کفن

[ویکی فقه] « کَفْنْ » به شیوه و ترتیب خاصی که میت مسلمان را می پوشانند، گفته می شود و در فقه احکامی برای آن ذکر شده است.
« کَفْنْ » در لغت به معنای نشاندن و مستور کردن چیزی است و در اصطلاح فقهاء به شیوه و ترتیب خاصی که میت مسلمان را می پوشانند، گفته می شود. واجب است میت مسلمانان را قبل از دفن کردن (مطابق آنچه که میت را با آن می پوشانند) کَفَن نمایند.
قسمتهای تشکیل دهنده کفن
کَفَنْ از سه قسمت تشکیل می شود.۱- مِئزر(لنگ)۲- قمیص (پیراهن)۳- إزار (سرتاسری) تشکیل شده است.
اندازه لنگ
واجب آن است که لنگ به اندازه ای باشد که بین ناف تا زانوی میت را بپوشاند و بهتر آن است که از سینه تا روی پا برسد و پیراهن باید از سرشانه تا نصف ساق پا تمام بدن را بپوشاند و بهتر آن است که تا روی پا برسد و اندازه سرتاسری از جهت درازی باید به قدری باشد که سراسر بدن از سر تا پا را بپوشاند و از جهت پهنا به اندازه ای باشد که یک طرف آن روی یک طرف دیگر بیاید و بهتر آن است که درازی سرتاسری به قدری باشد که بتوان آن را از طرف سر و پاهای میت بست. طبیعی است آنچه در مورد کفن گفته شد ناظر به وضع طبیعی است و در حال ضرورت به اندازه ای که میسر باشد، اکتفا می شود و با آن میت را می پوشانند. همچنین در حال عجز، از هر چیز مباحی برای کفن می توان استفاده نمود.
هزینه کفن
...

[ویکی شیعه] کَفَن پوشش واجبی است که بدن میت مسلمان را پیش از دفن با آن می پوشانند. این پوشش حداقل از سه قطعه پارچه تشکیل شده است: لُنگ، پیراهنی و سرتاسری.
«کَفْنْ» در لغت به معنای پوشاندن چیزی است و در اصطلاح فقهاء به شیوه و ترتیب خاصی که میت مسلمان را می پوشانند گفته می شود. در روایات، کفن زینت میت معرفی شده و به مرغوبیت آن توصیه شده است.
کَفَنْ از سه قسمت تشکیل می شود:

[ویکی اهل البیت] «کَفْنْ» در لغت به معنای نشاندن و مستورکردن چیزی است و در اصطلاح فقهاء به شیوه و ترتیب خاصی که میت مسلمان را می پوشانند، گفته می شود. واجب است میت مسلمانان را قبل از دفن کردن (مطابق آنچه که میت را با آن می پوشانند) کَفَن نمایند. کَفَنْ از سه قسمت تشکیل می شود:
واجب آن است که لنگ به اندازه ای باشد که بین ناف تا زانوی میت را بپوشاند و بهتر آن است که از سینه تا روی پا برسد و پیراهن باید از سرشانه تا نصف ساق پا تمام بدن را بپوشاند و بهتر آن است که تا روی پا برسد و اندازه سرتاسری از جهت درازی باید به قدری باشد که سراسر بدن از سر تا پا را بپوشاند و از جهت پهنا به اندازه ای باشد که یک طرف آن روی یک طرف دیگر بیاید و بهتر آن است که درازی سرتاسری به قدری باشد که بتوان آن را از طرف سر و پاهای میت بست.
طبیعی است آنچه در مورد کفن گفته شد ناظر به وضع طبیعی است و در حال ضرورت به اندازه ای که میسر باشد، اکتفا می شود و با آن میت را می پوشانند. همچنین در حال عجز، از هر چیز مباحی برای کفن می توان استفاده نمود.
کَفَنْ از جمله واجبات مالی میت است و از اصل مال وی (ترکه) برداشته می شود و در مقدار واجب آن نیز انتخاب جنس متوسط نسبت به حال و شأن میت، نیازی به اظهار رضایت بعض یا تمام ورثه نیست؛ ولی اگر بخواهند جنس اعلی را برای کفن انتخاب کنند و یا علاوه بر مقدار واجب کفن، برای اندازه مستحبی کفن از ترکه استفاده کنند، نیاز به إذن ورثه است. از آنجا که از کفن برای پوشاندن میت استفاده می شود، پس کفن باید از پارچه ای باشد که بتواند بدن میت را پنهان نماید و نازکی آن به قدری نباشد که بدن میت از زیر آن پیدا باشد؛ اساساً تأکید شرع بر آن است که میت و جسد مسلمان هر چه بیشتر و بهتر مستور شود، حرمت وی نیز بیشتر محفوظ می ماند؛ از این رو شرعاً مستحب است که اجزاء دیگری بر اجزای واجب کفن افزوده شود، مانند: عمامه در میت مرد و مقنعه و پارچه ای برای پوشش سینه ها در میت زن و نیز پارچه ای (ترجیحاً از جنس برد یمانی) برای پوشاندن تمام جسد از روی دیگر اجزای کفن.
از جمله مسائلی که در حین کَفْنْ میت واجب است، حنوط میت می باشد؛ یعنی واجب است پس از آن که میت مسلمان را غسل میت دادند؛ در حین کفن کردن، مقداری از کافور را به مواضع هفت گانه میت (پیشانی، کف دست ها، سر زانوها دست ها، سر و انگشت) قرار دهند. همچنین مستحب است شهادتین و اسامی ائمه اطهار علیهم السلام را بر روی برخی اجزای کفن که احتمال نجس و آلوده شدن آن اجزا کمتر است مانند: عمامه، پیراهن، سرتاسری، برد یمانی و... بنویسند و بهتر آن است که با تربت امام حسین علیه السلام باشد.
از دیگر مستحبات کَفْنْ آن است که به همراه میت، دو چوب (جریده) تر و تازه در کفن همراه میت بگذارند که یکی را در ترقوه طرف چپ بین پیراهن و لنگ و دیگری را در ترقوه طرف راست به بدن میت برسانند و بهتر است این چوب ها از شاخه درخت خرما یا درخت سدر یا درخت بید یا درخت انار و یا هر درختی که خشک نباشد، تهیه شود و ترتیب فضیلت آنها به نحوی است که ذکر شد.

