[ویکی فقه] کلمات فارسی قرآن. کلمات فارسی قرآن، کلماتی از قرآن ، به لغت فارسی را می گویند.
زبان فارسی، زبان آریایی و به عقیده زبان شناسان از خانواده زبان های هندی اروپایی است.
در قرآن
از مجموعه کلمات قرآن که به زبان فارسی منسوب است و شاید بعضی از این کلمات در زبان های دیگر نیز رایج بوده است، می توان کلمات ذیل را برشمرد:۱. استبرق: دیبای حریر : (ویلبسون ثیابا خضرا من سندس واستبرق) . ۲. سجیل: سنگ و گل : (وامطرنا علیها حجارة من سجیل منضود) ؛ ۳. کورت: غورت، غروب کرد: (اذا الشمس کورت) ؛۴. مقالید: کلیدها: (له مقالید السماوات والارض) ۵. اباریق: کوزه ها: (باکواب واباریق وکاس من معین) ؛۶. بیع: کلیساها: (ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع وبیع وصلوات…) ؛۷. تنور: تنور : (فاذا جاء امرنا وفار التنور) ؛۸. جهنم : دوزخ (در قرآن کریم ۷۷ مرتبه تکرار شده است)؛۹. دینار : پول زر : (ومنهم من ان تامنه بدینار لا یؤده الیک) ؛۱۰. رس: هر چیز کنده شده مانند چاه و گور : (وعادا وثمود واصحاب الرس) ؛۱۱. روم : نام کشور یا سرزمینی که رومیان بر آن حکومت می کردند: (غلبت الروم فی ادنی الارض) ؛۱۲. زنجبیل : گیاهی خوشبو: (ویسقون فیها کاسا کان مزاجها زنجبیلا) ؛۱۳. سجین : سنگ و گل: (کلا ان کتاب الفجار لفی سجین) ؛۱۴. سقر: دوزخ: (یوم یسحبون فی النار علی وجوههم ذوقوا مس سقر) ؛۱۵. سلسبیل : نرم و روان و آب گوارا: (عینا فیها تسمی سلسبیلا) ؛۱۶. سندس: ابریشم ، دیبا: (ویلبسون ثیابا خضرا من سندس واستبرق) ؛۱۷. قرطاس: کاغذ : (ولو نزلنا علیک کتابا فی قرطاس) ؛۱۸. اقفال: جمع قفل: (افلا یتدبرون القرآن ام علی قلوب اقفالها) ؛۱۹. کافور : گیاهی خوشبو: (ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا) ؛۲۰. کنز: گنج: (لولا انزل علیه کنز او جاء معه ملک) ؛۲۱. مجوس : گبرها: (ان الذین آمنوا والذین هادوا والصابئین والنصاری والمجوس) ؛۲۲. یاقوت : معرب یاکند و نوعی سنگ قیمتی: (کانهن الیاقوت والمرجان) ؛۲۳. مرجان : (یخرج منهما اللؤلؤ والمرجان) ؛۲۴. مسک: مشک : (ختامه مسک) ؛۲۵. وردة: گلگون: (فاذا انشقت السماء فکانت وردة کالدهان) ؛۲۶. هود : قوم یهود : (وقالوا لن یدخل الجنة الا من کان هودا او نصاری) ؛۲۷. یهود: (وقالت الیهود…). نویسنده کتاب القرائات القرآنیه کلمات ذیل را بی هیچ اختلافی فارسی می داند:دین ؛ جهنم ؛ دینار ؛ کنز ؛ تنور ؛ سجیل ؛ سرادق ( دهلیز )؛ سندس ؛ بیع ؛ مقالید؛ برزخ؛ یاقوت؛ اباریق؛ زنجبیل؛ کورت؛ مسک .و اما کلمات ذیل را جزو آن دسته کلمات فارسی می داند که دیدگاه های ضعیفی در مخالفت با آن نقل شده است:استبرق؛ سجیل (گل)؛ اقفال؛ کافور.
