کلروفرم

کلروفرم مایعی بی رنگ با بویی بسیار تند و زننده است. بخار آن سمی و بسیار خطرناک است و تنفس طولانی آن می تواند کشنده باشد. فرمول شیمیایی این ترکیب شیمیایی CHCl3 است. کلروفرم، یک حلال قطبی است و کاربرد فراوانی در سنتز ترکیبات آلی دارد.
در گذشته از کلروفرم به عنوان ماده بیهوش کننده بیمار در اتاق عمل استفاده می شد. از این ماده هزاران تن در صنایع یخچال سازی و ساخت تفلون تولید و در طبیعت رها می شود. همچنین برای تهیه فلوروکربن، ۲۲ سردکننده، چاشنی و تهیه تترافلورواتیلن و پلی تترافلورواتیلن و سایر مواد شیمیایی به کار برده می شود. همچنین به عنوان حلال، تهیه عصاره، حشره کش، مواد نگهدارنده و شیرین کننده محصولات داروئی مورد استفاده قرار می گیرد.
کلروفرم توسط سه محقق مستقل از یکدیگر کشف شد. کلروفرم در سال ۱۸۳۱ توسط شیمیدان فرانسوی اوژن سوبرن کشف شد که آن را از استون ( 2 - propanone ) و همچنین اتانول از طریق اثر پودر سفیدکننده کلر ( هیپوکلریت کلسیم ) تولید نمود. پزشک آمریکایی ساموئل گوتری نیز این ترکیب را تولید کرد. به طور مستقل، یوستوس فون لیبیش نیز به همین ترکیب دست یافت.
کلروفرم یکی از خطرناک ترین هیدروکربن های کلردار فرّار است. تنفس، بلع و تماس آن با پوست زیان آور است ممکن است سبب بیهوشی، فلج دستگاه تنفسی، توقف ضربان قلب و مرگ دیر رس به علت ضایعات کبدی و کلیوی شود. گاهی به عنوان تدخین استفاده می شود. کلروفرم چربی پوست را می شوید و باعث تحریک آن می شود. در تماس حاد با کلروفرم علائم مشاهده شده عبارتند از: سر درد، تهوع، احساس مستی، خستگی، گیجی، اضطراب، التهاب، بیهوشی، افت تنفسی، انجماد و مرگ در حالت بیهوشی. مرگ ممکن است در اثر فلج شدن دستگاه تنفسی یا از کار افتادن قلب باشد. در اثر تماس مزمن علائم مشاهده شده عبارتند از: علائم عصبی و گوارشی شبیه افراد معتاد به الکل و همچنین بزرگ شدن کبد، التهاب سمی کبد و تجمع چربی در کبد.

کُلُروفُرْم (chloroform)
تری کلرومتان (CHCl۳)، مایعی شفاف، بی رنگ، سمی، و سرطان زا، با بو و مزه ای نافذ، تهوع آور، و شیرین. از آن به منزلۀ بیهوش کننده استفاده می کردند، ولی اکنون داروهای کم خطرتر جای آن را گرفته اند. از این مایع به مثابۀ حلال استفاده می شود و در ساخت ترکیبات شیمیایی آلی کاربرد دارد.