کردهای گرجستان بخشی از طوایف کرد هستند که در دوران عثمانی بر ترکان شوریدند و سرکوب و فراری به کشور گرجستان شدند.
یزیدیان، ایزدی، ایزدیان ( به کردی Êzidî یا ئێزیدی ) اقلیت مذهبی کرد زبانی هستند که در شمال عراق، سوریه، جنوب شرقی ترکیه و قفقاز ساکن هستند و بیش از ۴۰ هزار نفر از آنها در گرجستان زندگی می کنند که به زبان کُردی و گویش کرمانجی صحبت می کنند. آیینشان ایزدی شاخه ای از بهدینانیه است که آمیزه ای از عقاید ادیان پیش از اسلام است و بنا به اعتقاد خودشان ایزدی همان زردشتی است. براساس برخی منابع غیررسمی نزدیک به ۴۰ هزار کُرد در گرجستان زندگی می کند که اکثراً دارای آئین ایزدی می باشند و از عراق، ترکیه، ارمنستان و آذربایجان به گرجستان رهسپار شده اند و بیشتر آنها در شهر تفلیس پایتخت گرجستان زندگی می کنند، برخی هم در بخش اوستیای جنوبی از توابع گرجستان و همچنین به نسبت کمتر در دو جمهوری آبخازی و آجاری گرجستان پراکنده شده اند. [ ۴] [ ۵]
در وضعیت کنونی به کُردهای گرجستان اجازه دخالت و فعالیت در امور سیاسی داده نمی شود. آنها فقط چند تشکل فرهنگی و روشنفکری دارند. کُردهای گرجستان تا سال ۱۹۹۱ وضعیت عادی داشتند ( سال ۱۹۹۱ فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و استقلال گرجستان ) و اقلیتی فعال بودند که از آزادی جزئی و حق نوشتن و نشر آثار به زبان کُردی برخوردار بودند. حتی در سال ۱۸۵۷ کتاب مقدس ( انجیل - تورات ) برای اولین بار از زبان یونانی به زبان کُردی کرمانجی ترجمه شد و در استانبول با الفبای ارمنی، توسط مبلغین و قدیسیان ارمنی چاپ شد اما بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ( ۱۹۹۱ ) و استقلال گرجستان، کُردها به وضعیت نامطلوب پیشین بازگشتند، چرا که گرجستان پس از استقلال یافتن حقوق اقلیت های قومی را به رسمیت نشناخت، بنابراین حقوق فرهنگی کُردها نقض شد و تبعید و آوارگی کُردهای این کشور دوباره آغاز شد و اکثر آنها به اروپا رهسپار شدند. کردها اکنون خواهان آنند که همچون ارمنیان و آشوری ها به عنوان اقلیت قومی به رسمیت شناخته شوند. [ ۶]
بر پایهٔ اسناد تاریخی، کُردهای ایزدی در عصر سلطنت سزار گرجی ( نیمه دوم قرن ۱۲م ) از یکی از قبایل کُرد، بین النهرین را ترک و در ارمنستان ساکن شدند و بعدها به گرجستان مهاجرت کردند. در دهه ۱۷۶۰ م کُردها از سزار گرجستان ( ایراکلی دهم ) در برابر حمله عثمانی تقاضای کمک کردند. اوایل ۱۷۷۰م سزار گرجی طی نامه ای به رهبر کُردها ( چوبان آقا ) با قول پشتیبانی همه جانبه، آنها را به نبرد با دشمن مشترک ( عثمانی ) فراخواند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیزیدیان، ایزدی، ایزدیان ( به کردی Êzidî یا ئێزیدی ) اقلیت مذهبی کرد زبانی هستند که در شمال عراق، سوریه، جنوب شرقی ترکیه و قفقاز ساکن هستند و بیش از ۴۰ هزار نفر از آنها در گرجستان زندگی می کنند که به زبان کُردی و گویش کرمانجی صحبت می کنند. آیینشان ایزدی شاخه ای از بهدینانیه است که آمیزه ای از عقاید ادیان پیش از اسلام است و بنا به اعتقاد خودشان ایزدی همان زردشتی است. براساس برخی منابع غیررسمی نزدیک به ۴۰ هزار کُرد در گرجستان زندگی می کند که اکثراً دارای آئین ایزدی می باشند و از عراق، ترکیه، ارمنستان و آذربایجان به گرجستان رهسپار شده اند و بیشتر آنها در شهر تفلیس پایتخت گرجستان زندگی می کنند، برخی هم در بخش اوستیای جنوبی از توابع گرجستان و همچنین به نسبت کمتر در دو جمهوری آبخازی و آجاری گرجستان پراکنده شده اند. [ ۴] [ ۵]
در وضعیت کنونی به کُردهای گرجستان اجازه دخالت و فعالیت در امور سیاسی داده نمی شود. آنها فقط چند تشکل فرهنگی و روشنفکری دارند. کُردهای گرجستان تا سال ۱۹۹۱ وضعیت عادی داشتند ( سال ۱۹۹۱ فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و استقلال گرجستان ) و اقلیتی فعال بودند که از آزادی جزئی و حق نوشتن و نشر آثار به زبان کُردی برخوردار بودند. حتی در سال ۱۸۵۷ کتاب مقدس ( انجیل - تورات ) برای اولین بار از زبان یونانی به زبان کُردی کرمانجی ترجمه شد و در استانبول با الفبای ارمنی، توسط مبلغین و قدیسیان ارمنی چاپ شد اما بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ( ۱۹۹۱ ) و استقلال گرجستان، کُردها به وضعیت نامطلوب پیشین بازگشتند، چرا که گرجستان پس از استقلال یافتن حقوق اقلیت های قومی را به رسمیت نشناخت، بنابراین حقوق فرهنگی کُردها نقض شد و تبعید و آوارگی کُردهای این کشور دوباره آغاز شد و اکثر آنها به اروپا رهسپار شدند. کردها اکنون خواهان آنند که همچون ارمنیان و آشوری ها به عنوان اقلیت قومی به رسمیت شناخته شوند. [ ۶]
بر پایهٔ اسناد تاریخی، کُردهای ایزدی در عصر سلطنت سزار گرجی ( نیمه دوم قرن ۱۲م ) از یکی از قبایل کُرد، بین النهرین را ترک و در ارمنستان ساکن شدند و بعدها به گرجستان مهاجرت کردند. در دهه ۱۷۶۰ م کُردها از سزار گرجستان ( ایراکلی دهم ) در برابر حمله عثمانی تقاضای کمک کردند. اوایل ۱۷۷۰م سزار گرجی طی نامه ای به رهبر کُردها ( چوبان آقا ) با قول پشتیبانی همه جانبه، آنها را به نبرد با دشمن مشترک ( عثمانی ) فراخواند.
wiki: کردهای گرجستان