در یک برنامه تئاتر ارائه شده توسط شرکت تئاتر کورکادورکا شرکت و از این تجربه با احساس خوبی یاد کرد. [ ۹] ویلیام وال، رمان نویسی که معلم زبان انگلیسی او بود، مورفی را تشویق کرد که بازیگری را پیگیری کند، اما او در حال تبدیل شدن به یک ستاره راک بود. [ ۱۰] در اواخر نوجوانی و اوایل ۲۰ سالگی، او در چندین گروه در کنار پدی، گیتار می زدند و می خواندند و دو نفری که به بیتلز علاقه مند بودند و با الهام از آهنگی از فرانک زاپا گروهی به نام «The Sons of Mr. Green Genes» تشکیل دادند. لیبل اسید جاز رکورد به آنها پیشنهاد داد که برای ساخت پنج آلبوم می توانند قرارداد ببندند، که آنها این پیشنهاد را رد کردند، زیرا پدی هنوز در مدرسه بود و این دو در قبال مبلغ اندکی که لیبل برای حق پخش آهنگ های مورفی تعیین کرده بود، موافق نبودند. [ ۱۱] [ ۱۲] مورفی بعداً گفت که، «من بسیار خوشحالم که در گذشته ما امضا نکردیم زیرا شما به نوعی زندگی و کل موسیقی خود را به یک لیبل واگذار می کنید. »[ ۱۳]