کَفَن واژه ای است عربی و عبارت است از پوششی که به دور مرده می پیچند و او را با آن در گور می نهند. کفن میت همان لباس و پوشش سفید رنگی است که میت را می پوشاند و به آخرت سفر می کند.
کفن در اسلام سه تکه بوده و این سه بخش در فارسی لُنگ و پیراهن و سرتاسری خوانده می شوند. لنگ از ناف تا زانو، پیراهن باید از سرشانه تا میانهٔ ساق پا را بپوشاند. پهنای سرتاسری باید برای کشانده شدن به دو سوی مرده و بستن آن بسنده باشد.
جنس کفن مسلمان نباید از ابریشم یا پارچهٔ زربفت باشد. همچنین به دلیل اینکه کفن مسلمان نباید همچون کفن یهودیان باشد از جنس کتان نیز نباید باشد. بهتر است از پنبه سفید باشد.
• غسل دهندهٔ میّت قبل از کفن کردن میّت یا غسل کند یا وضو بگیرد.
• «برد یمانی عبری» ( در مکه و مدینه یافت می شود، و که روی سرتاسری پیچیده می شود ) .
• پارچه خامسه برای به هم پیچیدن دو ران میّت، طول=سه ذراع ( ۱ ) و عرض=یک وجب.
• کفن از پنبه سفید باشد.
• کفن را با «ذریره» خوشبو نمایند.
• با تربت امام حسین بر بالای کفن بنویسند «فلانٌ ( اسم میّت ) اَشهَدُ اَن لا اِلهَ اِلَّا الله وَ اَشهَدُ اَنَّ محمداً رسول الله» و اگر تربت نباشد با چیز دیگری نوشته می شود ( مستحب است با آب غیر سیاه باشد ) .
• دو چوب سبز با میّت در کفن او گذاشته شود؛ و بهتر است ( به ترتیب اولویت ) از «سعف خرما» یا «سدر» یا «بید» یا هر درختی که نخشکیده باشد قرار دهد، یکی را از «ترقوه» طرف چپ بین پیراهن و لنگ و دیگری را از «ترقوه» راست به بدن میت برساند.
• جنس کفن از کتان نباشد ( ۲ ) .
• رنگ کفن سیاه نباشد.
• با بوی خوش تجمیر کفن نکنند ( بخور ندهند ) .
• کفن را با غیر «کافور» و «ذریره» خوشبو ننمایند.
• با رنگ سیاه - بر روی کفن یا چوب - ننویسند.
• در کفن در گوش یا چشم میّت کافور نگذارند.
• کفن را با آهن قطع ننمایند.
کفن واجباتی دارد و مستحباتی. فرق کفن زن با مرد تنها در مستحبات آن است.
• لنگ
• پیراهن
• سرتاسری
۱٫ عمامه، طول=به اندازه ای که «تحت الحنک» آن از دو طرف سینه گذاشته شود ( دو تا تحت الحنک داشته باشد ) و عرض=صدق عمامه کند.
۲٫ بین دو باسن را با پنبه ای که آن جاها بگذارد، بگیرد.
۱٫ بین دو باسن را از جلو و عقب با پنبه ای آن جاها بگذارد، بگیرد.
۲٫ دو پستان زن را با لفّافه ای ( پارچه ) که پیچیده می شود بر آنها و بسته می شود در پشت او، محکم نماید.

کَفَن
لُنگ، پیراهن و سرتاسری ای که بعد از غسل بر مردۀ مسلمان می پوشانند. لنگ از ناف تا زانو، پیراهن از شانه تا نصف ساق (بنابر احتیاط) و سرتاسری همۀ بدن را می پوشاند. کفن کردن که در اصطلاح آن را تکفین میت گویند واجب کفایی است. کفن را نمی توان از حریر خالص، و نیز از پارچۀ غصبی و نجس گرفت. هزینۀ کفن از اصل تَرَکِه پرداخت می شود. هزینۀ کفن زن به عهدۀ شوهر است، مگر در ازدواج موقت که در این باره اختلاف است. برخی معتقدند که کفنِ زنی که در عِدۀ طلاق رجعی بوده نیز به عهدۀ شوهر است. کفن پوشیدن بر شهید واجب نیست. در تکفین، مستحباتی نیز وارد شده است، مانند نوشتن شهادتین و یا دعای جوشن کبیر بر آن. کفن فروشی، مکروه است.