کنترل درد توسط بیمار

کنترل درد توسط بیمار یا به اختصار PCA[ ۱] روشی است که در آن درد به وسیله فرد بیمار با استفاده از داروهای مسکن کاسته می شود. [ ۲] تزریق مسکن توسط پزشک قابل برنامه ریزی است. در صورت تنظیم دستگاه دهنده دارو، تحویل بیش از حد داروی مسکن به بیمار ممکن نیست و به این ترتیب از اوردوز شدن بیمار جلوگیری خواهد شد. [ ۳] در صورت تجویز این دستگاه برای بار اول جهت جلوگیری از واکنش آلرژیک باید عملکرد دستگاه در مورد بیمار مشاهده گردد.
بیشترین و رایج ترین شکل کنترل درد توسط خود بیمار از راه استفاده خوراکی از داروهای بدون نسخه یا داروهای ضد درد می باشد. برای مثال سردرد با استفاده از یک دوز خوراکی کوچک از داروهای مسکن درمان نمی شود و نیاز به استفاده از داروی بیشتری است. درد ترکیبی از آسیب بافتی و حالت حسی است، کنترل درد به معنای کاهش قسمت حسی درد است. [ نیازمند منبع]
در سیستم بیمارستانی دستگاه PCA به پمپ تزریق الکترونیکی گفته می شود که در هنگام فشردن کلید مخصوص توسط بیمار مقداری داروی ضد درد به صورت داخل عروقی تزریق می کند. [ ۴] دستگاه PCA می تواند برای هردو نوع درد مزمن و حاد استفاده شود. از این دستگاه معمولاً برای کاهش و مدیریت درد بیماران بعد از عمل جراحی و بیماران در مراحل نهایی سرطان استفاده می شود. [ ۵] داروهای مخدر شایعترین داروهای ضد درد مورد استفاده در PCA می باشند. [ ۶] [ ۷] از این نظر اهمیت دارد که مراقبت کنندگان، بیمار را ۲ تا ۲۴ ساعت مانیتور کرده تا از استفاده درست از این دستگاه مطمئن شوند. [ ۸] به دلیل برنامه ریزی دستگاه PCA توسط پرسنل بخش درمانی و تنظیم شدن میزان تحویل داروی مسکن بیماران از اوردوز شدن مصون خواهند بود. درصورتیکه بیمار بیش از تعداد تعیین شده دکمه تزریق پیش از موعد را فشار دهد دستگاه کار نخواهد کرد.
کنترل درد از طریق اپیدورال یا به اختصار PCEA روشی است که از طریق آن داروی مسکن از طریق فضای اپیدورال به وسیله تزریق یکجا یا مداوم برای بیمار ایجاد بی دردی می کند. از این وسیله می توان برای کاهش درد زنان در هنگام زایمان، بیماران در مراحل انتهایی سرطان یا مدیریت و کنترل درد بعد از عمل جراحی استفاده کرد. [ ۵]
در سال ۱۹۶۸ رابرت وکسلر در آزمایشگاه ابوت نوعی ضد درد استنشاقی را گسترش داد، وسیله استنشاقی که اجازه می داد هر فرد بتواند از داروی متوکسی فلوران به صورت استنشاقی به عنوان بی دردکننده برای خود استفاده کند. [ ۹] این دستگاه از یک سیلند پلی اتیلن به طول ۵ اینچ و قطر ۱ اینچ و یک قطعه دهانی به اندازه ۱ اینچ تشکیل شده بود. این دستگاه از یک نمد از جنس پلی پروپیلن ( به انگلیسی: polypropylene ) که به ۱۵ میلی لیتر متوکسی فلوران آغشته است. به دلیل سادگی استفاده از دستگاه و ویژگی های داروی متوکسی فلوران، این دستگاه به راحتی برای بیمار قابل استفاده بوده و در نهایت بیمار به سرعت به سطح بی دردی ناشی از دارو دست پیدا می کند. این مقدار متوکسی فلوران می تواند برای دو الی سه ساعت بی دردی لازم را ایجاد کرده و در صورت نیاز می توان دستگاه را مجدداً پر کرد. امن بودن و مؤثر بودن و همچنین سادگی استفاده برای بیمارانی مانند زنان باردار در زمان زایمان و همچنین برای بیماران با شکستگی استخوان و دررفتگی[ ۱۰] و نیز برای تعویض لباس و پانسمان بیماران سوختگی این دستگاه را بسیار پراستفاده کرده بود. [ ۱۱] استفاده از این دستگاه جهت ایجاد بی دردی در هنگام زایمان مشکلی برای روند زایمان ایجاد نمی کند و هیچگونه اثر منفی در نمره آپگار نوزاد ندارد. علائم حیاتی در هنگام استفاده از این دستگاه در بیماران مامایی، نوزادان و بیماران زخمی کاملاً نرمال باقی می ماند. از این دستگاه تا سال ۱۹۷۰ به طور گسترده ای برای آرام بخشی بیماران استفاده می شد. [ ۱۲] این دستگاه در سال ۱۹۷۴ از رده خارج شد اما هنوز هم به عنوان داروی آرام بخش و ضد درد در کشورهای استرالیا و نیوزلند در غالب ( به انگلیسی: Penthrox ) استفاده می شود. [ ۱۳]