بیتلز ( به انگلیسی: The Beatles ) یک گروه راک انگلیسی بود که در سال ۱۹۶۰ در لیورپول تشکیل شد. گروهی که شناخته شده ترین اعضای آن—جان لنون، پل مک کارتنی، جورج هریسون و رینگو استار بودند. آنها به عنوان تأثیرگذارترین گروه در تمام دوران ها یاد می شوند، [ ۱] و نقشی اساسی در توسعه پادفرهنگ دهه ۱۹۶۰ و موسیقی عامه پسند به عنوان یک شکل هنری موسیقی داشتند. [ ۲] موسیقی آنها که ریشه در اسکیفل، بیت و راک اند رول دهه ۱۹۵۰ داشت، با عناصر موسیقی کلاسیک و پاپ سنتی به روش هایی ابتکاری درهم آمیخته بود. این گروه بعدها به نواختن در سبک هایی متنوع از موسیقی، از تصنیف و موسیقی هندی گرفته تا سایکدلیک و هارد راک پرداخت. بیتلز به عنوان پیشگامانی در ضبط، ترانه سرایی و ارائه هنری، بسیاری از جنبه های صنعت موسیقی را متحول کردند و اغلب به عنوان رهبران جوانان زمانشان ( دهه ۱۹۶۰ ) شناخته می شدند. [ ۳]
از سه سال قبل از سال ۱۹۶۰، بیتلز به رهبری لنون و مک کارتنی - ترانه سرایان اصلی گروه - با اجرا کردن در کلاب های شبانه شهرهای لیورپول و هامبورگ، به اعتباراتی دست یافت. در ابتدا استوارت ساتکلیف در گروه به عنوان گیتاریست بیس فعالیت می کرد اما او در سال ۱۹۶۱ گروه را ترک کرد. هسته اصلی سه نفره گروه یعنی لنون، مک کارتنی و هریسون، از سال ۱۹۵۸، با چندین درامر از جمله پیت بست در گروه کار کردند، اما در نهایت در سال ۱۹۶۲ از رینگو استار خواستند که به عنوان درامر گروه به آن ها بپیوندد. مدیر برنامه ای به نام برایان اپستاین آن ها را به سوی ضبط حرفه ای موسیقی سوق داد و آن ها با راهنمایی و آهنگسازی جرج مارتین، پس از اولین تک آهنگ موفق «دوستم بدار»، که در اواخر سال ۱۹۶۲ منتشر شد، موفقیت خود در داخل انگلستان را بسیار گسترش دادند.
تا اوایل سال ۱۹۶۴، بیتلز به شهرت جهانی دست یافته بود، آن ها «تهاجم بریتانیایی» به بازار پاپ ایالات متحده را رهبری کردند و رکوردهای فروش زیادی را شکستند. آنها با بازی در فیلم شب زنده داری با بزن و بکوب ( ۱۹۶۴ ) اولین حضورشان در سینما را خیلی زود تجربه کردند. تمایل روزافزون برای اصلاح پروژه های استودیویی شان و جنجالهای کنسرت هایشان، منجر به اعلام کناره گیری گروه از اجراهای زنده در سال ۱۹۶۶ شد. با تمرکز بر پروژه های استودیویی، آنها آلبوم هایی با پیچیدگی بیشتر، از جمله روح لاستیکی ( ۱۹۶۵ ) ، هفت تیر ( ۱۹۶۶ ) و گروهبان فلفل ( ۱۹۶۷ ) را منتشر کردند. گروه همچنین با آلبوم های بیتلز ( ۱۹۶۸ ) ( که به عنوان «آلبوم سفید» نیز، شناخته می شود ) و ابی رود ( ۱۹۶۹ ) موفقیت تجاری بیشتری کسب کرد؛ یکی دیگر از عوامل موفقیت و تمایل آنها به تولید آلبوم های بیشتر، شکل گیری دوره ای در صنعت موسیقی انگلیسی زبان به نام عصر آلبوم ها بود که هنرمندان تمایل بیشتری به تولید آلبوم به جای تک آهنگ داشتند و بیتلز نیز از این قاعده مستثنی نبود. آنها همچنین علاقه عمومی بیشتری را به داروهای روان گردان و ادیان شرقی برانگیختند و در موسیقی الکترونیک، جلد آلبوم ها و موزیک ویدیوها پیشرفت کردند. در سال ۱۹۶۸، گروه اپل را تأسیس کردند، یک شرکت چندرسانه ای چندگانه که همچنان بر پروژه های مربوط به میراث گروه نظارت می کند. پس از فروپاشی گروه در سال ۱۹۷۰، هر چهار عضو اصلی به عنوان هنرمندان انفرادی فعالیت کردند و موفقیت هایی نیز کسب کردند؛ لنون در سال ۱۹۸۰ به قتل رسید و هریسون هم در سال ۲۰۰۱ بر اثر سرطان ریه درگذشت؛ مک کارتنی و استار اما، همچنان در صنعت موسیقی فعال هستند.
