کردو

کردو (پروژه). کرِدو ( CREDO ) که از حروف نخست عبارت Cosmic - Ray Extremely Distributed Observatory گرفته شده است نام یک پروژهٔ علمی است که در پایان ماه اوت سال ۲۰۱۶ از سوی دانشمندان لهستانی از مؤسسهٔ فیزیک هسته ای پن ( PAN ) در کراکوف آغاز شده است. در ادامه پژوهشگرانی از جمهوری چک، اسلواکی، و مجارستان نیز به این پروژه پیوستند. هدف این پروژه شناسایی پرتوهای کیهانی و جستجوی مادهٔ تاریک است. [ ۱] در این پروژه تلاش بر این است که هرچه بیشتر افراد بیشتری را در آن درگیر کند تا با تلاش جمعی بهتر بتوان به مفهوم مادهٔ تاریک پی برد.
با کمک حسگرهای حساس به تصویر و مدول GPS، هر تلفن هوشمندی می تواند به خوبی به عنوان یک آشکارساز پرتوهای دریافتی از فضا کار کند. [ ۲] [ ۳] [ ۴]

کردو (نیایش ). کردو ( به انگلیسی: Credo ) در عبادت مسیحی، عقیده ( به لاتین به معنی: «من باور دارم» ) اعتقادنامۀ نیقیه - قسطنطنیه ای است – یا نسخۀ کوتاهتر و امروزه بیشتر مورد استفادۀ آن، اعتقادنامۀ رسولان – در آیین عشاء ربانی، یا به عنوان دعا، یک متن گفتاری، یا خوانده شده به عنوان سرودهای گریگوری یا سایر تنظیمات موسیقی فُرم مس.
پس از قاعده سازی اعتقادنامۀ نیقیه، استفادۀ اولیه از آن در غسل تعمید بود، که توضیح می دهد که چرا در متن به جای «ما…» از ضمیر مفرد «من …» استفاده می کند. این متن به تدریج در مناجات، ابتدا در شرق و اسپانیا، و به تدریج در شمال، از قرن ششم تا نهم میلادی، گنجانده شد. در سال ۱۰۱۴ میلادی توسط کلیسای رم به عنوان بخشی مشروع از مراسم عبادت پذیرفته شد. در مراسم عشای ربانی غربی مستقیماً بعد از موعظه در تمام یکشنبه ها و آیین تشریفاتی خوانده می شود؛ در جشن های مدرن مراسم مس سنتی لاتین به عنوان شکل خارق العاده ای از آیین رومی، «کردو» در تمام یکشنبه ها، اعیاد ردۀ یکم، اعیاد ردۀ دوم خداوند و باکره مقدس، در روزهای اکتاو کریسمس ( جشن هشت روزه ) خوانده می شود. عید پاک و پنطیکاست ( عید پنجاهه ) ، و در اعیاد «تولد» رسولان و مبشران ( از جمله اعیاد کرسی پطرس قدیس و سنت برنابا ) . [ ۱] در آیین ارتدکس پس از دعای مناجات در هر فرصتی خوانده می شود.
احتمالاً به دلیل تصویب دیرهنگام آن، و طولانی بودن متن ( طولانی ترین در مس متداول ) ، تنظیمات نسبتاً کمی از آن وجود دارد. آنچه در لیبر اوسالیس به عنوان «کردو یک» شناخته می شود ظاهراً به طور گسترده تنها کردو معتبر در نظر گرفته می شود و این عنصر معمولی است که به شدت با یک ملودی مرتبط است. لیبر اوسالیس تنها دارای دو تنظیم دیگر است که به عنوان «کردو پنج» و «کردو شش» تعیین شده اند، که بسیار کمتر از سایر تنظیمات معمولی است.
در تنظیمات موسیقی کردو، مانند گلوریا، خط اول توسط مجری به تنهایی ( کردو در اونوم دئوم ) ( من به خدای واحد اعتقاد دارم ) ، یا توسط یک تکنواز خوانده می شود، در حالی که گروه کُر یا حضار در خط دوم می پیوندند. این سنت در قرون وسطی و رنسانس ادامه یافت و حتی در تنظیمات جدیدتر دنبال می شود. به عنوان مثال، در مس استراوینسکی، یک سولیست آهنگ اول را که از «کردو یک» است، می خواند. در تنظیمات مس دورۀ باروک، کلاسیک و رمانتیک، خط کردو معمولاً برای کل گروه کُر تنظیم می شود، مانند سیمبولوم نیچه نوم ( اعتقادنامۀ نیقیه ) از مس باخ در ب مینور، جایی که آهنگساز از آهنگ عوام به عنوان مضمون یک فوگ استفاده می کند، در مس های بعدی هایدن و میسا سولمنیس از بتهوون.