اجسامی که اکنون کوتولهٔ قهوه ای نامیده می شوند، توسط شیو اس کومار در دههٔ ۱۹۶۰ م. به صورت تئوری بیان شد و در ابتدا کوتوله های سیاه نامیده می شدند.
نخستین مشاهدهٔ بدون ابهام از یک کوتولهٔ قهوه ای در سال ۱۹۹۵، پس از بیش از ۳۰ سال پیش بینی نظری، رخ داد. نام این اجسام توسط ستاره شناس آمریکایی جیل تارتر در رابطه با رنگ مورد انتظار آن ها ابداع شد. [ ۱] کوتوله های قهوه ای ستارگان کوچکی هستند که هنگام تشکیل شدنِ مرکزشان، به اندازهٔ کافی داغ نمی شوند تا فرایند ذوب یا همجوشی هسته ای در آن ها به وجود آید. به عبارت دیگر آن ها به خورشیدهای نورانی و گرم تبدیل نمی شوند، بلکه بلافاصله پس از تشکیل سرد می شوند و نوری از خود نمی تابانند بگونه ای که به سختی دیده می شوند.
جرم هایی هستند کوچک تر از ستارگان و بزرگ تر از سیاره ها که به علت کم بودن جرمشان واکنش های هسته ای در آن ها انجام نشده و در نتیجه از خود نور ندارند و چون بسیار دورند دیده نمی شوند. کوتوله های قهوه ای به سبب نیروی جاذبهٔ افزایش یابنده شان که در پی متراکم شدن دایمی آن ها پدید می آید و منتشرکنندهٔ نیرومند پرتو فروسرخ هستند که با ابزارهای جدید اندازه گیری می شود. برخی از دانشمندان و ستاره شناسان این ها را همان جرم گمشده می دانند. دسته ای از ستارگان غیرهسته ای وجود دارند که باید بین آن ها، کوتوله های سفید، سیاه و سرخ تفاوت قائل شویم. این ستارگان کوتوله های قهوه ای هستند. این اشیاء در واقع مرگ ستاره ای از خود نشان نمی دهند و بیشتر به سیارات غول آسا شبیه هستند تا به ستارگان. آن ها حاصل فروریزش گرانشی و انقباض سحابی های پیش ستاره ای هستند ولی جرم آن ها برای شروع واکنش های هسته ای در هسته شان کافی نیست.
تنها منبع انرژی یک کوتولهٔ قهوه ای انقباض گرانشی است. کوتوله های قهوه ای دمای پائینی دارند و درخشندگی آن ها بسیار کم است، از این رو مشاهده آن ها مشکل است. در سطح این ستارگان بادهای اتمسفری می وزد که چندان بی شباهت به بادهای کمربندی مشتری نیست. یکی از اجسامی که می توانیم به عنوان کوتولهٔ قهوه ای از آن یاد کنیم ستاره ای است که همدم ستارهٔ نزدیک ما یعنی وان بیس بروک ۸ می باشد که به روش تداخل سنجی نقطه ای مادون قرمز آشکارسازی شده است. ویژگی های مربوط به این ستاره نشان می دهد که شبیه به یک سیاره برون خورشیدی مشتری گون است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین مشاهدهٔ بدون ابهام از یک کوتولهٔ قهوه ای در سال ۱۹۹۵، پس از بیش از ۳۰ سال پیش بینی نظری، رخ داد. نام این اجسام توسط ستاره شناس آمریکایی جیل تارتر در رابطه با رنگ مورد انتظار آن ها ابداع شد. [ ۱] کوتوله های قهوه ای ستارگان کوچکی هستند که هنگام تشکیل شدنِ مرکزشان، به اندازهٔ کافی داغ نمی شوند تا فرایند ذوب یا همجوشی هسته ای در آن ها به وجود آید. به عبارت دیگر آن ها به خورشیدهای نورانی و گرم تبدیل نمی شوند، بلکه بلافاصله پس از تشکیل سرد می شوند و نوری از خود نمی تابانند بگونه ای که به سختی دیده می شوند.
جرم هایی هستند کوچک تر از ستارگان و بزرگ تر از سیاره ها که به علت کم بودن جرمشان واکنش های هسته ای در آن ها انجام نشده و در نتیجه از خود نور ندارند و چون بسیار دورند دیده نمی شوند. کوتوله های قهوه ای به سبب نیروی جاذبهٔ افزایش یابنده شان که در پی متراکم شدن دایمی آن ها پدید می آید و منتشرکنندهٔ نیرومند پرتو فروسرخ هستند که با ابزارهای جدید اندازه گیری می شود. برخی از دانشمندان و ستاره شناسان این ها را همان جرم گمشده می دانند. دسته ای از ستارگان غیرهسته ای وجود دارند که باید بین آن ها، کوتوله های سفید، سیاه و سرخ تفاوت قائل شویم. این ستارگان کوتوله های قهوه ای هستند. این اشیاء در واقع مرگ ستاره ای از خود نشان نمی دهند و بیشتر به سیارات غول آسا شبیه هستند تا به ستارگان. آن ها حاصل فروریزش گرانشی و انقباض سحابی های پیش ستاره ای هستند ولی جرم آن ها برای شروع واکنش های هسته ای در هسته شان کافی نیست.
تنها منبع انرژی یک کوتولهٔ قهوه ای انقباض گرانشی است. کوتوله های قهوه ای دمای پائینی دارند و درخشندگی آن ها بسیار کم است، از این رو مشاهده آن ها مشکل است. در سطح این ستارگان بادهای اتمسفری می وزد که چندان بی شباهت به بادهای کمربندی مشتری نیست. یکی از اجسامی که می توانیم به عنوان کوتولهٔ قهوه ای از آن یاد کنیم ستاره ای است که همدم ستارهٔ نزدیک ما یعنی وان بیس بروک ۸ می باشد که به روش تداخل سنجی نقطه ای مادون قرمز آشکارسازی شده است. ویژگی های مربوط به این ستاره نشان می دهد که شبیه به یک سیاره برون خورشیدی مشتری گون است.
wiki: کوتوله قهوه ای