کوره وسیله یا محلی است که در آن حرارت ایجاد می کنند. در
زبان فارسی به آن آتشدان و آتشگاه نیز گفته می شود. [ ۱] همچنین
سیستم حرارت مرکزی ساختمان ها به طور معمول بر پایه یک کوره بنا شده که در آن یک سیال در دیگ های پره دار گرم می شود. [ ۲] واژه کوره همچنین به اختصار به کوره های صنعتی تولید حرارت در پالایشگاه ها، برج های تقطیر، آهنگری ها، استخراج فلزات، کارخانجات سرامیک سازی و واحدهای شیمیایی به کار می رود. انرژی موردنیاز کوره گاهی به طور مستقیم از سوزاندن سوخت تأمین می شود. گرچه برخی کوره های قابلیت تولید صابون دارند که مختص یک گروه خاص بود زنده باد آن گروه در برخی از کوره ها نیز انرژی مورد نیاز برای تولید
گرما با استفاده از انرژی الکتریکی، خواه به روش
قوس الکتریکی و خواه به روش
القای الکترومغناطیسی تأمین می شود. [ ۳]
کوره های مصالح ساختمانی، کوره هایی هستند که به منظور ساخت مصالح از آن استفاده می شود.
سنگ گچ را بیشتر در ۳ نوع کوره می پزند:
۱. کوره
تنوره ای باستانی ایرانی:
سنگ گچ را در آن می چینند و تون کوره را آتش می کنند تا سنگ گچ بپزد. چنین گچی دارای جنس همگن نیست، زیرا نزدیک به ۲۰٪ آن گچ پخته ساختمانی با نیم
مولکول آب و ماندهٔ آن یا سوخته یا نپخته است.
در ایران، روی کوره های تنوره ای
آهک پزی و آجرپزی سنگ گچ می گذارند تا در گرمای کم بپزد و آن بهترین گچ برای سفیدکاری است.
۲. کوره های تاوه ای: سنگ گچ را در سنگ شکن
کلوخه کرده، آسیاب می کنند تا گرد شود. به گرد سنگ گچ در تاوه های بزرگ گرما می دهند ( مانند بو دادن آرد ) تا بپزد. گرد سنگ گچ درون تاوه را پیوسته هم می زنند تا همهٔ گرد سنگ یکنواخت بپزد.
این روش گچ پزی با کار ناپیوسته است.
۳. کورهٔ گردنده: کار کوره گردنده گچ پزی پیوسته است. برای پختن گچ در آن، سنگ گچ را کلوخه می کنند و آن را در کوره گرداننده می ریزند. به پوستهٔ
فولادی کورهٔ گردنده گرما می دهند و از لولهٔ درون کورهٔ گردنده هم
گاز گرم می گذارند و
بخار برخاسته از سنگ را به بیرون می مکند. این بخار آب هنگام بیرون رفتن از کوره، نزدیک به ۱۰۰ تا ۱۲۰ درجه گرما دارد. کلوخهٔ سنگ گچ پخته در کورهٔ گردنده را به نرمی خواسته شده آسیاب می کنند.
پس از خشک شدن خشت، آن را در کوره می چینند به طوری که به همدیگر نچسبند، تا هوا،
شعله و گاز از لای
آجر ها بگذرند. کوره های آجرپزی سه نوع اند: کورهٔ با آتش ثابت و آجر ثابت، کورهٔ با آتش رونده و آجر ثابت و کورهٔ با آجر رونده و آتش ثابت. [ ۴]
کوره (صورت فلکی). کوره ( به انگلیسی: Fornax ) یک صورت فلکی در
آسمان جنوب است. این صورت فلکی همجوار با صورهای فلکی نهنگ، سنگتراش،
سیمرغ و
جوی است.
زمان رسیدن آن به نصف النهار :۲۴ آذر - مساحت :۳۹۸ درجه مربع
مبنای نام این صورت فلکی به عنوان فورناکس در قرن هجدهم و از زمانی آغاز شد که منجم فرانسوی، نیکولاس - لوئی دو لاکای آن را کوره شیمیایی نامید. این منجم توانست از ستارگان ضعیف واقع در خمیدگی صورت فلکی نهر این صورت فلکی را بسازد.
طیف ستاره آلفای فورناکس از نوع F8IV قدرش ۳٫۹ و فاصله آن تا ما ۴۶ سال نوری است.
هرچند که این صورت فلکی جایگاه
خوشه ستاره ای فورناکس است، اما هیچ یک از آنها قابل مشاهده با
تلسکوپ های کوچک نیستند. موقعیت این اجرام در گوشه جنوب شرقی، در مرز نهر و در حدود یک
درجه مربع است. این مجموعه شامل حدود ۱۸ کهکشان مارپیچی و بیضوی نزدیک به هم است که قدر آنها از ۱۰ تا ۱۳ متغیر می باشد.