از سه سال قبل از سال ۱۹۶۰، بیتلز به رهبری لنون و مک کارتنی - ترانه سرایان اصلی گروه - با اجرا کردن در کلاب های شبانه شهرهای لیورپول و هامبورگ، به اعتباراتی دست یافت. در ابتدا استوارت ساتکلیف در گروه به عنوان گیتاریست بیس فعالیت می کرد اما او در سال ۱۹۶۱ گروه را ترک کرد. هسته اصلی سه نفره گروه یعنی لنون، مک کارتنی و هریسون، از سال ۱۹۵۸، با چندین درامر از جمله پیت بست در گروه کار کردند، اما در نهایت در سال ۱۹۶۲ از رینگو استار خواستند که به عنوان درامر گروه به آن ها بپیوندد. مدیر برنامه ای به نام برایان اپستاین آن ها را به سوی ضبط حرفه ای موسیقی سوق داد و آن ها با راهنمایی و آهنگسازی جرج مارتین، پس از اولین تک آهنگ موفق «دوستم بدار»، که در اواخر سال ۱۹۶۲ منتشر شد، موفقیت خود در داخل انگلستان را بسیار گسترش دادند.
تا اوایل سال ۱۹۶۴، بیتلز به شهرت جهانی دست یافته بود، آن ها «تهاجم بریتانیایی» به بازار پاپ ایالات متحده را رهبری کردند و رکوردهای فروش زیادی را شکستند. آنها با بازی در فیلم شب زنده داری با بزن و بکوب ( ۱۹۶۴ ) اولین حضورشان در سینما را خیلی زود تجربه کردند. تمایل روزافزون برای اصلاح پروژه های استودیویی شان و جنجالهای کنسرت هایشان، منجر به اعلام کناره گیری گروه از اجراهای زنده در سال ۱۹۶۶ شد. با تمرکز بر پروژه های استودیویی، آنها آلبوم هایی با پیچیدگی بیشتر، از جمله روح لاستیکی ( ۱۹۶۵ ) ، هفت تیر ( ۱۹۶۶ ) و گروهبان فلفل ( ۱۹۶۷ ) را منتشر کردند. گروه همچنین با آلبوم های بیتلز ( ۱۹۶۸ ) ( که به عنوان «آلبوم سفید» نیز، شناخته می شود ) و ابی رود ( ۱۹۶۹ ) موفقیت تجاری بیشتری کسب کرد؛ یکی دیگر از عوامل موفقیت و تمایل آنها به تولید آلبوم های بیشتر، شکل گیری دوره ای در صنعت موسیقی انگلیسی زبان به نام عصر آلبوم ها بود که هنرمندان تمایل بیشتری به تولید آلبوم به جای تک آهنگ داشتند و بیتلز نیز از این قاعده مستثنی نبود. آنها همچنین علاقه عمومی بیشتری را به داروهای روان گردان و ادیان شرقی برانگیختند و در موسیقی الکترونیک، جلد آلبوم ها و موزیک ویدیوها پیشرفت کردند. در سال ۱۹۶۸، گروه اپل را تأسیس کردند، یک شرکت چندرسانه ای چندگانه که همچنان بر پروژه های مربوط به میراث گروه نظارت می کند. پس از فروپاشی گروه در سال ۱۹۷۰، هر چهار عضو اصلی به عنوان هنرمندان انفرادی فعالیت کردند و موفقیت هایی نیز کسب کردند؛ لنون در سال ۱۹۸۰ به قتل رسید و هریسون هم در سال ۲۰۰۱ بر اثر سرطان ریه درگذشت؛ مک کارتنی و استار اما، همچنان در صنعت موسیقی فعال هستند.
wiki: بیتلز
بیتلز (آلبوم). بیتلز ( به انگلیسی: The Beatles ) نهمین آلبوم رسمی گروه راک انگلیسی بیتلز است. این آلبوم دوتایی در سال ۱۹۶۸ منتشر شد. این آلبوم همچنین با نام آلبوم سفید نیز شناخته می شود؛ علت این نام گذاری، جلد بدون تصویر و سفید آلبوم است که تنها نام گروه بر روی آن نوشته شده است.
آلبوم بیتلز در لیست ۵۰۰ آلبوم برتر تمام دوران که توسط مجله رولینگ استون تهیه و منتشر شده، در رده دهم قرار گرفته است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآلبوم بیتلز در لیست ۵۰۰ آلبوم برتر تمام دوران که توسط مجله رولینگ استون تهیه و منتشر شده، در رده دهم قرار گرفته است. [ ۱]
wiki: بیتلز (آلبوم)