زبان فارسی، زبان آریایی و به عقیده زبان شناسان از خانواده زبان های هندی اروپایی است.
در قرآن
از مجموعه کلمات قرآن که به زبان فارسی منسوب است و شاید بعضی از این کلمات در زبان های دیگر نیز رایج بوده است، می توان کلمات ذیل را برشمرد:۱. استبرق: دیبای حریر : (ویلبسون ثیابا خضرا من سندس واستبرق) . ۲. سجیل: سنگ و گل : (وامطرنا علیها حجارة من سجیل منضود) ؛ ۳. کورت: غورت، غروب کرد: (اذا الشمس کورت) ؛۴. مقالید: کلیدها: (له مقالید السماوات والارض) ۵. اباریق: کوزه ها: (باکواب واباریق وکاس من معین) ؛۶. بیع: کلیساها: (ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع وبیع وصلوات…) ؛۷. تنور: تنور : (فاذا جاء امرنا وفار التنور) ؛۸. جهنم : دوزخ (در قرآن کریم ۷۷ مرتبه تکرار شده است)؛۹. دینار : پول زر : (ومنهم من ان تامنه بدینار لا یؤده الیک) ؛۱۰. رس: هر چیز کنده شده مانند چاه و گور : (وعادا وثمود واصحاب الرس) ؛۱۱. روم : نام کشور یا سرزمینی که رومیان بر آن حکومت می کردند: (غلبت الروم فی ادنی الارض) ؛۱۲. زنجبیل : گیاهی خوشبو: (ویسقون فیها کاسا کان مزاجها زنجبیلا) ؛۱۳. سجین : سنگ و گل: (کلا ان کتاب الفجار لفی سجین) ؛۱۴. سقر: دوزخ: (یوم یسحبون فی النار علی وجوههم ذوقوا مس سقر) ؛۱۵. سلسبیل : نرم و روان و آب گوارا: (عینا فیها تسمی سلسبیلا) ؛۱۶. سندس: ابریشم ، دیبا: (ویلبسون ثیابا خضرا من سندس واستبرق) ؛۱۷. قرطاس: کاغذ : (ولو نزلنا علیک کتابا فی قرطاس) ؛۱۸. اقفال: جمع قفل: (افلا یتدبرون القرآن ام علی قلوب اقفالها) ؛۱۹. کافور : گیاهی خوشبو: (ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا) ؛۲۰. کنز: گنج: (لولا انزل علیه کنز او جاء معه ملک) ؛۲۱. مجوس : گبرها: (ان الذین آمنوا والذین هادوا والصابئین والنصاری والمجوس) ؛۲۲. یاقوت : معرب یاکند و نوعی سنگ قیمتی: (کانهن الیاقوت والمرجان) ؛۲۳. مرجان : (یخرج منهما اللؤلؤ والمرجان) ؛۲۴. مسک: مشک : (ختامه مسک) ؛۲۵. وردة: گلگون: (فاذا انشقت السماء فکانت وردة کالدهان) ؛۲۶. هود : قوم یهود : (وقالوا لن یدخل الجنة الا من کان هودا او نصاری) ؛۲۷. یهود: (وقالت الیهود…). نویسنده کتاب القرائات القرآنیه کلمات ذیل را بی هیچ اختلافی فارسی می داند:دین ؛ جهنم ؛ دینار ؛ کنز ؛ تنور ؛ سجیل ؛ سرادق ( دهلیز )؛ سندس ؛ بیع ؛ مقالید؛ برزخ؛ یاقوت؛ اباریق؛ زنجبیل؛ کورت؛ مسک .و اما کلمات ذیل را جزو آن دسته کلمات فارسی می داند که دیدگاه های ضعیفی در مخالفت با آن نقل شده است:استبرق؛ سجیل (گل)؛ اقفال؛ کافور.
wikifeqh: کلمات_فارسی_قرآن