محصول نقدی یا محصول پرسود ( به انگلیسی: Cash crop ) به محصولات کشاورزی گفته می شود که به منظور فروش در بازار یا صادرات به منظور کسب سود کاشته می شوند و از محصولات معیشتی که به منظور تأمین خود کشاورز کاشته می شوند ( مانند تغذیه دام یا غذای خانواده ) متمایز می شوند. نمونه هایی از محصولات رایج غذایی و غیر غذایی پرسود عبارتند از غلات، دانه های روغنی، قهوه، کاکائو، نیشکر، سبزیجات و میوه ها ( مانند آووکادو و پرتقال ) ، بادام زمینی، پنبه و تنباکو. به ویژه در کشورهای در حال توسعه، محصولات نقدی در مقیاس بزرگ کشت می شوند و گاهی با استفاده از زمین و نیازهای منابع جامعه محلی رقابت می کنند. از آنجایی که محصولات عمده پرسود تحت تأثیر قیمت های بازار جهانی قرار می گیرند، درآمد کشاورزان به آنها بستگی دارد. در زمان های اولیه، محصولات نقدی معمولاً تنها بخشی کوچک ( اما حیاتی ) از کل عملکرد یک مزرعه بود، در حالی که امروز، به ویژه در کشورهای توسعه یافته، تقریباً تمام محصولات کشاورزی عمدتاً برای درآمد کشت می شوند. در کشورهای کمتر توسعه یافته، فراورده های پرسود معمولاً محصولاتی هستند که تقاضای کشورهای توسعه یافته را معطوف به خود می کنند و از این رو ارزش صادراتی دارند.
قیمت کالاهای عمدهٔ نقدی در بازارهای کالا؛ در سطح و دامنهٔ جهانی، تعیین می شود که برخی از تغییرات محلی ( که به عنوان قیمت «مبنا» شناخته می شوند ) و بر پایهٔ هزینه های حمل و نقل و تعادل عرضه و تقاضای محلی تعیین می شود. نتیجهٔ این وابستگی ها این است که اگر یک محصول در جای دیگری به عرضهٔ بیش از حد در بازارهای جهانی روبرو شود، ممکن است یک کشور، یک منطقه یا یک تولیدکنندهٔ خاص؛ که به چنین محصولی متکی است، با قیمت های پایین رو به رو شود. این سیستم مورد انتقاد کشاورزان سنتی قرار گرفته است. قهوه نمونه ای از محصولی است که نسبت به تغییرات قیمت کالاها حساسیت نشان داده است.
مسائل مربوط به یارانه ها و موانع تجاری برای چنین محصولاتی در گفتگوهای جهانی شدن بحث برانگیز شده است. بسیاری از کشورهای در حال توسعه سیستم کنونی تجارت بین الملل کنونی را ناعادلانه می دانند، زیرا باعث کاهش تعرفه ها در کالاهای صنعتی ( وارداتی ) می شود تا امکان تعرفه های پایین و یارانه های کشاورزی برای کالاهای کشاورزی ( صادرات ) را فراهم می کند. این رابطه مردم کشورهای در حال توسعه ای که کالاهای خود را به خارج از کشور صادر می کنند مجبور می کند تا با کالاهای وارداتی از کشورهای توسعه یافته که با قیمت های مصنوعی پایین صادر می شوند، رقابت کنند. عمل صادرات با قیمت های مصنوعی پایین به عنوان دامپینگ[ ۱] شناخته می شود و در بیشتر کشورها غیرقانونی است. مناقشه بر سر این موضوع منجر به فروپاشی مذاکرات تجاری کانکون در سال ۲۰۰۳ شد؛ زمانی که گروه ۲۲ از بررسی موارد دستور کار پیشنهادی اتحادیه اروپا خودداری کرد مگر آنکه به موضوع یارانه های کشاورزی نیز رسیدگی شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقیمت کالاهای عمدهٔ نقدی در بازارهای کالا؛ در سطح و دامنهٔ جهانی، تعیین می شود که برخی از تغییرات محلی ( که به عنوان قیمت «مبنا» شناخته می شوند ) و بر پایهٔ هزینه های حمل و نقل و تعادل عرضه و تقاضای محلی تعیین می شود. نتیجهٔ این وابستگی ها این است که اگر یک محصول در جای دیگری به عرضهٔ بیش از حد در بازارهای جهانی روبرو شود، ممکن است یک کشور، یک منطقه یا یک تولیدکنندهٔ خاص؛ که به چنین محصولی متکی است، با قیمت های پایین رو به رو شود. این سیستم مورد انتقاد کشاورزان سنتی قرار گرفته است. قهوه نمونه ای از محصولی است که نسبت به تغییرات قیمت کالاها حساسیت نشان داده است.
مسائل مربوط به یارانه ها و موانع تجاری برای چنین محصولاتی در گفتگوهای جهانی شدن بحث برانگیز شده است. بسیاری از کشورهای در حال توسعه سیستم کنونی تجارت بین الملل کنونی را ناعادلانه می دانند، زیرا باعث کاهش تعرفه ها در کالاهای صنعتی ( وارداتی ) می شود تا امکان تعرفه های پایین و یارانه های کشاورزی برای کالاهای کشاورزی ( صادرات ) را فراهم می کند. این رابطه مردم کشورهای در حال توسعه ای که کالاهای خود را به خارج از کشور صادر می کنند مجبور می کند تا با کالاهای وارداتی از کشورهای توسعه یافته که با قیمت های مصنوعی پایین صادر می شوند، رقابت کنند. عمل صادرات با قیمت های مصنوعی پایین به عنوان دامپینگ[ ۱] شناخته می شود و در بیشتر کشورها غیرقانونی است. مناقشه بر سر این موضوع منجر به فروپاشی مذاکرات تجاری کانکون در سال ۲۰۰۳ شد؛ زمانی که گروه ۲۲ از بررسی موارد دستور کار پیشنهادی اتحادیه اروپا خودداری کرد مگر آنکه به موضوع یارانه های کشاورزی نیز رسیدگی شود.
wiki: کشاورزی نقدی