سرودهای گریگوریان نوعی موسیقی یک صدایی بودند که در کلیسای کاتولیک و بر اساس روش ساده خوانی که در موسیقی غرب رایج بود و معمولاً به زبان لاتین ( و گاهی به زبان یونانی ) خوانده می شدند. رواج سرودهای گریگوریان در سدهٔ ۸ و ۱۰ میلادی و در غرب و مرکز اروپا رخ داد. اگر چه افسانه ها اختراع این سرودها را به گریگوری یکم نسبت می دهند اما محققین بر این باورند که این سرودها در دورهٔ دودمان کارولنژی و با ترکیب سرودهای یونانی و سرودهای گالیکان شکل گرفتند.
سرودهای گریگوری ابتدا در چهار مُد و بعدتر در هشت مد و نهایتاً در ۱۲ مد دسته بندی می شدند. این سرودها از ساختاری مشخص تبعیت می کردند که بر اساس مد گریگوری بود و در آن از فرودهای مشخص و الگوهای تکرارشونده استفاده می شد. گام این سرودها حاصل ترکیب دو دانگ بود و معمولاً گستره ای به اندازهٔ شش نت داشت که به آن هگزاکورد[ ب] گفته می شود. نت نویسی این سرودها با کمک نئوم ها انجام می شد که نت نویسی پنج خطی امروزی حاصل تکامل آن هاست. به تدریج این سرودها از حاصل تک صدایی محض خارج شدند و در آن یک خواننده با بقیهٔ خوانندگان ایجاد هارمونی می کرد که این منشأ اولیهٔ موسیقی چندصدایی در غرب بود.
↑ Gaudeamus omnes ↑ hexachord
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسرودهای گریگوری ابتدا در چهار مُد و بعدتر در هشت مد و نهایتاً در ۱۲ مد دسته بندی می شدند. این سرودها از ساختاری مشخص تبعیت می کردند که بر اساس مد گریگوری بود و در آن از فرودهای مشخص و الگوهای تکرارشونده استفاده می شد. گام این سرودها حاصل ترکیب دو دانگ بود و معمولاً گستره ای به اندازهٔ شش نت داشت که به آن هگزاکورد[ ب] گفته می شود. نت نویسی این سرودها با کمک نئوم ها انجام می شد که نت نویسی پنج خطی امروزی حاصل تکامل آن هاست. به تدریج این سرودها از حاصل تک صدایی محض خارج شدند و در آن یک خواننده با بقیهٔ خوانندگان ایجاد هارمونی می کرد که این منشأ اولیهٔ موسیقی چندصدایی در غرب بود.
↑ Gaudeamus omnes ↑ hexachord
wiki: سرودهای گریگوری