پلی اتن یا پلی اتیلن رایج ترین پلاستیکی است که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد و معمولاً به اختصار PE نوشته می شود. پلی اتیلن نوعی پلیمر است که در درجه اول در صنعت بسته بندی جهت تولید اقلامی از قبیل کیسه های پلاستیکی، فیلم های پلاستیکی، ژئوممبران و ظروف از جمله بطری ها و غیره استفاده می شود. در سال ۲۰۱۷، در جهان سالانه بیش از ۱۰۰ میلیون تن رزین پلی اتیلن تولید می شود که ۳۴٪ از کل بازار پلاستیک ها را تشکیل می دهد. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
اتیلن ( C2H4 ) یک مولکول پایدار با دو اتم کربن و یک پیوند دوگانه است. پلی اتیلن ( PE ) از واکنش چندین مولکول اتیلن در حضور کاتالیزور برای شکستن پیوند دوگانه و اتصال اتم های کربن به یک زنجیره ساخته می شود. هرچه این زنجیره بلندتر باشد، وزن مولکولی بالاتر است. [ ۴] بسیاری از انواع پلی اتیلن شناخته شده است که اکثر آنها دارای فرمول شیمیایی ( C 2 H 4 ) n هستند. پلی اتیلن معمولاً مخلوطی از پلیمرهای اتیلن مشابه با مقادیر مختلف n است.
پلی اتیلن در انواع چگالی کم و چگالی بالا وجود دارد: پلی اتیلن با چگالی کم با استفاده از فشارهای بسیار بالا ( ۱۰۰۰–۵۰۰۰ اتمسفر ) و دمای بالا ( ۵۲۰ کلوین ) اکسترود می شود، [ ۵] در حالی که پلی اتیلن چگالی بالا با استفاده از فشار کم ( ۶–۷ اتمسفر ) و دمای پایین ( ۳۳۳–۳۴۳ کلوین ) اکسترود می شود. پلی اتیلن معمولاً گرمانرم است، اما می توان آن را طوری تغییر داد که گرماسخت باشد، به عنوان مثال، پلی اتیلن پیوند متقابل نوعی پلی اتیلن گرماسخت است.
پلی اتیلن اولین بار توسط شیمیدان آلمانی هانس فون پشمان ساخته شد که در سال ۱۸۹۸ در حین بررسی دی آزومتان آن را به طور تصادفی تهیه کرد. [ ۸] هنگامی که همکارانش یوگن بامبرگر و فردریش تشرنر ماده سفید و مومی شکلی را که او ایجاد کرده بود توصیف کردند، متوجه شدند که حاوی زنجیره های بلند - CH2 - است و آن را polymethylene ( پلی متیلن ) نامیدند. [ ۹]
اولین سنتز صنعتی کاربردی پلی اتیلن بار دیگر به طور تصادفی در سال ۱۹۳۳ توسط اریک فاوست و رجینالد گیبسون در کارگاه صنایع شیمیایی امپراتوری ( ICI ) در نورثویچ انگلستان کشف شد. [ ۱۰] پس از اعمال فشار بسیار بالا ( چند صد اتمسفر ) به مخلوطی از اتیلن و بنزآلدئید، آنها دوباره یک ماده مومی سفید تولید کردند. از آنجایی که واکنش اولیه در حضور میزان کمی اکسیژن در دستگاه آنها آغاز شده بود و آنها نسبت به آن اطلاع نداشتند، تکرار مجدد آزمایش در ابتدا دشوار بود. در سال ۱۹۳۵ بود که شیمیدان دیگر ICI، مایکل پرین، این حادثه را به یک سنتز فشار بالای تکرارپذیر برای پلی اتیلن توسعه داد که پایه ای برای تولید پلی اتیلن کم چگالی ( LDPE ) صنعتی شد که از سال ۱۹۳۹ شروع شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاتیلن ( C2H4 ) یک مولکول پایدار با دو اتم کربن و یک پیوند دوگانه است. پلی اتیلن ( PE ) از واکنش چندین مولکول اتیلن در حضور کاتالیزور برای شکستن پیوند دوگانه و اتصال اتم های کربن به یک زنجیره ساخته می شود. هرچه این زنجیره بلندتر باشد، وزن مولکولی بالاتر است. [ ۴] بسیاری از انواع پلی اتیلن شناخته شده است که اکثر آنها دارای فرمول شیمیایی ( C 2 H 4 ) n هستند. پلی اتیلن معمولاً مخلوطی از پلیمرهای اتیلن مشابه با مقادیر مختلف n است.
پلی اتیلن در انواع چگالی کم و چگالی بالا وجود دارد: پلی اتیلن با چگالی کم با استفاده از فشارهای بسیار بالا ( ۱۰۰۰–۵۰۰۰ اتمسفر ) و دمای بالا ( ۵۲۰ کلوین ) اکسترود می شود، [ ۵] در حالی که پلی اتیلن چگالی بالا با استفاده از فشار کم ( ۶–۷ اتمسفر ) و دمای پایین ( ۳۳۳–۳۴۳ کلوین ) اکسترود می شود. پلی اتیلن معمولاً گرمانرم است، اما می توان آن را طوری تغییر داد که گرماسخت باشد، به عنوان مثال، پلی اتیلن پیوند متقابل نوعی پلی اتیلن گرماسخت است.
پلی اتیلن اولین بار توسط شیمیدان آلمانی هانس فون پشمان ساخته شد که در سال ۱۸۹۸ در حین بررسی دی آزومتان آن را به طور تصادفی تهیه کرد. [ ۸] هنگامی که همکارانش یوگن بامبرگر و فردریش تشرنر ماده سفید و مومی شکلی را که او ایجاد کرده بود توصیف کردند، متوجه شدند که حاوی زنجیره های بلند - CH2 - است و آن را polymethylene ( پلی متیلن ) نامیدند. [ ۹]
اولین سنتز صنعتی کاربردی پلی اتیلن بار دیگر به طور تصادفی در سال ۱۹۳۳ توسط اریک فاوست و رجینالد گیبسون در کارگاه صنایع شیمیایی امپراتوری ( ICI ) در نورثویچ انگلستان کشف شد. [ ۱۰] پس از اعمال فشار بسیار بالا ( چند صد اتمسفر ) به مخلوطی از اتیلن و بنزآلدئید، آنها دوباره یک ماده مومی سفید تولید کردند. از آنجایی که واکنش اولیه در حضور میزان کمی اکسیژن در دستگاه آنها آغاز شده بود و آنها نسبت به آن اطلاع نداشتند، تکرار مجدد آزمایش در ابتدا دشوار بود. در سال ۱۹۳۵ بود که شیمیدان دیگر ICI، مایکل پرین، این حادثه را به یک سنتز فشار بالای تکرارپذیر برای پلی اتیلن توسعه داد که پایه ای برای تولید پلی اتیلن کم چگالی ( LDPE ) صنعتی شد که از سال ۱۹۳۹ شروع شد.
wiki: پلی اتیلن