کمال الدین

/kamAleddin/

فرهنگ اسم ها

اسم: کمال الدین (پسر) (عربی) (تاریخی و کهن، مذهبی و قرآنی) (تلفظ: kamāloddin) (فارسی: کمال‌الدين) (انگلیسی: kamaloddin)
معنی: موجب ترقی دین و آیین، موجب ترقی آیین و کیش، ( اَعلام ) ) کمال الدین اسماعیل: ( = کمال اصفهانی ) [قرن هجری] شاعر ایرانیِ از مردم اصفهان، که به خاطر نوآوریهایش به خلّاق المعانی معروف شد، ) کمال الدین خجندی: [قرن و هجری] شاعر و عارف ایرانی مقیم تبریز، ) کمال الدین فارسی: ( محمّدابن حسن ) [قرن و هجری] ریاضیدان و فیزیکدان ایرانی، شاگرد قطب الدین شیرازی، دارای پژوهشهایی درباره ی نور، رنگین کمان و عددهای متحاب، کامل در دین، سبب کمال دین، نام یکی از نقاشان معروف اواخر دوره تیموری و اوایل دوره صفوی، کمال الدین بهزاد
برچسب ها: اسم، اسم با ک، اسم پسر، اسم عربی، اسم تاریخی و کهن، اسم مذهبی و قرآنی

لغت نامه دهخدا

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ] ( اِخ )حاکم ناحیه «جند» بود که به وسیله اتسز خوارزمشاه مقید و هلاک شد. ( از حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 632 ). و رجوع به جهانگشای جوینی ج 2 ص 10 و 11 ( سید... ) شود.

کمال الدین. [ ک َ لُدْدی ] ( اِخ ) رجوع به اجل کمال الدین ( سید... ) شود.

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ] ( اِخ ) رجوع به دمیری شود.

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ] ( اِخ ) ابن الزملکانی ، محمدبن علی انصاری سماکی ملقب به جمال الاسلام از مشاهیر ادبا و فقهای شافعیه بود و در بیست و پنج سالگی به فتوی دادن آغاز کرد و امور خزانه و بیت المال ملوک شام بدو مفوض بود و مدتی قاضی القضات حلب گردید و سپس به قضای شام منصوب شد. اشعار و منشآت و رسائل بسیاری بدو منسوب است. وی به سال 727 در بلبیس درگذشت. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 387 و 386 ). و رجوع به فوات الوفیات ج 2 ص 250 شود.

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ] ( اِخ ) ابوالبرکات عبدالرحمن بن محمدبن ابی الوفا معروف به ابن انباری نحوی. رجوع به انباری شود.

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ]( اِخ ) ابوالحسن علی بن عیسی بن فرج بن صالح ربعی شیرازی. رجوع به ابوالحسن علی... و ابوالحسن فارسی شود.

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ] ( اِخ ) ابوالعطاء محمودبن علی بن محمود کرمانی ، متخلص به خواجو. رجوع به خواجوی کرمانی شود.

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ] ( اِخ ) ابوالغنایم عبدالرزاق بن ابی الفضایل جمال الدین کاشانی. از عرفای بزرگ عهد سلطان ابوسعید بهادرخان و از معاصران علاءالدوله سمنانی بود که این دو عارف بزرگ در بعضی مباحث عرفانی با یکدیگر مباحثه و مکاتبه کرده اند. او را سه کتاب عرفانی معتبر است که هر سه به عربی نوشته شده است و عبارتند از: 1- شرح فصوص الحکم ابن العربی ، 2 - شرح منازل السائرین خواجه عبداﷲ انصاری ، 3 - اصطلاحات الصوفیه ، که کتاب نفیسی است در شرح اصطلاحات معمول بین عرفا و متصوفه. ( از تاریخ مغول ص 509 ).

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ] ( اِخ ) ابوالفتح بنداربن ابونصر خاطری رازی. رجوع به بندار شود.

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ] ( اِخ ) ابوالوفاء شیرازی. رجوع به ابوالوفاء کمال الدین و تاریخ عصر حافظ تألیف غنی ص 349 شود.

کمال الدین. [ ک َ لُدْ دی ] ( اِخ ) ابوحفص عمربن احمدبن هبةاﷲ حلبی ( 586 - 660 ) فقیه و محدث. و رجوع به ابن العدیم و عمربن احمدبن هبةاﷲ شود.بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

محمد بن طلحه قریشی نصیبی مکنی به ابوسالم مفتی و رحال ( و. ۵۸۲ ه ق . / ۱۱۶۸ م . - ف. ۶۵۲ ه ق . / ۱۲۵۴م . ). وی در نیشابور درس خواند و در دمشق اقامت گزید و در حلب در گذشت . از آثار اوست : العقدالفرید لملک السعید در اخلاق و سلطنت و شرایع که در مصر چاپ شده .

پیشنهاد کاربران

بپرس